" ก็นะ อะไรก็ได้ขอแค่ฉันเด่นก็พอ "

ขอแค่ได้เด่นจะรางวัลอะไรก็ไม่สนแล้ว

" คนเรามีดีเสมอนั่นแหละ มีมากน้อยต่างกันไป เหมือนฉันที่ดีไปซะทุกอย่างนี่ไงล่ะ "

ยิ้มภูมิใจ จะสถานการณ์ไหนก็ยังคงหลงตัวเองเหมือนเดิม

" อย่างน้อยแค่เธอสนุกกับมันก็ถือว่าดีแล้วนั่นแหละน้า~ "

" เห.. "

เขานั่งมองคนข้างๆเงียบๆพลางคิดด้วยในใจ เหมือนเราเลยแหะ

" เหรียญทองแดงก็ยังดีนี่หน่า? "

" ถึงจะไม่ใช่อย่างที่หวัง แต่เธอก็ทำเต็มที่แล้วนี่ "

" ฉันเองก็หวังอยากจะได้ที่หนึ่งแข่งวิ่งพลัดกับชักกะเย่อ แต่สุดท้ายก็ไม่ได้เลย "

ทำให้แม่ภูมิใจไม่ได้เลยด้วย...

" เพราะงั้นเธอน่ะ เก่งมากแล้วนะ "

รอยยิ้มของเขาดูอ่อนโยนขึ้นเล็กน้อย

" แต่ไม่เท่าฉันหรอก "

เปิดโหมดหลงตัวเอง

" ฉันชอบสังเกตสีหน้าของคู่สนทนาน่ะ "

ให้ตรงๆเลยก็คือชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านนั่นแหละ

" แน่นอนที่สุด ทำไมหรอ? "

เจ้าตัวถามและรอให้อีกฝ่ายพูดต่ออย่างตั้งใจ มือยกขึ้นเท้าคางของตัวเอง

" เห? จริงหรอ? "

ยืนมองเงียบๆอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเดินมานั่งข้างๆหน้าตาเฉย ก็เขามันหน้าหนานี่นะ

" แต่ว่าหน้าเธอมันฟ้องมากๆเลยนะว่าไม่ปกติน่ะ หลอกอาร์ทัวผู้นี้ไม่ได้หรอก~ "

(จุดเดินมา++ด้วยค่ะ!)

" ทา ลัส คุง ★ "

เสียงเรียกอันเป็นเอกลักษณ์ดังขึ้น ชายหนวดปูยาวเฟื้อยยืนเอียงคอเล็กน้อยมองคนที่กำลังนั่งอยู่

เขาสังเกตอีกฝ่ายมาซักพักแล้วตั้งแต่ในคาบเรียน จึงได้แแบตามมาด้วย

" ดูไม่ค่อยร่าเริงเลยนะ เป็นอะไรงั้นหรอ? "

พูดด้วยรอยยิ้มอันเป็นปกติตามประสาอาร์ทัว

" ...ฉันแค่บังเอิญมาทำธุระแถวนี้ "

เธอคนนั้นเอ่ยปากตอบเพียงสั้นๆและหันหน้าไปมองทางอื่น

โกหกไม่เนียนเลย

อาร์ทัวปั้นหน้ายิ้มออกมาและพยายามจะชวนคุยต่อ

" งั้นหรอ แล้วได้ดูผมแข่งกีฬารึเปล่า "

...น่ารำคาญ รีบออกไปซักที

หญิงวัยกลางคนคิดอยู่ในใจ มันทั้งอึดอัดและรู้สึกแปลก อยากจะรีบออกไปจากตรงนี้เร็วๆ

" อืม "

คำตอบปัดเพียงสั้นๆจากเธอก็ทำให้อาร์ทัวรู้สึกดีใจขึ้นมา

อะไรกัน

ทั้งๆที่ทุกปีก็ไม่เคยคิดจะมาแท้ๆ ทำไมถึง?

