" อึก- "

แก้มขึ้นสีน้อยๆจากที่หันหลังให้อยู่

" น-หนวกหูน่า! มาขำอะไรกันเล่า "

" แค่วาดๆลงไปเถอะน่า โม่ว.... "

พอถูกทักเรื่องรูปวาดก็รู้สึกอายจั๊กจี้ชอบกล แถมยังโดนหัวเราะใส่อีก หนอยแน่ ยัยนี่มันหัวเราะเยาะเราอยู่นี่ หัวเราะเยาะอยู่เห็นๆ...!

แต่ก็ยอมโค้งหลังลงให้ตามที่เพื่อนสาวบอกน่ะนะ...

เห็นสภาพก็ดาษสีหน้าก็แสดงออกอย่างชัดเจนว่าไม่เหลือจะเชื่อเลย

" ทำอย่างกับกระดาษเช็ดปาก "

" ไม่ต้องหรอกยืนวาดกันเอาก็ได้ "

เพราะยังไงแล้วก็ต้องเดินหาอีกคนกันต่ออีกคนทั้งคู่อยู่ดี

รับกระดาษอีกฝ่ายมา ก่อนที่จะล้วงหยิบกระดาษของตนที่สภาพดีไม่ได้ยับเลยแถมมีรูปวาดไว้เรียบร้อยแล้วยื่นให้

" มาสลับกันวาดนะ "

" มาวาดที่หลังฉันสิ "

หันหลังให้อีกฝ่ายเป็นที่ลองปากกา

พอทั้งคู่เดินกันมาถึงหน้าบอร์ดรายชื่อแล้วนั้น

" อึก- "

" อายาเมะซัง ระวังด้วยค่ะ "

แขนกันอีกฝ่ายไว้ไม่ให้ถูกเดินชนหรือเบียดหายไปก่อนขณะที่ผู้คนเดินผ่านทั้งคู่ไป

จู่ๆก็ดันมีนักเรียนอีกหลายคนหลายกลุ่มรุมแห่เข้ามากันอยู่หน้าบอร์เยอะสะจนดูๆแล้วไม่สามารถเบียดเข้าไปได้เลย

' ไหงอยู่ๆรุมกันเข้ามาเยอะขนาดนี้ได้เล้า '

' ก่อนหน้านี้ยังแทบไม่มีคนอยู่เลยไม่ใช่รึไง... '

ระหว่างนั้นก็ยืนมองเจ้าตัวเล็กกับหญิงสาวสื่อสารกัน และดูจะเข้าใจกันสะด้วยแบบนี้นับเป็นหนึ่งในสิ่งมหัศจรรย์ของโลกได้มั้ยนะ?

" อ่าอื้ม "

ขณะเดินกันนั้นสายตาก็สังเกตุเห็นเข้ากับเครื่องรางที่ห้องอยู่ข้างกระเป๋า ในทีแรกนั้นก็คิดว่าเป็นพวงกุญแจอะไรสักอย่าง แต่ไม่ใช่เลย ดูเหมือนว่าคนๆนี้จะเป็นสายมูอย่างที่เจ้าตัวเคยพูดไว้แบบไม่โม้เลยล่ะ
.
.
(+)

(ขอโทดที่มาช้าคั้บ แต่เค้ากลับมาแล๊ววว😭🙏)

สายตามองไปยังเจ้าตัวน้อยก็เห็นว่าทำท่าทีที่ราวกับฟังคำชมนั้นออก

เหงื่อตกน้อยๆ

' อะไรล่ะนั่น ฟังภาษาญี่ปุ่นออกด้วย...? '

ก่อนจะเคลื่อนตากลับมองหญิงสาวอีกครั้ง

" ยังมีเวลาอีกตั้งเยอะนี่เนอะ... "

" อื้อ ไปสิคะ "

ว่าจบก็ดันตัวลุกขึ้นยืนและปัดจัดกระโปรงให้เรียบร้อย ก่อนจะผายมือไปหาอีกฝ่ายน้อยๆราวกับว่าจะช่วยดึงตัวขึ้น

" ก-กระรอกป่า? "

ไม่อยากจะเชื่อเลยกระรอกสีเผือกหาดูยากตัวนี้จะเป็นกระรอกป่า...ตอนนี้ชักจะเป็นห่วงเจ้าตัวเล็กขึ้นมาแล้วสิว่าจะมีคนไม่ดีจับมันไป

" งั้นหรอคะ "

" แต่ฉันชักจะเป็นห่วงขึ้นมาแล้วเนี่ยสิ ฮ่าฮา.. "

เปลือกตาลู่ลงมองอย่างละเหี่ยใจ

มือหยุดเกาเจ้าตัวเล็กและชักมือกลับ

" อายาเมะซังได้ไปดูบอร์ดรายชื่อมารึยัง ได้อยู่ห้องไหนล่ะ " <-- ยังไม่รู้ว่าเป็นรุ่นเพื่อน รุ่นพี่ หรือรุ่นน้อง

