( ฮี่ฮี่ งั้นไว้สักันจะแวบไปโขมยตัวนะคะ 🥺 )

เธอยกมือขึ้นบังริมฝีปากพร้อมกับหัวเราะน้อย ๆ เอ็นดูน่ะ 🤭✨

แต่ดุจังเลยน้า สาวสวยคนนี้ 🥺

“โรงยิมเหรอ~?”

เธอเดินเข้าไปใกล้คุณ ก่อนจะยื่นมือให้ น่าจะอยากให้จับไว่ล่ะ 🫴🏻

ทำตาแป๋วแหว๋ว
“ได้สิเดี๋ยวเค้าพาไป”

ไปด้วยกันก็ต้องจับมือกันสิ ! ✨✨

คุณ—?
เพราะคุณสะดุดคำไป ก็เลยนึกขึ้นได้น่ะ

“คุรุมิค่ะ ชื่อน่ะ”
เธอแนะนำตัวสั้น ๆ ก่อนจะคิด

อืมม
“อยากลองดื่มนะ”
เหมือนกาแฟเข้ม ๆ (?) จะไม่ใช่เป้าหมายแรกของเธอ ตอนนี้เหมือนจะเปลี่ยนใจล่ะ

“ปกติเธอ—? ดื่มอันไหนเหรอคะ?”
สะดุดเหมือนกันเพราะยังไม่รู้ชื่ออีกฝ่าย

“อ่ะ ให้เค้าเรียกเธอว่าอะไรดี~✨”

พอคุณว่างั้น ดูเหมือนเธอจะโล่งใจขึ้นเยอะเลยล่ะ

ฟู่ว—
เธอผ่อนลมหายใจอย่างโล่งอก

เอ๋—?
“ปกติงั้นเหรอ?”

เธอคิด ก่อนขยับเข้าใกล้คุณอีก ใกล้ไหล่คุณอีกนิดนึง

ฟุดฟิด ๆ

แล้วช้อนดวงตาขึ้นมองคุณอีกที

“เค้าว่ากลิ่นกาแฟนี่หอมดีนะคะ”
“ไม่เหม็นหรอก”

ยิ้มให้คุณ แล้วก็เดินไปโซนที่เหมือนจะมีกาแฟ?

อืมม
“อันไหนถึงจะเข้มนะ?”
เลือกไม่เป็นซะด้วยสิ

( พ้ายแพ้ ผมจะสุ้อะไรเธอได้ )

“เน่~”
โน้มหน้าไปมอง

“หลับลึกไปแล้วน้า~“
จิ้ม ๆ เธอด้วย แต่ก็จิ้มเบา ๆ ล่ะ

ฮี่ฮี่

อยากเห็นตอนไม่ใส่แว่นจัง
เลยพยายามจะถอดแว่นนางิคุงต่อเลย

👓🤏🏻

( เค้ามา >< )

เดินมานั่งแหมะข้าง ๆ แอบพิงเธอด้วย

นี่แหนะ จาตื่นม้ายยยย

เผลอก้มหน้าไปแปปนึง
แล้วค่อยเหลือบมองเขาอีกที

“ฮืออ…ขอโทษนะ เค้าเผลอทำตัวแปลก ๆ รึเปล่า”

เกาแก้มแบบไม่รู้ว่าควรเอามือวางตรงไหน จ๋อง

”อยากได้ น้ำอะไรมั้ยคะ“
พูดแผ่ว แก้เขินเรื่องเมื่อกี้น่ะ

“ไม่ได้ชอบ…ขนาดนั้นหรอกเหรอ?”
เธอเอียงคอนิดหน่อย นึกว่าชอบซะอีกเพราะ

“อืม— ได้กลิ่นกาแฟน่ะ”

โอ๊ะ

…

เพิ่งคิดได้ว่าพูดอะไรแปลก ๆ ไปรึเปล่านะ? อย่างไปทักเรื่องกลิ่นเนี่ยยย

“เอ่อ คิดว่าเธออาจจะชอบก็เลยถามเฉย ๆ ไม่ได้ตั้งใจทำอะไรแปลก ๆ นะ!”

เธอปล่อยแขนคุณ โบกมือไปมาเร็ว ๆ ให้ดูน่าเชื่อถือ แต่ดูล่กกว่าเดิมอีก