10. #ไมรอน #บันนี่อ่าน #tjmrอ่าน
bsky.app/profile/tthe...

ปล. จริง ๆ อ่านจบสักพักแล้ว แต่เพิ่งมีเวลามานั่งพิมพ์ค่ะ T__T ชีวิตหนักหน่วงมาก
ปลล. หลังจากอ่านเรื่องนี้จบก็ยังไม่ได้อ่านนิยายเรื่องไหนต่อเลยค่ะ เหนื่อยมาก TT-TT

ไม่ว่าจะเปลี่ยนไปในทิศทางไหนก็ตาม เพราะบางครั้งตัวละครนั้นก็ไม่ได้เป็นปีศาจมาตั้งแต่กำเนิดหรอก แต่เพราะมีใครหรืออะไรสักอย่างต่างหากที่ทำให้เขากลายเป็นปีศาจในสายตาคนอื่น แล้วมันผิดจริง ๆ เหรอกับการที่เขาเป็นปีศาจ
.
📚

แล้วเราก็ชอบเนื้อเรื่องโดยภาพรวมที่มันไม่ใช่ขาวกับดำ แต่มันคือสีเทา ด้วยส่วนตัวเราเราชอบอ่านเรื่องราวที่ตัวละครได้เจอกับประสบการณ์อะไรบางอย่างแล้วเติบโตขึ้นค่ะ หรือการที่ตัวละครเจอเหตุการณ์บางอย่างแล้วทำให้เขาเปลี่ยนไป

ทุกคนอยู่ตรงนั้นเพื่อกันและกัน เป็นกองเสริม กองหนุน กองกำลังพร้อมบวกให้กันและกัน ทะเลาะกันบ้างในความสัมพันธ์เป็นเรื่องปกติ แต่ในบางครั้งถ้ามันไม่ได้แย่จนเกินไปก็ให้อภัยกันบ้าง ปล่อยวางไปบ้าง อย่าถืออะไรไว้ให้มันหนักเกินไปนัก

เราชอบทุกความสัมพันธ์ในเรื่องเลยค่ะ ไม่ว่าจะทั้งเมอร์ลิน ไมรอน ซินด์ มอร์แกน วิเวียน หรือแม้กระทั่งกับพ่อของไมรอน ความสัมพันธ์ที่มันออกจะดูอิหยังวะในตอนแรก ๆ (เช่น เมอร์ลินกับไมรอน หรือไมรอนกับซินด์) แต่ก็เป็นความสัมพันธ์ที่เรียกเสียงหัวเราะได้ในทุก ๆ ครั้งเช่นกัน และเป็นความสัมพันธ์ที่อบอุ่น

บางครั้งชีวิตคนเราก็ควรได้รับโอกาส หรือบางทีเราเองก็ต้องยอมรับเหมือนกันว่าเรื่องบางเรื่องนั้นแก้ไขไม่ได้แล้ว รวมไปถึงบางครั้งคนเราก็อาจจะต้องลอบมองหาข้อดีในตัวเองบ้าง อย่างเช่นไมรอน ที่สุดท้ายแล้วพลังอำนาจของตัวเองคือธาตุความมืด ธาตุแห่งการทำลายล้าง แต่ก็อย่างที่นักบวชได้บอกไว้ ธาตุแห่งความมืดไม่ใช่ความชั่วร้าย และถ้าหากรักษาจิตใจนั้นไว้ได้ ไมรอนเองก็จะได้กระทำการที่ยิ่งใหญ่

แต่ยังไงก็ตามเนื้อเรื่องมันก็ต้องมาถึงจุดเปลี่ยน จุดเปลี่ยนที่ทำให้คนที่วิ่งไปข้างหน้าตลอดอย่างเมอร์ลินต้องสะดุดคิด คนที่พยายามช่วยทุกคนอย่างสุดกำลังอย่างไมรอนยังต้องปล่อยวาง เราชอบเนื้อเรื่องในส่วนนี้มากเพราะเขาทำให้เห็นว่าบางครั้งอะไรที่มันตึงเกินไปก็ไม่ดี หย่อนเกินไปก็ไม่ดี

คือคนเราอ่ะ โกรธกันแทบตาย มันจะไปยกโทษให้กันวันนี้พรุ่งนี้ได้ไง ไม่แก้แค้นกันให้ตุยกันข้างนึงก็ดีเท่าไหร่แล้ว แต่อันนี้คือเมอร์ลินเองก็รู้สึกผิด ส่วนไมรอนก็ได้รู้เรื่องอีกด้านจากเมอร์ลิน แล้วตัวเองก็ได้ผ่านเรื่องราวต่าง ๆ ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาทำให้เป็นผู้ใหญ่ขึ้น มันก็เหมือนกับ .. โอเค ต่างคนต่างยอมลดลงให้กัน

