อเล็กซ์พยักหน้ารับรู้กับความต้องการของอีกคน

แต่เป็นนายแบบจำเป็นเนี่ยสิ ต้องเลี้ยงตอบแทนใช่ไหม

"ฉันอยากกินเนื้อ"

"สเต็กก็ดี"

"แต่อาหารทะเลก็น่าสนใจ"

เขามองใบเมนูพลางมองคู่สนทนาไปด้วยคล้ายกับต้องการถามว่าอีกฝ่ายจะกินอะไร

"งั้นเอาอาหารทะเลมั้ย..."

เขาช่วยเสนอ

"ไม่ต้องถึงขั้นกระโดดลงหรอก"

"ชั้นอาจจะโยนนายก่อนก็ได้ใครจะรู้ล่ะ?"

พูดไปอย่างนั้นเขาไม่ทำจริงหรอกแต่แค่ไม่ชอบใจที่อีกคนแซวส่วนสูงของเขาอยู่ได้

และที่สำคัญอีกฝ่ายน่าจะมีทักษะการเอาตัวรอดด้วยการก่อกวนเก่ง

ขัดขวางไปก็ไม่สำเร็จหรอก

"ใครบอกว่าจะกินวันเดียวล่ะ"

"ที่สำคัญไม่ได้บอกว่าจะกินคนเดียวสักหน่อย"

ที่ซื้อเยอะขนาดนี้เพราะเขาแค่คำนึงถึงว่าอยากให้เพื่อนกินด้วย

เพราะวันนี้มีการสำรวจก็เลยทำให้อเล็กซ์อยากจะสำรวจหรือเดินเล่นเงียบๆคนเดียว

จนกระทั่งมาพบเข้ากับลำธารใกล้สวนดอกไม้และบังเอิญไปสบตาเข้ากับอีกฝ่ายที่คล้ายว่าเพิ่งตื่น

"โทษทีไม่ได้ตั้งใจจะมาป่วนตอนนอนกลางวัน"

เสือเมฆพูดด้วยสีหน้าที่นิ่งๆดูบึ้งตึงตามสไตล์ตัวเองแต่ความจริงเขารู้สึกผิดนั่นแหละที่เหมือนมากวนเวลานอน(?)

ดูท่าอีกคนจะไฟแรงเอามากๆในการถ่ายภาพจนเขายอมใจเลยล่ะ

"ขอบคุณ แต่ฉันจะให้รุ่นน้องเลี้ยงได้ยังไงกัน เข้าไปเถอะ ไม่ต้องคิดมากหรอก"

อเล็กซ์ยิ้มจางๆแทบดูไม่ออกแต่สายตาดูอ่อนลงจากตอนแรก

ยังไงก็หนีไม่พ้น หาอะไรกินคงจะดีกว่าเครียดแน่นอน

"ให้ตายสิ ทำไมชุดมันยาวจัง.."

เขาพึมพำกับตัวเองไม่นานก่อนจะโดนอีกคนชมทำเอาเจ้าเสือหนุ่มตัวน้อยกระแอมหน้าแดงหันไปทางอื่น

"หยุดเลย ฉันรู้ว่ามันแปลกน่า"

ไม่ทันไรก็ถูกถ่ายโดยไม่ทันตั้งตัวเสียแล้ว
"เห้ ไม่ให้สัญญาณก่อนเหรอ?"

และยังไม่ทันพูดอะไรมากมายก็ถูกอีกคนลากไปตรงนั้นทีตรงนี้ทีจนมาหยุดที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง
(+)

(เท่าเน้เองอ่า😔 พร้อมกะเปีย 2 ข้างกะหางฟูๆ)

(มาฝากไว้เลย ข้าวสามมื้อครบพร้อมขนมหวาน)

(เปนพิฉาวเจื๋อแหยะะะ และก็ยังจิ๋วเหมือนเดิม😭)

เขามองชุดที่อีกคนให้มาในห้องน้ำก่อนจะทำใจเปลี่ยนชุดใช้เวลาพอสมควรในการใส่

แต่ในที่สุดก็เสร็จสมบูรณ์

เหมือนไซส์จะใหญ่ไปมั้ยนะ? แขนเสื้อเหลือเยอะเลย...

"เสร็จแล้ว.."

เขาออกมาจากห้องน้ำเพื่อพร้อมช่วยอีกคนทำภารกิจ

ใบหน้าบึ้งตึงอันเป็นเอกลักษณ์ของอเล็กซ์ดูเหมือนจะช่วยทำให้ดูเข้ากับเสื้อผ้าขึ้นนะ?

(ขอนุยาดแปะเป็นภาพ ฮือๆๆๆ)

เขายอมตามอีกคนไปแต่โดยดีโดยไม่พูดตอบกลับเรื่องใส่เกิน 1 นาที ก่อนจะพบกับสิ่งที่อีกฝ่ายเตรียมไว้ให้

มันก็เท่อยู่หรอก แต่เอาจริงเหรอเนี่ย...

"เอาจริงเหรอ"

"เฮ้อ มาถึงขนาดนี้แล้วก็ช่วยก็ได้"

"แต่ 2 นาทีเท่านั้น เข้าใจนะ"

คิดว่าจะหาอะไรทำจึงได้ออกมาเดินเล่นเผื่อได้อะไรติดไม้ติดมือกลับไป

แต่ก็ถูกรั้งไว้โดยคนที่คุ้นเคยเอามากๆรูปลักษณ์แบบนี้จะเป็นใครอื่นมิได้นอกจากเพื่อนของเขา

ดิมิทรี แม้เสียงจะเปลี่ยนไปแต่ก็ยังคงมีลักษณะที่จำได้อยู่ดี

"ดิมิทรี..?"

"อา...ขอบใจ อลังการดีนะ?"

ถือจดหมายที่ได้รับมาในมืออ่านแล้วค่อนข้างชวนขนหัวลุกแต่เพราะไม่ใช่คนแสดงออกเก่งนักจึงคงสีหน้าดุๆของตัวเองเหมือนเดิม

"หลังจากนี้ฉันไม่เลี้ยงแล้ว"

"งั้นช่วยไปร้านอาหารตรงนั้นกับฉันจะได้มั้ย"

"กลัวนายเหนื่อยน่ะ ตัวเล็กแล้วการพูดมากคงจะเหนื่อย ไปหาอะไรกินกัน"

เหนื่อยที่พูดจากวนเขาน่ะสิไม่ว่า

อเล็กซ์เดินหยิบขนมที่สนใจมากมายเต็มไปหมดใส่ตะกร้า