หญิงผู้นั้นเมื่อสังเกตุว่าอาร์ทัวเห็นเธอแล้ว จึงทำท่าจะเดินหนีทันที

" ด เดี๋ยวสิครับ "

เขารีบเดินเข้าไปหาเธอคนนั้นและจับมือของเธอเอาไว้ คำพูดคำจาสุภาพขึ้นมาทันทีเมื่ออยู่ต่อหน้าผู้หญิงคนนี้

" คือว่า..ไม่คิดเลยว่าคุณจะมา "

ชายหนวดปูหลุบตามองพื้น ถึงจะอยู่บ้านเดียวกัน แต่นี่ก็ถือเป็นครั้งแรกของปีที่เขาได้คุยกับแม่ตรงๆแบบนี้ ทำเอาประหม่าไม่น้อย

#TWD_Sportdays

[Story | หลังจบขบวนพาเหรด(โกงเวลา)]

TW: คำพูดที่รุนแรง , ความสัมพันธ์Toxic(?)

หลังขบวนพาเหรดจบลง อาร์ทัวกระโดดลงจากหลังม้า วันนี้ฉันก็เท่เหมือนเดิม!

เขายิ้มภูมิใจกับตัวเองอยู่คนเดียว ก่อนหางตาจะเหลือบไปเห็นใครบางคนที่มองมา

หญิงวัยกลางคนผมสีน้ำตาล และหนวดปูสีขาวเป็นเอกลักษณ์

...แม่?

เจ้าตัวหุบยิ้มลงทันใด นัยตาสองสีเบิกกว้าง

+

3

( ขอบคุณที่ทำให้หอเรามีวันนี้นะคะ5555555 )

( 55555555555555555555555555555555555555555555555 .ขำตยา )

4

5

[ EVENT 03 - แข่งชักเย่อ] โพตส์ลงทะเบียน
#TWD_Sportdays

เวลาแข่งขัน 20.00 - 21.00 น.
เวลาลงทะเบียน 19.00 - 19.50 น.

ขอให้ตัวแทนการแข่งขันของแต่ละหอพักเมนชั่นลงทะเบียนด้วยชื่อตัวละครใต้เมนชั่นหอพักของตนเอง เช่น บริททานี่ โบรดวิน

อาร์ทัว มารุยอิ

#TWD_Sportdays

[วิ่งหาของ]

ในขณะที่ทุกคนวิ่งหาของอย่างสนุกสนาน ชายหนวดปูกลับยังยืนจ้องกระดาษภารกิจอยู่เงียบๆ

" ... "

' นี่มันกิจกรรมรังแกคนโสดรึไง '

และแล้วอาร์ทัวก็ยังคงยืนอยู่อย่างนั้นต่อไป

( โอ้ย576555555 เค้า55555 .ขำขิต )

[Atua_007🦀]

ได้เวลาหาเงินเข้าหอแล้ว ฮ่าฮ่า

( ไม่เปนไรนะน้องชาย เราค่อยแก้มือกันในกีฬาหอ แพ้ทๆ )

()

( ฮื่อ ผมพูมใจ น้องชายผมน่ารักมาก😭😭😭😭 )

#TWD_โรงเรียนบ้านหนองอีกา

(ฟ้าครามตัวป่วนมาปรากฏตัวจ้า✨ )

( บันเทิงแน่ ผมรอยืนแอ็คนะครับ )

[🦀]

โว้ว! สุขสันต์วันเกิดนะ ขอให้งดงามขึ้นทุกวันเลย

[ โกงเวลา ]

อาร์ทัวเดินไปในที่ที่ไม่ค่อยมีคนพร้อมกับโคมลอยหนึ่งอัน ช่างดูแปลกจากปกติที่มักจะชอบทำตัวให้ดูเด่นตลอดเวลา

เขาเงยหน้ามองท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยแสงระยิบระยับของโคมลอยด้วยรอยยิ้มจางๆ

" ขอให้ปีนี้มีแต่เรื่องดีๆ "

เขากล่าวเสียงเบาก่อนจะค่อยๆปล่อยโคมออกไปและเงยหน้ามองตามมันไป

" สวยจัง ถ้าพ่อยังอยู่ได้มาเห็นก็คงดีน้า "