เลิฟยูว่ะบราเธอ เว็นไอแฮฟมันนี่ ไอวิวกีฟยูแบคนะ

คุณออมสู้ๆ คุณออมสู้ตายมคุณออมไว้ลาย สู้ตาย สู้ๆ🔥🔥🔥❤️💖💗

ขอบคุณในกำลังใจเสมอมาคับคุณออม😭🫶🏼🙏🏻

คาถานินจาแยกเงาพันร่างเข้าด่วน

ยุธศาสตร์ยิ่งใหญ่ ความตั้งใจเด็ดเดี่ยว//วอร์มมือ

พยายามได้ดีมาก เอฟตัวแรกติดตอนปีหนึ่งเรียนตั้งสามเทอมกว่าจะผ่าน ตัวที่สองติดตอนปีสาม เรียนไปอีกสองเทอมกว่าจะผ่าน ขอบคุณตัวเองที่ยังไม่ตายไปก่อนจริงๆ

ซานต้าดูท่าจะเต็มใจทำงานมากเลยนะคะเนี่ย😂

แต่แล้วอย่างไรเล่า คำตอบมันชัดเจนแล้ว
‘ขอบคุณที่เข้ามาในชีวิตกูนะนิล‘
‘แล้วก็ขอโทษด้วย ที่กูทำให้มึงรู้สึกไม่ดี’
จากกนี้ขอให้มึงมีความสุข…’
‘ลาก่อน‘
ผู้คนผ่านมาแล้วก็ผ่านไป เพ็ชรขอถนอมความทรงจำในรักแรกไว้ในส่วนลึกของจิตใจ
และหวังว่าสักวันตนเองจะไม่เสียใจที่นึกถึงมันอีกครั้ง

- จบ -

หากจะรักใครสักคน เพ็ชรคงขอรักตัวเองเป็นอันดับแรก และไม่เคยเห็นภาพตัวเองรักใครมาก่อนด้วย ต่อให้นึกก็นึกไม่ออก
นั่นเป็นความคิดก่อนที่เพ็ชรจะได้มารู้จักนิล
“อือ ขอบคุณนะ”
แต่ตอนนี้เข้าใจแล้ว เพ็ชรไม่ได้รักตัวเองเป็นอันดับแรก ได้เห็นภาพตัวเองรักใครคนหนึ่งอย่างสุดกำลัง นึกถึงเขาก็ยังรู้สึกอยู่ในใจ
ทั้งรัก ทั้งเจ็บ ทั้งเป็นห่วง อาลัยอาวรณ์

เพ็ชรไม่ได้รู้ตัวเลย ว่าแววตาและการแสดงออกของตัวเองมันจืดชืดเสียจนเพื่อนสังเกตได้ เพราะคิดไปเองแล้วว่าตนเองก็เหมือนเดิม ไม่ได้มีอะไรแปลกไป
“เพ็ชร…เราไม่ได้อยากยุ่งมากเพราะกลัวว่าแกอาจจะไม่อยากเล่าหรือไม่อยากให้ใครรู้”
“แต่อย่างน้อยถ้าเป็นไปได้ ก็บอกเราได้นะ”

“ต่อจากนี้ถ้าไม่มาเจอกันก็ดี”
“…”
“ที่ผ่านมากูดีใจที่มีมึงเป็นเพื่อนนะ”
“แต่หลังจากนี้ไปทางใครทางมันดีกว่า”
ชีวิตเพ็ชรเหมือนย้อนกลับไปเมื่อสามปีก่อน สามปีก่อนที่ยังไม่ได้รู้จักนิล เพ็ชรกินข้าวคนเดียว เที่ยงคนเดียว อ่านหนังสือคนเดียว
“เพ็ชร…แกไหวไหม” เพื่อนสาวในเซคที่เพ็ชรสนิทด้วยเอ่ยถาม เธอเห็นเพื่อนท่าไม่ดีมาหลายวันแล้ว จนสุดท้ายถึงได้ตัดสินใจถามออกไป