เมื่อเนื้อเรื่องดำเนินผ่านไปเรื่อย ๆ สองพี่น้องได้กลับมาเจอกัน แม้จะตีกันแทบตายแต่สุดท้ายแล้วพี่น้องก็คือพี่น้อง ที่คนพี่ก็รู้สึกผิด คนน้องก็ยอมปล่อยวาง มันเหมือนเป็นการยอมลงกันทั้งคู่เท่าที่ยอมได้ซึ่งมันสะท้อนความจริงของมนุษย์เราเหมือนกันนะคะ

ในจังหวะนั้นไมรอนต้องเลือกว่าจะปล่อยให้ซินด์ตายหรือจะเปลี่ยนชีวิตของซินด์ไปตลอดกาล ซึ่งแน่นอนว่าเขาเลือกอย่างหลังเพราะเขาต้องการให้โอกาสซินด์ได้เลือกว่าอยากจะใช้ชีวิตแบบไหน ช่วงนี้ของเนื้อเรื่องเราก็จะได้เห็นการกลับมาเจอกันของพ่อลูก ซึ่งแน่นอนว่าคนเป็นพ่อก็ไม่ได้อยากให้ลูกทั้งสองทะเลาะกันแต่ก็ไม่ก้าวก่ายการตัดสินใจหรือความคิดของลูก

หลังจากนั้นเนื้อเรื่องก็ดำเนินไปแบบเมอร์ลินวิ่งไปข้างหน้าเสมอ ในขณะที่ไมรอนวิ่งไปและล้มลุกคลุกคลาน หลงทางบ้าง หยุดเดินบ้าง แวะพักบ้าง และเพราะประสบการณ์ตรงนี้เลยทำให้ไมรอนเติบโตขึ้น เป็นผู้ใหญ่มากขึ้น สุขุมและสงบมากขึ้น เริ่มปล่อยวางลงบ้าง แต่ไมรอนก็ยังคงเป็นไมรอน คนที่พยายามอย่างสุดกำลังเพื่อช่วยเหลือใครสักคน

มอร์แกน .. เมลฟาน้อยของไมรอนที่เป็นเด็กน้อยผ้าสีขาวดังเช่นไมรอนตอนเด็ก ๆ แต่ชะตาชีวิตคงโหดร้ายกับเธอไปหน่อยจนผ้าขาวนั้นกลายเป็นสีดำ

เช่นเดียวกันกับไมรอนในตอนแรก ๆ ที่อยากจะเดินตามแต่รอยเท้าของเมอร์ลินจนแทบจะมีชีวิตแบบเงาของเมอร์ลินปิดทับ .. มันดีแล้วจริง ๆ เหรอ ? เพราะคนเราก็ต่างคนต่างมีชีวิตเป็นของตัวเอง แต่ก็นั้นแหละ เพราะแผนของเมอร์ลินทำให้ทั้งเมอร์ลินและไมรอนต้องแตกคอกัน

แต่เพราะความยึดมั่นถือมั่นของเมอร์ลิน แผนการของเขาจึงทำให้เกิดเส้นทางที่โหดร้ายสำหรับเด็กคนนึงขึ้นมา ซึ่งก็คือมอร์แกน พออ่านมาถึงตรงนี้ก็ทำให้คิดเหมือนกันว่าตกลงแล้ว .. การที่เรายึดมั่นถือมั่นจนสุดแรงกล้าขนาดนั้นเป็นสิ่งที่ดีแล้วจริงเหรอ ? ยึดมั่นถือมั่นจนถึงขนาดที่ไม่ยอมผ่อนผันและทำร้ายคนอื่น .. มันดีแล้วจริง ๆ เหรอ ?

