Mooi. Fijn. The English life op z'n best.

Mooi. Twee vragen.
De nerdy is: kunnen we hem nog kennen van ..., voorafgaand aan Stone Roses?
En de meer aardse vraag: is hij in een beetje voorspoed heengegaan, zoals je iedereen zou toewensen? (volgens mij wel?)

Ik bedenk me dat ik ze misschien wel heb gezien in de Melkweg. Maar misschien ook wel niet. Zoals ik heb met het merendeel van Engelse bands uit die tijd.

Dat lijkt me een dun draadje, vooral omdat ze allemaal de bezinnelijkheid van Fool's Gold ontberen, zou ik denken.

Ik probeer me in te beelden hoe juist het psychedelische niemendalletje Fool's Gold een hit kon worden - het lijkt meer te zeggen over de beweging (kortweg: pil drin en weg zijn die jaren tachtig) dan over de band.

Neoliberale Nichedandy's, zo te zien.

Ze gingen na Psychocandy als eenmalig en uniek hoogtepunt zichzelf verliezen in een soort degelijke motörwave die her en der wel raakt aan bronstigheid van Da Bruce. Destijds vond men het nihilistisch ledertuig dat toch in staat was tot zoetgevooisde muziek.

Dat livegedoe destijds was een smet op een vlekkeloos blazoen. Zo geformuleerd was die plaat evenknie met minstens Andriessen en wellicht zelfs Xenakis.

Nog steeds. Het journaal opende er gisteren niet mee maar een zwartgalliger ijkpunt a la New Gold Dream is het voor menigeen wel gebleken.

Klinkt goed. Dan was je er op je 6e wel klaar voor.

Ja, het huwelijk tussen architectuur en muziek is altijd heel aarzelend geweest en gebleven, ondanks de hoge inzet van menigeen (Phillips Paviljoen). In NL hebben we nog wel een vrijmetselaarsloge in Friesland waar ook nu nog elke keer met een lichtspel de muziek van Willem Pijper speelt.

Ook op die nieuwe hoor ik het vermogen tot het maken van echt prachtige muziek - maar tegelijk die eeuwige neiging tot nietszeggendheid. Beiden wegen zwaar.

Ja, veel minder coffeeshopesque ook dan al die anderen.

Bij Koen P. van toen nog popmagazine Opscene, in Dordrecht een waar huis-aan-aan-huisblad, heb ik in '94 op z'n kleine kamertje ooit het debuut gehoord. Koen zei: dit is anders dan alles wat we kennen, een categorie op zichzelf, onvergelijkbaar eigenlijk. Hij had gelijk. Het was betoverend.

Wat mij betreft bereikten ze die sublimering 100% met DJED en vormde Millions now... ook als geheel een cultureel kantelpunt - dat echter geen opvolging kreeg, niet door henzelf, ook niet door anderen, waardoor je weet: achteraf eenmalig alles op eenzame hoogte.

Interessante visie.

Heel goed van CBS.

Ik werd ooit door een kenner die kant opgestuurd en vond het veel maar nog steeds niet genoeg, behalve dan de weergaloze hoes.