เทไก่เพื่อลงไปผัดต่อ
"เห๋-??"

แต่ไม่นานพออีกฝ่ายบอกว่าหั่นเสร็จแล้วในเวลาอันสั้นก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกทึ่งขึ้นมา และหันควั่บไปมองผักในถ้วยด้วยสีหน้าตกใจเล็กน้อยขณะที่มือก็ยังไม่หยุดผัดไก่ในกระทะ

"เสร็จแล้วหรอ?? เร็วมากเลย..!?"

จากสายตาคนที่ใช้มีดไม่ค่อยเก่งเลยถือว่าสุดยอด..!"

"ขอบใจนะ~"
รับถ้วยมาและเทผักลงกระทะเพื่อผัดรวมกับไก่

"เห๋-อย่างงั้นหรอww คุโระจังมีนิสัยเสียอย่างงี้เนี่ยแหละนะ.. คงอึดอัดหน้าดูเลย ขอโทษแทนเด็กคนนั้นด้วยนะ"

โรยน้ำมันลงกระทะพอประมาณและรอให้กระทะร้อน
"อะ แล้วก็โมะจังรบกวนหันพวกผักให้หน่อยสิ"

พอความร้อนเหมาะสมแล้วเธอก็นำกระเทียมและขิงที่หั่นไว้อยู่แล้วลงกระทะและใช้ตะหลิวผัด

"ฉันว่าจะทำญาซัยอิตาเมะล่ะ"

"อื้ม แต่ก็ไม่ได้เหมือน 100% หรอก.. เพราะโมะจังเรียบร้อยกว่าน่ะนะw"

กลับกันที่ยัยเด็กคนนั้นดื้อเป็นพิเศษถึงภายนอกจะดูเงียบๆก็ตาม..

เธอหันไปเปิดตู้เย็นเพื่อหยิบผักที่ต้องใช้ออกมา แต่ก็หยิบกล้องที่มีเนื้อไก่หมักออกมาวางด้วยเพราะถ้ากินนัตโตะกับไข่ดิบเฉยๆกลัวอีกฝ่ายจะเบื่อเอา

เริ่มเอากระทะมาตั้งไฟพร้อมอีกมือที่ยื่นไข่ดิบให้กับคนข้างๆและส่งยิ้มให้อ่อนๆ
"ไก่ฉันแถมให้นะ~ ไม่ต้องเกรงใจๆ"

•กิจกรรม•

✨สกู๊ปสัมภาษณ์(สุด)พิเศษจากชมรมวารสาร✨

—-ขณะที่กำลังเดิน ๆ อยู่ สมาชิกชาวชมรมวารสารก็ตรงดิ่งมาที่ [คุณ] พร้อมเอาไมค์จ่อยิ่งถามคำถามให้ผู้โชคดี (เหยื่อ) ได้ตอบคำถามที่ทั้งมีสาระและไม่มี

[วิธีร่วมกิจกรรม]
สามารถทำการดาวน์โหลดเทมเพลตภายในลิงก์ด้านล่างเพื่อวาดภาพประกอบและรีแอคโรลในโควทได้ตามสะดวกเลยค่ะ✊✨💗

drive.google.com/drive/folder...

"ว่าไปนั่นฉันน่ะแอบเห็นโมะจังเป็นคุโระจังแล้วล่ะ.. นิสัยคล้ายๆกันเลยwww"
พูดแล้วก็นึกถึงจอนที่นั่งจ้องตากันเมื่อครึ่งชั่วโมงก่อนหน้านี้

"โมะจังคงกลายเป็นน้องสาวคนที่สองของฉันแล้วล่ะนะ~"
เธอพูดเล่นแต่ก็แอบรู้สึกอย่างงั้นจริงๆ..

เธอหันไปมออีกฝ่ายพร้อมยื่นชามให้ดู
"ข้าวประมาณนี้พอได้มั้ย? น้อยหรือเยอะไปรึป่าว"
เธอตักข้าวประมาณ2/4ของชาม ไม่มากและน้อยจนเกินไป

พออีกฝ่ายยอมเล่าออกมาแบบเต็มใจเธอก็ไม่ขัดอะไรและฟังอย่างเงียบๆ

ดวงตาของเธออ่อนโยนลงขณะที่มองไปที่หญิงสาว
"เห๋..อย่างงี้นี่เอง"
คงเหงาน่าดูเลย..เธอคิด

"ฉันก็ดีใจที่คิดแบบนั้นนะ~ww แอบเขินอยู่เหมือนกันนะเนี่ย.."
ใจเย็นลงได้เธอก็หันไปตักข้าวจากหม้อหุงข้าวที่คุณแม่หุงเตรียมเอาไว้พลางคุยไปด้วย

(+)