“พรืดー”

ดูท่านาโอะจะถูกใจมุกนี้กว่าที่คิด

เขาหลุดหัวเราะให้กับมุกที่แปลกที่สุดของวัน ก่อนจะเอ่ยต่อ

“เซียมซีของเด็กม.ปลายเป็นเรื่องใหญ่ระดับชาติเลยเหรอเนี่ย?“

ความหมั่นเขี้ยวตีตื้นขึ้นมาจนเขาอดตีไหล่คนข้างๆเบาๆไปหนึ่งทีไม่ได้

“เอาล่ะーกลับกลุ่มแล้วดีกว่า เจอกันที่รถบัสนะ“

เขาโบกมือส่งท้ายเบาๆก่อนจะรีบกลับไปหากลุ่มเก่า
ความเหงาค่อยหายไปหน่อย

ทันทีที่เห็นใบหน้าของคนที่คุ้นเคยดี นาโอะก็คลี่ยิ้มสบายใจ
คำติดตลกที่เพื่อนร่วมชั้นพูดออกมาทำเอาเขาหัวเราะเบาๆพร้อมเอื้อมมือรับของกลับคืนมา

“นั่นสินะ”

เขานั่งยองลงตามเพื่อให้สายตาอยู่ในระดับเดียวกันกับผู้ประสบภัย

“ตอนนี้มันเป็นของนายแล้วล่ะ”

เขายื่นกระป๋องเจ้ากรรมกลับ

“ไม่ชอบถั่วแดงรึเปล่า?”

คนปากหนักอย่างนาโอะยังคงไม่เอ่ยขอโทษในทันที ราวกับเด็กที่กำลังสนใจเรื่องอื่นอยู่มากกว่ส

คำพูดมากมาย ความหมายหล่อ

นั่นคือสิ่งที่นาโอะได้ยิน

เจ้าตัวยังคงยกยิ้มพิมพ์ใจ จับต้นชนปลายอะไรก็ยังไม่ได้ ว่าแต่..กระป๋องซุปถั่วแดงหายไปไหนแล้วนะー？

“ฮะๆๆ ขอบคุณครับ”

“คุณเองก็น่ารักมากเหมือนกัน”

จากประโยคขอโทษกลายเป็นคำชมไปโดยปริยาย

“หรือต้องใช้คำว่าสวยนะ..?”

เขาเท้าคางมองคนตรงหน้าอย่างตั้งใจ ว่าจะชมเรื่องอะไรเป็นเรื่องต่อไปดี

ยิ่งได้ยินคำฝากฝังมาแบบนั้นแล้ว เขายิ่งรู้สึกว่าโอกาสที่เพื่อนร่วมชั้นคนนี้จะมีทางรอดยิ่งดูน้อยนิด

นาโอะหลับตาลงก่อนจะพยักหน้าเป็นเชิงเข้าใจ
ผมจะทำให้ดีที่สุดー

ทันทีที่ลืมตาขึ้นมา ภาพตรงหน้าก็ทำเอานาโอะยกมือขึ้นมากุมปากพร้อมทำหน้าตาตื่น

“ย-..ยูเซย์คุง..”

เขาค่อยๆเอื้อมมือไปแตะบนหน้าผากอีกฝ่ายอย่างแผ่วเบา ก่อนจะหยิบ..

“นี่มัน.. ค-..โคลเวอร์สี่แฉกครับ“

ใช่ หยิบใบโคลเวอร์สี่แฉกขึ้นมา!

แผนหลบหนีไม่สำเร็จผล เพราะแบบนั้นจึงได้จำใจรับผลพร้อมรอยยิ้มพิมพ์ใจ

“ครับผมห้า“

ในเมื่อจบที่เขาเป็นคนสุดท้าย แอพสุ่มยอดฮิตจึงถูกเปิดขึ้นมาใช้อย่างคล่องแคล่ว

“ดูเหมือนว่าลัคกี้นัมเบอร์จะทำงานถูกช่วงเวลามากเลยล่ะครับจิบะจัง“
@rkm-yotsuba444.bsky.social

“ งั้นผมก็เป็นไปไม่ได้เลยล่ะครับ เพราะผมไม่รู้จัก ‘คางุระแดนซ์‘ อะไรนั่นเลยน่ะสิ ”

นาโอะยกยิ้มซื่อตามประสาคนเติบโตจากเมืองนอก

โทรศัพท์คู่ใจถูกยกมาถือรอไว้ พร้อมเอ่ยเสียงใส

” ถึงอย่างนั้นผมก็เป็นตากล้องที่ดีให้ทุกคนได้นะ “

@rkm-yotsuba444.bsky.social

#KengakuRKM #OSKRKM_04

หลังจากรวบรวมสมาชิกได้ 5 คนก็มายันจุดนัดหมายแรก พร้อมมุงดูภารกิจที่ได้รับจากมิกิคุง

“เต้นคางุยะแด๊นซ์เหรอ!? แบบในอนิเมะอะไรๆอสูรๆดาบๆปะ—??“

ได้รับโจทย์ก็โพล่งขึ้นมาคนแรก พลางนึกถึงหน้าเด็กขายถ่านท่านนึง

✨

@kaoru-rkm.bsky.social
@rkm-yuika.bsky.social
@rkm-konomi.bsky.social
@rkmitonao.bsky.social

