003241 | 佐藤 光•Sato Hikaru | Y.3-D | ชมรม(รอเลือกทีหลัง) | ย่านมิโดริ
doc : https://shorturl.asia/ZvkXc
( co, role, talk — dm ok! | บวกโพสลอยได้เสมอ )
มองสีหน้าแบบนั้นแล้วก็ได้แต่พยักหน้าและโบกมือลาเบา ๆ ไป
มองสีหน้าแบบนั้นแล้วก็ได้แต่พยักหน้าและโบกมือลาเบา ๆ ไป
เขาส่ายหน้า
"แต่ก็คงจะไปหาอะไรที่โรงอาหารละมั้ง"
เขาส่ายหน้า
"แต่ก็คงจะไปหาอะไรที่โรงอาหารละมั้ง"
ได้แต่ส่ายหน้า แต่ก็หยิบขนมปังติดมือมาด้วยชิ้นนึง
อยากกินอะไรเย็น ๆ เหมือนกัน
ได้แต่ส่ายหน้า แต่ก็หยิบขนมปังติดมือมาด้วยชิ้นนึง
อยากกินอะไรเย็น ๆ เหมือนกัน
เขาโค้งตัวกลับตามมารยาทเช่นกัน
"แล้วนี่จะไปไหนต่อรึเปล่าครับ?"
เขาโค้งตัวกลับตามมารยาทเช่นกัน
"แล้วนี่จะไปไหนต่อรึเปล่าครับ?"
"ของหวานเหรอ...แล้วแต่เลย"
ก็เออ-ออไปตามบท เพราะปกติก็ไม่ได้เรื่องมากเรื่องการกินอยู่แล้ว
"ของหวานเหรอ...แล้วแต่เลย"
ก็เออ-ออไปตามบท เพราะปกติก็ไม่ได้เรื่องมากเรื่องการกินอยู่แล้ว
”ไม่ได้จะไปไหนต่อน่ะ“
”จะไปหาอะไรทานเหรอ เอาสิ“
”ไม่ได้จะไปไหนต่อน่ะ“
”จะไปหาอะไรทานเหรอ เอาสิ“
เห็นรอยยิ้มนั่นแล้วก็ได้แต่เก็บความรู้สึกที่ไม่มีคำอธิบายเอาไว้ในใจก่อนจะนึกอะไรขึ้นได้
“ซาโต้ ฮิคารุครับ คุณล่ะ?”
เห็นรอยยิ้มนั่นแล้วก็ได้แต่เก็บความรู้สึกที่ไม่มีคำอธิบายเอาไว้ในใจก่อนจะนึกอะไรขึ้นได้
“ซาโต้ ฮิคารุครับ คุณล่ะ?”
เขาส่ายหัว
"ถ้าหาไม่เจอก็คงค่อยมาทีหลัง"
เข้าใจได้ว่ามันเก็บไว้ได้ แต่อีกประโยคนั่นดูจะไม่เข้าท่าแปลก ๆ
ใครจะไปกินอาหารแมวกระป๋องน่ะ
เขาส่ายหัว
"ถ้าหาไม่เจอก็คงค่อยมาทีหลัง"
เข้าใจได้ว่ามันเก็บไว้ได้ แต่อีกประโยคนั่นดูจะไม่เข้าท่าแปลก ๆ
ใครจะไปกินอาหารแมวกระป๋องน่ะ
ถอนหายใจเบา ๆ ด้วยความรู้สึกแปลกชอบกล
"ไม่เชิงอย่างงั้น ผมอยู่ห้องไหนมันก็ไม่ต่างกันซักเท่าไหร่น่ะ"
ถอนหายใจเบา ๆ ด้วยความรู้สึกแปลกชอบกล
"ไม่เชิงอย่างงั้น ผมอยู่ห้องไหนมันก็ไม่ต่างกันซักเท่าไหร่น่ะ"
"ผมพูดคนเดียวไม่แปลกที่จะได้ยิน"
เขาส่ายหน้าแสดงว่าไม่เป็นไร
"ส่วนคุณ...คงจะเป็นรุ่นน้องสินะครับ"
"ผมพูดคนเดียวไม่แปลกที่จะได้ยิน"
เขาส่ายหน้าแสดงว่าไม่เป็นไร
"ส่วนคุณ...คงจะเป็นรุ่นน้องสินะครับ"
เมื่อได้ยินอีกฝ่ายแนะนำตัว เขาก็เอ่ยกลับตามมารยาทพลางผงกหัว
"ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันนะ"
เมื่อได้ยินอีกฝ่ายแนะนำตัว เขาก็เอ่ยกลับตามมารยาทพลางผงกหัว
"ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันนะ"
ว่าแล้วก็กวาดสายตาไปมองรอบ ๆ ก่อนจะเรียกมัน
”เจ้าตัวเล็ก มากินข้าวเย็นได้แล้ว!“
ว่าแล้วก็กวาดสายตาไปมองรอบ ๆ ก่อนจะเรียกมัน
”เจ้าตัวเล็ก มากินข้าวเย็นได้แล้ว!“
"ใช่ครับ"
"ตอนผมมายังเห็นอยู่เลย หายไปไหนซะแล้วนะ..."
พูดด้วยน้ำเสียงพึมพำ
"ใช่ครับ"
"ตอนผมมายังเห็นอยู่เลย หายไปไหนซะแล้วนะ..."
พูดด้วยน้ำเสียงพึมพำ
เขาส่ายหน้าเล็กน้อย ก่อนจะนึกอะไรได้
"ขอโทษนะครับ ไม่ทราบว่าเห็นแมวจรสีดำตัวเล็ก ๆ ผ่านไปไหมครับ?"
เขาส่ายหน้าเล็กน้อย ก่อนจะนึกอะไรได้
"ขอโทษนะครับ ไม่ทราบว่าเห็นแมวจรสีดำตัวเล็ก ๆ ผ่านไปไหมครับ?"
เขาหันตามทางไป
"ใช่ครับ ตัวนั้นแหละ"
"เจ้าตัวเล็ก!"
เขาหันตามทางไป
"ใช่ครับ ตัวนั้นแหละ"
"เจ้าตัวเล็ก!"
เขาพยักหน้า
"เจ้าตัวเล็ก ไปไหนแล้วนะ ฉันอุตส่าห์ซื้อข้าวมาให้เนี่ย"
เขาพยักหน้า
"เจ้าตัวเล็ก ไปไหนแล้วนะ ฉันอุตส่าห์ซื้อข้าวมาให้เนี่ย"
ส่วนโรงเรียนไม่ค่อยมีอะไรพิเศษเท่าไหร่ หรือถ้ามีก็คงรอคนอื่นมาตอบแล้วกันครับ
ส่วนโรงเรียนไม่ค่อยมีอะไรพิเศษเท่าไหร่ หรือถ้ามีก็คงรอคนอื่นมาตอบแล้วกันครับ