Zou dat in het onderwijs nog zo zijn? Siësta is ook niet meer zo gebruikelijk in Spanje.

Mijn carrière als onderwijsjournalist begon in 1997 met een artikel over de chaos tijdens de overblijf voor het ondertussen niet meer bestaande opvoed blad J/M.

Ik denk dat inderdaad het oordeel van de leerkracht hierbij nog zwaarder gaat wegen dan bij cijfers. En zoals we al heel lang weten: dat oordeel is niet altijd onbevooroordeeld. En zo werk je nog meer ongelijkheid in de hand.

Eigenlijk dus summatief toetsen?

Percentages van wat? Wat moet je daar dan voor doen en hoe komt dat percentage tot stand?

Het is vaak zo slecht doordacht zo'n alternatief systeem. Allemaal met de beste bedoelingen maar toch...

Sarah Sluimer is overigens een van beste columnisten van deze tijd. Haar schrijfstijl, analyses en observaties zijn vaak mooi, ontroerend, helder en krachtig.

Ik heb een haat liefde verhouding met cijfers en het hele systeem erachter. Maar ik denk wel dat we wel een flinke slag kunnen maken met de absoluutheid van cijfers en wat het allemaal zegt over leerlingen. Want ik gruw nog meer van het semi therapeutische gewauwel waar Sluimer over schrijft.

Yes, it feels almost like an airport. And that isjust one of the reasons to take the train: to skip those horrible airports.

Dank! Ik had je (leuke en goede) gletsjer-verhaal al gehoord tijdens de uitreiking van de Prijs van de Onderwijsjournalistiek. Had je nog even willen aanspreken maar je was snel weg. Heel begrijpelijk hoor op vrijdagavond. Andere keer.

Oh ja. Ben je op de correctietour? 😏

Ik wel. Sorry. Ik kende ook al het verhaal van de vechtscheiding daarna.

Maar dat is toch belangrijk? En ja, daar heeft Leraren in Actie en later de vakbond een belangrijke rol in gespeeld.

Over 200,000 people are calling for action.

We can’t let EU data rights and democratic protections be dismantled by billionaires behind closed doors.

✍️ Sign the petition → standupursula.com

Grappig dat jij in dezelfde sector ben terecht gekomen. Ik schrijf slechts over wat mijn vader deed. Maar heb wel een enorme voorliefde voor grote bouwprojecten. Ik ben altijd de enige vrouw die dan op zo'n brug naar de werkzaamheden staat te kijken. In mijn volgende leven word ik bouwopzichter!

Neee?! De toenmalige personeelschef van dienst (1958/1959?) heeft mijn vader aangeraden om leraar te worden.

Ja, dat was een hele ander tijd. Voor de oorlog kostte ieder schip gemiddeld twee levens, hoorde ik laatst.