An té a bhíonns rónáireach ar a theacht i láthair...

Baineann an córas leis an leathsféar thuaidh amháin dar ndóigh.

Ceann eile a bhí acu nach raibh coitianta san am ach a d'éirigh leitheadach ina dhiaidh sin "iontach go deo" maith etc.

High low. An rud a théann suas ní mór dó theacht anuas.

Is focal de chuid Rann na Feirste "as pabhar" ó thús. Níor mhoithigh mé riamh é agus mé beag.

Tugtar faoi deara go mbíonn aghaidh na n-uaigheanna i seanreiligí soir den chuid is mó, i dtreo éirí na gréine.

Baineann an aidiacht choitianta sin "deas" leis an scéal fosta.

Agus d'aghaidh soir bíonn do dheasóg sa deisceart (suas). Bíonn do chiotóg ó thuaidh (síos). Síos = ó thuaidh i dtreo an dorchadais agus an fhuachta. Suas = ó dheas i dtreo an tsolais (na gréine) agus an teasa. Scríobh mé beagán fá dtaobh de in "Ar Chreag i Lár na Farraige." Cosmeolaíocht na nGael.

Bhí an dearcadh céanna ag Socrates, más buan mo chuimhne.

Galar nó aicíd an tsiúcra.

Bíonn an fhoghlaim níos buaine le húsáid an phinn siúráilte dar liom. Ach dá fhaide an cine daonna ar an saol, is tréimhse iontach gearr é an t-achar ama a bhfuil an scríbhneoireacht ag an duine.

Tiocfaidh tú isteach air. Dálta Shakespeare nó Chaucer féin, cleachtadh uilig é.

Téann díom!