˚ ༘ ೀ⋆。˚ 海老子川 • 延命/ เอบิสึกาวะ เอ็นเม / tomoyasu; y2-B student / ประธานชมรมวรรณกรรม
૮ ․ ․ ྀིა — co, role, talk 24/7 >dm!
profile、status: https://bit.ly/profilestatus_enmei
“ขอบคุณนะ…T///T”
จมูกแดงไปหมด น้ำตาคลอด้วยความแสบบนลิ้น
“อื้อ—! เอาสิ งั้นขอลองอีกละกันนะ!”
“ขอบคุณนะ…T///T”
จมูกแดงไปหมด น้ำตาคลอด้วยความแสบบนลิ้น
“อื้อ—! เอาสิ งั้นขอลองอีกละกันนะ!”
“อ๋าา— ชมกันเกินไปแล้วค่ะ…///“
ยืนตัวบิดอยู่ตรงนั้น แล้วก็หยิบมือถือขึ้นมาด้วย
“ได้อยู่แล้วค่ะ! อันนี้… คิวอาร์ไลน์ฉันนะคะ”
ยื่นให้ดู
“อ๋าา— ชมกันเกินไปแล้วค่ะ…///“
ยืนตัวบิดอยู่ตรงนั้น แล้วก็หยิบมือถือขึ้นมาด้วย
“ได้อยู่แล้วค่ะ! อันนี้… คิวอาร์ไลน์ฉันนะคะ”
ยื่นให้ดู
หยิบกระจกขึ้นมาส่องหน้าตัวเอง แล้วก็ค่อยๆลืมตาดูภาพตรงหน้า
สิ่งที่สะท้อนกลับมาก็คือ คือ คือ……!!
“…ว ว้าวว …!?!!”
”เอ้ะ อือออ? ไม่แย่เลยนี่นา…?“
”ย้ทจังมีพรสวรรค์นะ?”
แต่เหมือนจะมีเครื่องหมายคำถามตามหลังในทุกประโยค ถึงอย่างนั้น ตัวเธอก็ดูจะเอนจอยกับอะไรแบบนี้มากเอาซะจนยิ้มแก้มปริไปหมด
หยิบกระจกขึ้นมาส่องหน้าตัวเอง แล้วก็ค่อยๆลืมตาดูภาพตรงหน้า
สิ่งที่สะท้อนกลับมาก็คือ คือ คือ……!!
“…ว ว้าวว …!?!!”
”เอ้ะ อือออ? ไม่แย่เลยนี่นา…?“
”ย้ทจังมีพรสวรรค์นะ?”
แต่เหมือนจะมีเครื่องหมายคำถามตามหลังในทุกประโยค ถึงอย่างนั้น ตัวเธอก็ดูจะเอนจอยกับอะไรแบบนี้มากเอาซะจนยิ้มแก้มปริไปหมด
แล้วก็น้ำตาไหลตาม พอเห็นอีกคนร้องไห้ก็อดไม่ได้ที่จะเศร้าตามไปด้วย กลายเป็นก้อนสองหน่อที่ยืนกอดกันร้องโฮ
”เธอน่ะ ไม่ควรจะต้องมาเจออะไรแบบนี้เลย… ฮือออ…“
“ไม่แฟร์เลยเอาซะเลย,,!“
แล้วก็น้ำตาไหลตาม พอเห็นอีกคนร้องไห้ก็อดไม่ได้ที่จะเศร้าตามไปด้วย กลายเป็นก้อนสองหน่อที่ยืนกอดกันร้องโฮ
”เธอน่ะ ไม่ควรจะต้องมาเจออะไรแบบนี้เลย… ฮือออ…“
“ไม่แฟร์เลยเอาซะเลย,,!“
แล้วก็ยืนกอดอีกคนอยู่แบบนั้นพร้อมกับลูบหลังไปด้วย เธอไม่ได้ใส่ใจที่ไหล่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำตาหรือแม้แต่เสียงสะอื้นจากอีกคน ขอแค่ได้พูดมันออกมาก็ดีแล้ว
“ฮึก… ฉันกลัวเธอเป็นอะไรไปมากกว่าอีกนี่นา… โยทสึบะน่ะ เป็นเพื่อนของฉันนะ…!!”
+
แล้วก็ยืนกอดอีกคนอยู่แบบนั้นพร้อมกับลูบหลังไปด้วย เธอไม่ได้ใส่ใจที่ไหล่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำตาหรือแม้แต่เสียงสะอื้นจากอีกคน ขอแค่ได้พูดมันออกมาก็ดีแล้ว
“ฮึก… ฉันกลัวเธอเป็นอะไรไปมากกว่าอีกนี่นา… โยทสึบะน่ะ เป็นเพื่อนของฉันนะ…!!”
