şöyle yazar:

> “Eğer birlikte yemek yiyecek kimsen yoksa, zile bas.
Burada her zaman sıcak tortilla vardır.

yaptı:

> “Bütün kahramanlar pelerin giymez.
Bazıları kapısının önüne sadece kahve ve bir sandalye koyar.”

Bugün artık her sabah mahalleli Doña Matilde’nin evinin önünde durur, tabelada ne yazdığını okumak için.

Bazen neşeli bir mesaj olur o...
Bazen duygusal...
Bazen sadece +

zamanlar birbirlerini arar, sorardı.
Ama şimdi herkes kilit altında.
Ben ise hâlâ birbirimize ihtiyacımız olduğunu hatırlatmak istiyorum.”

Günün birinde, genç bir kadın tabelalardan birinin fotoğrafını sosyal medyada paylaştı.
Ve olay bir anda viral oldu.

Binlerce kişi yorum +

hikâyeni anlatmak zorunda değilsin.
Kapının ardında birinin olduğunu bilmek yeter.

Bir gün komşulardan biri sordu:

— “Neden yapıyorsun bunu, Doña Matilde?”

Gülümsedi ve şöyle dedi:

— “Çünkü mahallenin sadece kapalı kapılardan ibaret olmasını istemiyorum.
İnsanlar bir +

tabelaları.
Ama zamanla insanlar gelmeye başladı.

İşten yeni kovulmuş bir adam...
Şehirde yalnız yaşayan genç bir kadın...
Okula geri dönmeye korkan bir öğrenci...

Çok konuşmazdık.
Plastik bir sandalyeye oturur, kahvemizi içer ve sonra giderdik.

Kural basitti:

> Hayat +

yazıyor, hepsi bu.

O notlardan birinde şöyle diyordu:

> “Bugün kendini üzgün hissediyorsan, kapı zilini çal. Çözümüm yok ama kahvem var.”

Bir diğerinde ise:

> “Eğer günün kötü geçtiyse, al biraz tatlı ekmek ve sessizlik. Sessizlik de iyileştirir.”

Başta kimse fark etmedi bu+

önündeki en büyük engeldir.
Başını öne eğebilen, yüzü kızaran, özür dileyebilen insanları görmeye ihtiyacımız var...

Shaw ise gülerek:
“Hayır sayın bayan,” dedi.
"Biz buna evlilik diyoruz.”

giyecekle birlikte yeterli aylık da verebilirim,” diye bir teklifte bulundu.

Bernard Shaw:
“Teşekkür ederim, bayan.
Ne yazık ki ben, Bayan Shaw’a ömür boyu bağlayım,” diye bu teklifi geri çevirdi.

Yaşlı bayan biraz da kızarak:
“Ama bu tutsaklıktan, kölelikten başka bir şey değil.”
Bernard +

bahçıvan efendi " dedi.
"Siz Bernard Shaw’un yanında ne zamandan beri çalışıyorsunuz?”
“Kendimi bildim bileli,” dedi üstat.
“Verdikleri ücret sizi geçindiriyor mu?”
“Yalnız yiyeceğimi veriyorlar.”
Yaşlı kadın, bahçıvanın bu hâline acımış
olacak ki:
“Eğer benimle çalışırsanız, size yiyecek ve +