เหล่มองคนข้างๆ

" นั่นสิ ถ้างั้นลองเอาไปฝากที่รปภ.สักครึ่งวันได้ไหมล่ะคะ "

" ยังไงก็เอาเข้าตึกเรียนไม่ได้อยู่แล้วนี่หน่า "

ก่อนมือหนึ่งจะยกขึ้นอังริมฝีปากครุ่นคิดอะไรบางอย่าง ในขณะที่อีกมือหนึ่งก็ยังเกาๆเจ้าตัวเล็กอยู่

" ไว้ถ้าสลบแล้วฉันค่อยพาเธอไปห้องพยาบาลแล้วกัน "

" อ่ะจริงสิ ขอดูกระดาษเธอหน่อย "

เบรคหยุดเดินและหันไปหาอีกฝ่ายพร้อมแบมือตวัดข้อนิ้วเป็นการขอ

" เมื่อกี้ตกใจน่ะ ขอโทษนะอามาโนะซัง "

ครั้งแรกเลยที่ได้จับสัตว์ขนฟูแบบสบายใจโดยไม่ต้องมาคอยกันหรือดันออกเพื่อป้องกันตัว

มือสะดุ้งกระตุกถอยน้อยๆเมื่อถูกขนของสิ่งมีชีวิตขนนุ่มฟูสัมผัสเพราะปปกติแล้วสัตว์ที่เข้าหาเธอมักกัด ข่วน ไม่ก็วิ่งไล่จึงมีความระแวงภายในใจ

แต่เมื่อเห็นว่าเจ้าตัวเล็กไม่ได้จะกัดแล้วนั้น มือเธอก็ได้ค่อยๆเข้าสัมผัสกับเจ้าขนฟูตัวเล็กอย่างเบามือ นุ่มจังเลยนะ....

" อามาโนะ เป็นชื่อของเจ้านี่งั้นหรอ "

นิ้วได้เกาๆใต้กระพุ้งแก้มเจ้าตัวเล็กน้อยๆ

(+)

" อืม "

เปลือกตาหรี่ลงเล็กน้อยจนอาจจะแทบสังเกตุไม่ได้แสดงถึงความรู้สึกเสียดาย

มันน่าเสียดายจริงๆนั่นแหละ เพราะก็นั่งเรียนห้องเดียวกันมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วนี่นะ

" ไปเถอะ "

" ไปทำกิจกรรมสานสัมพันธ์อะไรนั่นกัน "

ว่าจบก็หันตัวจูงมืออีกฝ่ายไปด้วยเลย ไหนๆก็เจอตัวแล้ว

มือยกขึ้นน้อยๆคล้ายจะนำปลายนิ้วไปสัมผัสแต่ยังไม่สัมผัส

' จะกัดมั้ยล่ะเนี่ย... '

" ค่อยยังชั่ว... "

พูดกับตัวเองเบาๆพรางถอดหายใจน้อยๆ ดีแล้วที่ทักถูกคน

" ที่ว่าใกล้เปิดเทอมฉันก็ไม่คิดว่าจะเรียนที่นี่นะคะ- "

' ?... '

เมื่อเห็นเจ้าสิ่งมีชีวิตขนาดเล็กในกระเป๋าก็ถึงกับชะงักหยุดเดินเพื่อมอง

' กระรอก? '

ก่อนจะเดินเข้าไปหาและพับกระโปรงย่อตัวลงข้างๆอีกฝ่าย

" ทำไมถึงมีเจ้านี่อยู่ในกระเป๋าได้ล่ะอายาเมะซัง "

(+)

(สลายห้า)

" ฉันก็ไม่ได้อยากเป็นแม่ของใครเหมือนกันนั่นแหละ โดยเฉพาะเธอเลย "

" อ่ะ เสร็จแล้ว "

เคลื่อนดวงตาสีเหลืองอำพันขึ้นมองอีกฝ่ายก่อนจะหันไปมองบอร์ดกระดาน

" แล้วปีนี้ไอจังได้อยู่ห้องไหนหรอ "

" ฉันห้อง2Aล่ะ "

มือยกขึ้นชี้ไปที่รายชื่อห้อง2A ในช่องที่ช่องชื่อ มิซึกามิ คอน

(ลุยโลดด)

สาวผมแดงในชุดพิธีการขณะที่กำลังเดินเข้าโรงเรียนสายตาก็ต้องไปสะดุดกับแสงแดดที่กระทบแยงเข้าตาเธอจากผมสีแสดสดใส

คอนยกมือขึ้นบังแดดก่อนที่สายตาจะหรี่มอง ก่อนที่ตาจะหยี๋ปิดและลืมขึ้นมองอีกครั้งเพื่อปรับความชัด

' อายาเมะซังเหรอ...? '

ตัดสินใจคิดอยู่สักพักว่าจะเข้าไปทักดีไหม และแล้วก็ตัดสินใจเดินเข้าไปหาถ้าทักผิดค่อยทำเป็นเสยผมเดินหักเลี้ยวแล้วกัน..

" อายาเมะซัง? "