+
“งั้นก็.. แยกย้ายไปฟรีไทม์กันดีกว่าไหมคะ..?“
หันซ้ายหันขวา จริงๆเจ้าตัวก็อยากหนีไปซื้อพวกเครื่องรางมากด้วย
”ขอบคุณทุกคนนะคะ ฉันสนุกมากเลย…!“
”งั้นก็ ..ขอตัวก่อนนะคะ (^^)“
โค้งตัวขอบคุณแล้วก็เดินออกไป
@rkmtomoyo.bsky.social
“งั้นก็.. แยกย้ายไปฟรีไทม์กันดีกว่าไหมคะ..?“
หันซ้ายหันขวา จริงๆเจ้าตัวก็อยากหนีไปซื้อพวกเครื่องรางมากด้วย
”ขอบคุณทุกคนนะคะ ฉันสนุกมากเลย…!“
”งั้นก็ ..ขอตัวก่อนนะคะ (^^)“
โค้งตัวขอบคุณแล้วก็เดินออกไป
@rkmtomoyo.bsky.social
”ฉันจะได้สร้างกลุ่มแล้วก็ส่งรูปให้ทุกคนเลย ^^“
หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแอดคิวอาร์ของยูเซย์ แล้วก็เปิดของตัวเอง
”แอดฉันมาแล้วเดี๋ยวฉันสร้างกลุ่มส่งรูปให้นะคะ..!“
@rkmtomoyo.bsky.social
”ฉันจะได้สร้างกลุ่มแล้วก็ส่งรูปให้ทุกคนเลย ^^“
หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแอดคิวอาร์ของยูเซย์ แล้วก็เปิดของตัวเอง
”แอดฉันมาแล้วเดี๋ยวฉันสร้างกลุ่มส่งรูปให้นะคะ..!“
@rkmtomoyo.bsky.social
แล้วก็จิ้มไปที่จมูกของอีกคน
“เธอไม่ใช่ตุ๊กตาที่ต้องแสดงสีหน้ายิ้มแย้มตลอดเวลาสักหน่อย… เก็บไว้ยิ้มให้ฉันดูในวันที่อารมณ์ดีจริงๆเถอะนะ“
แล้วก็กอดอีกคนอีกรอบ แน่นขึ้น และก็คงจะไม่ปล่อยเร็วๆนี้แน่ๆ
แล้วก็จิ้มไปที่จมูกของอีกคน
“เธอไม่ใช่ตุ๊กตาที่ต้องแสดงสีหน้ายิ้มแย้มตลอดเวลาสักหน่อย… เก็บไว้ยิ้มให้ฉันดูในวันที่อารมณ์ดีจริงๆเถอะนะ“
แล้วก็กอดอีกคนอีกรอบ แน่นขึ้น และก็คงจะไม่ปล่อยเร็วๆนี้แน่ๆ
“ไม่ใช่ปัญหาของเธอสักหน่อย ไม่ใช่เลยสักนิด..“
”…อย่าเก็บไว้คนเดียวสิ บอกคนอื่นสิ”
มองนิ้วที่จิ้มๆวนอยู่ที่ฝ่ามือของอีกคน พึมพำๆด้วยความรู้สึกผิดที่ไม่เคยรับรู้เลย ความรู้สึกผิดที่คนนอกอย่างเธอก็คงจะช่วยไม่ได้เต็มที่ ได้เพียงแต่จับมือและพาวิ่งหนีก็เท่านั้น
แต่ถึงอย่างนั้น ก็จะพาวิ่งไปให้สุดขอบโลกเลย ถ้าเป็นไปได้
+
“ไม่ใช่ปัญหาของเธอสักหน่อย ไม่ใช่เลยสักนิด..“
”…อย่าเก็บไว้คนเดียวสิ บอกคนอื่นสิ”
มองนิ้วที่จิ้มๆวนอยู่ที่ฝ่ามือของอีกคน พึมพำๆด้วยความรู้สึกผิดที่ไม่เคยรับรู้เลย ความรู้สึกผิดที่คนนอกอย่างเธอก็คงจะช่วยไม่ได้เต็มที่ ได้เพียงแต่จับมือและพาวิ่งหนีก็เท่านั้น
แต่ถึงอย่างนั้น ก็จะพาวิ่งไปให้สุดขอบโลกเลย ถ้าเป็นไปได้
+