“ ผมจะไปมีความสามารถแบบนั้นได้ยังไงกัน ฮ่ะๆ ”

“ ถือว่าเราเป็นเพื่อนกันจากการตามต้นนะจังเเล้วนะ มาสนิทกันเถอะนะยูสุกิจัง ^^”

เขายิ้มเเป้น ก่อนจะค่อยๆเดินไปจ้องหน้าต้นนะจังใกล้ๆ

“ ต้นนะจังงงง ผมนึกว่าเธอจะเป็นอะไรไปเเล้วซะอีก วันหลังวิ่งออกไปเเบบนี้ไม่ได้นะ เเต่ผมให้อภัยเฑอเพราะเธอน่ารักละกัน^^ ”

พอคุย(?)กับต้นนะจังจบก็บีบๆยืดๆลูบๆน๊วยๆต้นนะจังอย่างเอ็นดู

(รุยจางงงงงงง 😭😭🥰)

/จ้องกลับ

/พยายามทำเนียน

" ไม่ต้องห่วงอาโปหรอกนะ อาโปฉลาดจะตาย เดี๋ยวมันก็เดินกลับบ้านเองเเหละ ~ “

เขาวิ่งไปยิ้มไปอย่างน่าหมั่นไส้

” ตอนนี้เป็นห่วงต้นนะจังก่อนดีกว่านะ ^^ “

” การที่เรามาวิ่งไล่จับหมาด้วยกันเเบบนี้เรียกว่าการกระชับมิตรกันได้มั้ยนะ ก็ว่าไปนั่น ~ “

” อ้ะ ผมชื่อเฉิน เธอคงเป็นนักเรียนโรงเรียนของผมด้วยสินะ “

” บลาๆๆๆ “

เขายังคงพูดพล่ามเรื่องไร้สาระไม่ยอมหยุดขณะวิ่ง

(แปะๆๆ ค้าบบบบ)

/ยืนสู้

เมื่อเห็นอีกฝ่ายวิ่งไล่เจ้าหมาอ้วน เขาไม่รอช้าวิ่งตามจับเจ้าหมาด้วยอีกเเรง

“ ฮ่าๆๆ วันนี้วุ่นวายดีจังเลยนา~ ” เขาวิ่งไปพูดไปอย่างอารมณ์ดี ไม่ได้รู้ตัวเลยว่าทุกอย่างมันวุ่นวายเพราะเขานั่นเเหละ

” หมาของเธอชื่อต้นนะจังสินะ ^^;; “

” ไว้ใจผมได้เลย! ✌️“

เขารีบวิ่งไปที่เจ้าคอร์กี้

“ ต้นนะจางงง มานี่ มามะๆๆ ~ “

เจ้าห่านยอมโดนจับเเต่โดยดี เฉินที่วิ่งตามมาทีหลังหยุดวิ่งเเละยืนหอบอยู่สักพักใหญ่

“ แฮ่ก..ขอบใจนะเธอ..เเฮ่ก..ที่ช่วยจับอาโป ”

เขาชูนิ้วโป้งเวรี่กู้ดให้อีกฝ่าย

“ เเต่เมื่อกี้เธอปล่อยสายจูงหมาเธอใช่มั้ยนะ "

อีกฝ่ายอุตส่าห์ยอมช่วยจับห่านให้ทั้งทีเขาจึงเริ่มมองหาหมาของเธอบ้าง

ขณะที่เจ้าหมาคอร์กี้สีชมพูนั่งน้ำลายยืดอยู่ก็มีเสียงร้องโหยหวนของผู้ชายคนหนึ่งลอยมาเเต่ไกลเเละใกล้เข้ามาเรื่อยๆ

" อ้ากกกก อาโปปปป หยุดดดดดดดด "

เฉินที่ตั้งใจพาห่านที่เขาเลี้ยงไว้ออกมาเดินเล่นเเต่ไม่รู้ไปทำอีท่าไหน อาโปห่านของเขาจึงมีสภาพเเบบนี้ได้

" นี่เธอตรงนั้น!! ช่วยผมที อ้ากกกกกกกกก "

เฉินโดนห่านลากมาใกล้คุณเเละหมาของคุณรื่อยๆ

(ขอโทษที่เค้ามาช้า 😭)

(ชมรมที่ฉันใฝ่ฝัน 🥹)

(เค้ามาปักกกก)