dus dan kan je beter het zekere voor het onzekere nemen. En de drie- of vijf-secondenregel die het zogezegd veilig zou houden? Vergeet dat verzinsel maar. 〰️8/8

automatisch veilig is. Wees niet té bang, superhygiëne is ook niet nodig. Maar anderzijds kan het eten van voedsel dat in contact is geweest met een bevuilde ondergrond leiden tot een voedselinfectie, 〰️7/8

Het blijft een kwestie van gezond verstand: kijk naar het soort voedsel, de ondergrond en je eigen tolerantie voor risico. Sommige bronnen wijzen erop dat een beetje blootstelling aan micro‑organismen je afweersysteem kan trainen, maar dat betekent niet dat gevallen voedsel 〰️6/8

Op die laatste zullen heel wat meer bacteriën zitten en voeding die daarop viel, al is het een seconde, gooi je maar beter weg. Ten derde – droge voedingsmiddelen (zoals koekjes of chips) nemen minder snel bacteriën op dan vochtige of kleverige producten (zoals fruit, roomijs of boter). 〰️5/8

Ten eerste – je afweersysteem is voldoende in staat om bacteriën efficiënt op te ruimen, op je voedsel zitten sowieso veel bacteriën. Ten tweede – de ondergrond is belangrijk; is dat een net gepoetste tegel in de keuken of een straatvoetpad waar bijvoorbeeld net honden gepasseerd zijn? 〰️4/8

Het is eerder een grappige richtlijn die in de praktijk vaak wordt toegepast op snacks of snoep.
Een fractie tot meerdere seconden, het maakt dus niet uit. Of je gevallen voedsel dan nog mag opeten hangt van een aantal factoren af. 〰️3/8

Onderzoek toont echter aan dat bacteriën geen drie of vijf seconden nodig hebben om zich aan voedsel vast te hechten. Het gebeurt vrijwel onmiddellijk. De regel is vooral een cultureel excuus om gevallen voedsel toch op te eten; er is geen wetenschappelijke basis voor. 〰️2/8

Een ontstekingsplaats is in feite een oorlogsgebied waarbij afweercellen vechten met vreemde indringers zoals bacteriën. 〰️5/5

Vloeistof en afweercellen lekken uit de bloedvaten naar het weefsel om de infectie of schade te bestrijden, vandaar de zwelling. Vaak doet een ontsteking ook pijn door druk op zenuwen en door chemische stoffen die pijnreceptoren prikkelen. 〰️4/5

Dat fenomeen komt dan weer door de natuurlijke afweerreactie van het lichaam. Bloedvaten in het getroffen gebied zetten uit (vasodilatatie) om meer bloed en afweercellen aan te voeren, vandaar de roodheid. Door die verhoogde doorbloeding komt er meer warm bloed naar het gebied. 〰️3/5

of hepatitis (ontsteking van de lever). Het woord “ontsteking” komt dan weer van “in brand steken”. In de medische context werd dit beeldspraak: een ontsteking lijkt op iets dat “in brand staat” door roodheid, warmte en zwelling. 〰️2/5

(4) Psychologische rust. Groen en blauw worden geassocieerd met kalmte, concentratie en weinig stress, wat belangrijk is in een operatiekamer. Oranje, geel of andere felle kleuren bijvoorbeeld zouden eerder spanning en nervositeit opwekken. 〰️4/4

(3) Bloedvlekken. Op groen en blauw vallen vlekken minder op dan op wit, wat vroeger vaak werd gebruikt. Bloedvlekken op groene of blauwe stof worden meteen donker en neutraal van kleur. Dit helpt om een rustigere omgeving en een betere focus op het operatieveld te creëren. 〰️3/4

waardoor chirurgen bloed en weefsels duidelijker kunnen zien. (2) Vermindering van visuele vermoeidheid. Als je lang naar rood (bv. bloed) kijkt, kan je zicht een soort nabeeld creëren in groen. Door groene of blauwe kledij te dragen, wordt dat effect geneutraliseerd en blijft het zicht scherp. 〰️2/4

Te weinig winderigheid kan zelfs wijzen op een probleem, zoals een verstoorde darmflora. 〰️6/6

Zelfs een piepkleine hoeveelheid kan een sterke geur veroorzaken. Omdat sommige gassen brandbaar zijn, kan een scheet theoretisch vlam vatten. Gasvorming is een teken dat je spijsvertering en darmflora actief zijn. Het helpt ook om druk in de darmen te reguleren. 〰️5/6