Hypatia’nın kanı taşa karıştı.
Ama düşünceleri o taşların altından filiz verdi. Bin yıl sonra Ay’ın yüzeyindeki bir krater onun adını aldı:

“Hypatia Krateri”

Sevgiyle…

Bir gün, Hypatia’nın arabası bir grup fanatik tarafından durduruldu. Onu sürükleyerek bir kiliseye götürdüler. Orada, taşlarla ve kırık çömlek parçalarıyla vahşice öldürüldü. Cesedi parçalanıp yakıldı.

Ancak, dini fanatizm yükseliyordu. Hypatia’nın etkisi, bazıları için tehdit haline geldi. Onu, Hristiyan vali Orestes ile patrik Cyril arasındaki siyasi çekişmenin bir parçası olarak gördüler.

Erkeklerin karar verdiği bir çağda, o düşünüyordu.
Hem de yüksek sesle.

Gözünü yıldızlara diktiğinde, tanrıları değil gezegenleri gördü.
Sayıları konuştu, mantığı öğretti.
Platon’un felsefesini okuttu, Euclid’in geometrisini çözdü.

Babası Theon’un rehberliğinde matematik, astronomi ve felsefe alanlarında derinleşti. Neoplatonist bir filozof olarak, mantığın ve bilimin ışığını yaydı. Öğrencileri arasında hem paganlar hem de Hristiyanlar vardı; bilgisi ve öğretisiyle herkesin saygısını kazanmıştı.

Şehir, dinî ve politik çatışmaların pençesinde kıvranıyordu. Bu kargaşanın ortasında, bir kadın sessizce bilgiyi savunuyordu: Hypatia.

Çünkü göğe bakan her göz dua için kalkmadı.
Bazıları hesap yaptı.
Bazıları anladı.
Bazıları sordu:

“Neden hep doğudan doğuyor?”

Yıldızların düzenini fark etti.
Gölgenin uzunluğunun zamanla değiştiğini gördü.
Güneşin yolunu, mevsimlerin sırasını hesapladı.
Ve böyle doğdu ilk takvim.
İlk astronomi.

Her gece bir sınavdı.
Ra yenilirse…
Güneş bir daha doğmazdı.

O yüzden sabah olduğunda güneşi görenler,
hem rahatladı, hem dua etti.
Ama sonra biri göğe bir başka gözle baktı.

Benim de

Devamı geliyor…
Modern Dünyaya Kadar.

5. Ay’ın Evresi: Tanrıçadan Geometriye

Ay, Artemis’in yüzüydü.
Ama Anaxagoras dedi ki: “Ay, ışığını Güneş’ten alır. Kendi ışığı yoktur.”
Bu yüzden Ay tutulmasını ilk doğru açıklayan kişi oldu.

Bir tanrıçayı değil, bir gökcismini izledi.

4. Demokritos: Atomun Mitolojiden Çıkışı

Her şeyin su, hava ya da ateşten oluştuğu düşünülürken, Demokritos dedi ki:

“Her şey görünmez küçük parçacıklardan oluşur: Atomos”
Bu fikir 2000 yıl sonra bilimle doğrulandı.
Atom önce bir fikirdi, sonra mikroskop geldi.

3. Hipokrat: Tanrılar mı? Hayır, Tıp Bilimi

İnsanlar hastalanınca tanrılara kurban sunardı.
Hipokrat dedi ki: “Hastalık ilahî ceza değil, fiziksel bir bozukluktur.”
Yani tanrıların tahtını değil, vücut ısısını ölçmeye başladı.

İlk defa tanrılara değil nabza bakıldı.

2. Pythagoras ve Ruh Göçü: Matematik + Mistisizm

Pisagor, sayıların evrenin özü olduğuna inanıyordu. Ama aynı zamanda reenkarnasyona da…
Bir gün bir köpeğin sesini duydu ve “O benim eski arkadaşımın ruhu” dedi.

Bugünün matematikçisi böyle dese sosyal medya karışırdı.:)

Thales, Tanrılara değil doğaya bak dedi. Bilimin kapısını araladı.

1. Thales: Gök Gürültüsünde Tanrı Değil, Elektrik Vardı

Antik Yunan’da şimşekler Zeus’un öfkesiydi.
Ama Thales dedi ki: “Gökten yıldırım düşüyorsa, doğal bir sebebi olmalı.”
Hatta kehribarı yünle ovaladığında nesneleri çektiğini gözlemledi—bu statik elektrikti.