สิ่งที่เขายึดมั่นถือมั่นอยู่อย่างเดียวก็คือทำให้บริเทนรุ่งเรือง แข็งแกร่งและเป็นที่ยิ่งใหญ่กว่าใคร ๆ .. และที่เมอร์ลินยึดมั่นถือมั่นขนาดนั้นก็เพราะบริเทนเป็นเมืองของแม่ และเขารักแม่มาก

จุดมุ่งหมายเดียวของไมรอนในช่วงวัยหนุ่มนั้นคือเป็นที่ยอมรับของพี่ชายอย่างเมอร์ลิน อยากเป็นเหมือนเมอร์ลิน อยากทำได้อย่างเมอร์ลิน อยากเป็นน้องชายที่พี่ภูมิใจ แต่ในขณะเดียวกันนั้นเมอร์ลินผู้ที่เป็นบุตรแห่งธาตุแสงสว่าง ผู้ซึ่งเข้าใจโลกและใช้พลังแห่งแสงได้ตั้งแต่ลืมตาทำให้เขาน่าจะขาดความเห็นอกเห็นในมนุษย์ไปอยู่บ้าง

เห็นความคิดของเด็กน้อยวัยสิบสาม วัยสิบแปด โตขึ้นมาอีกหน่อยเป็นวัยรุ่น ต่อมาเป็นหนุ่มวันสามสิบ และต่อไปอีกเรื่อย ๆ เพราะไมรอนอยู่กับมนุษย์ที่หลากหลาย เขาจึงมีความเป็นมนุษย์ค่อนข้างมาก ทั้งเรื่องอุปนิสัยใจคอและความเห็นอกเห็นใจคนอื่น

(อาจมีสปอยล์ + มีการแสดงความคิดเห็นส่วนตัว) เป็นนิยายแนว fantasy ซึ่งดำเนินเรื่องราวแบบเป็นเรื่องเล่าค่ะ เหมือนกับว่าเราเป็นคนนั่งฟัง คนเล่าเรื่องคือไมรอน แต่การเล่าเรื่องนี้ไม่ธรรมดาเพราะจะเป็นการเล่าเรื่องราวผ่านไมรอนในแต่ละช่วงอายุ ได้เห็นความเปลี่ยนไปของบุตรแห่งความมืดแต่เป็นผ้าสีขาวซึ่งถูกแต่งแต้มสีสันไปเรื่อย ๆ

อาจจะต้องมีชีวิตอยู่อยากลำบากเล็กน้อย อาจจะมีชะตากรรมบางอย่างที่ไม่อาจหลีกเลี่ยง แต่ก็จะสามารถมีชีวิตอยู่ได้อย่างทระนง

10. #ไมรอน – คุณ พัณณิดา ภูมิวัฒน์

เรื่องราวของราชาแห่งความมืดได้ถือกำเนิดขึ้น แต่เพื่อขัดขวางแผนการทำลายล้างโลกนั้นนักบวชได้แยกทารกเป็นสอง หนึ่งคือ “เมอร์ลิน” บุตรแห่งธาตุสว่าง อีกหนึ่งคือ “ไมรอน” บุตรแห่งความมืด ธาตุแห่งความมืดไม่ใช่ความชั่วร้าย นักบวชได้กล่าวไว้ แม้กระทั่งไมรอนเองก็จะได้กระทำการยิ่งใหญ่เช่นเดียวกับพ่อมดแห่งแสงสว่างผู้ยิ่งใหญ่ดังเช่นเมอร์ลิน

09. #ADealforaKiss #บันนี่อ่าน #tjmrอ่าน
bsky.app/profile/tthe...

ปล. แต่ส่วนตัวเรา เราไม่เคยจำพวกชื่อหรือความสัมพันธ์ของเทพกรีกได้เลย พออ่านแล้วเลยงงมาก
ปลล. เล่มนี้เลยรีวิวแบบงง ๆ ค่ะ ;_______;

แต่ว่าเรื่องราวจะมีพูดถึงเทพฝั่งกรีกด้วย คิดว่าถ้าใครชอบเรื่องราวเทพฝั่งกรีกแล้วสนใจแนวแฟนตาซีแบบ(น่าจะ)ทำสงครามหน่อยเรื่องนี้ก็น่าลองเก็บไว้ในลิสต์ดูนะคะ
.
อ่อ น่าจะเป็นdark fantasyรึเปล่าไม่แน่ใจ เพราะดูแล้วก็แอบแซ่บอยู่ + พระเอกก็obsessed withนางเอกเหลือเกิน
.
📚

เริ่มต้นด้วยนางเอกถูกสตอล์กเกอร์ตาม ซึ่งแน่นอนว่าสตอล์กเกอร์คนนั้นคือพระเอกนั้นแหละ แต่ดูเหมือนว่าพระนางจะถูกผูกกันไว้ด้วยชะตาชาติก่อนอยู่แล้ว พระเอกอ่ะจำนางเอกได้ แต่นางเอกจำพระเอกไม่ได้ ไม่รู้ว่าด้วยเหตุผลอะไรหรือไปทำผิดกฎอะไรมา