ไม่ใช่ว่าเขาไม่อยากรู้
ความหมายของลมหายใจที่ผ่อนยืดยาวนั้น
น้ำเสียงที่แผ่วบางกว่าปกติ
หรือแม้กระทั่งดวงตาที่ถูกซ่อนอยู่

นาโอะเพียงแค่ยกยิ้มรับกับคำปิดท้าย

“โดนขู่ว่ารู้ความลับน่ะ”

“แถมยังบอกว่าฉันเป็นอัจฉริยะด้วย“

เซียมซีแบบไหนกันแน่นะ

ปฏิเสธไม่ได้ว่าเขาได้ยินเข้าหูจังๆ หน่ำซ้ำยังเห็นเต็มสองตา

รอยยิ้มที่มักจะเห็นเป็นประจำถูกเม้มเป็นเส้นตรงพลางส่งสายตาที่เห็นได้ชัดว่าเขาเลิ่กลั่กมากแค่ไหน

แต่มัตสึโมโต้ที่กำลังซึบซับความเจ็บอย่างเต็มที่คงไม่มีโอกาสได้เห็นท่าทีสำนึกผิดที่นานๆจะมีทีของนาโอะหรอก

“มัตสึโมโต้ー”

แม้จะเป็นแบบนั้น แต่เขาก็เลือกที่จะรีบเดินจ้ำเข้าไปหา

“นาย.. วันนี้ดวงไม่ดีสินะ?”

21.00 | 19 April | ห้องนอน

อิทสึกิเก็บของใช้ทุกอย่างที่ต้องการลงกระเป๋า คิดทวนว่าลืมสิ่งใดอีกหรือไม่ จนไปสะดุดกับเชลฟ์ยาข้างตู้ เขาหยิบสิ่งที่อยู่ภายในออกมา มันเป็นยาแก้เมารถกลิ่นผลไม้กับยาแก้แพ้ที่ซื้อมาปีก่อน ถึงคิดว่าตนไม่จำเป็นต้องใช้ แต่มีไว้ก็อุ่นใจกว่าไม่มี เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยดีจึงผล็อยหลับไป

อิทสึกิข่มตาหลับ คลับคล้ายจะตื่นหรือก็ไม่ สะดุ้งตื่นขึ้นมาครั้งถัดไป ยามนาฬิกาบอกเวลาตีสี่

#RKM_Commu

"รู้เปล่าว่าคนเราต้องนอนวันละ 48 ชั่วโมงน่ะ~"
"อะไรนะ ตื่นมาพักผ่อนบ้างเหรอ... อืม..."
*หาว* "ยากจัง จะพยายามน้า~ แต่ของีบซัก 5 นาทีก่อนนะ"

🎐Kisa Naoto | 綺咲 凪音 | 173/57 | 15yrs.
Tomoyasu 1年

Profile :: bio

โค/โรล/เวิ่น/จีบ :: DM ✅️ (อาจจะตอบช้าบ้างนะคะ บวกได้ทุกโพสต์ยกเว้นโรลปิด มาเล่นกัน✨️)

#RKMclubs

สมัครเข้าชมรม

รับสมัครตั้งแต่ 20 ต.ค. - 31 ต.ค. เวลา 23.59 น.

ฟอร์มนี้เป็นเพียงใบสมัครรวมให้คนเห็นชมรมที่มีรายชื่อง่ายขึ้น รวมถึงผู้เล่นที่ขี้อาย(?)ไม่กล้าเข้าหาค่ะ

เมื่อสมัครเสร็จแล้วให้คนในชมรมลากเข้ากลุ่มดิสเพื่อคุยแชทกลุ่มค่ะ สามารถเข้าดิสคอร์ดได้ที่ลิงก์นี้เลยค่ะ https://discord.gg/m2uzUY2bxs

ส่งสมัครชมรม
ตรวจสถานะ

((ขอบคุณ ที่เข้ามาทำให้ชีวิตผมมีความตื่นเต้นและตื่นตระหนกครับー))

ไม่รู้ว่าดวงของเขาถูกผูกติดกับเพื่อนคนนี้หรือยังไง @matsumoto-rkm.bsky.social หลังจากเห็นตัวเลขใบเซียมซีของอิทสึกิ เลขเซียมซีของนาโอะก็กระโดดออกมาราวกับวิ่งตามกันมาติดๆ

นาโอะยกยิ้มอ่านทีละจุด
แม้จะไม่เข้าใจเท่าไหร่ .. แต่ก็ใช่ว่าจะไม่จริงทั้งหมด

“ของนายตรงรึเปล่าน่ะ?”

แน่นอนว่าหลังจากนั้นเขาก็หันไปวุ่นวายกับคนลากมาต่อ

อ่านข้อความแล้วยืนนิ่งไป แน่ใจว่าเข้าใจความหมายถ่องแท้จึงพับเก็บลงกระเป๋าและชวนให้คนที่นั่งรถบัสคันเดียวกันมาตลอดทางให้เสี่ยงเซียมซีด้วยเช่นกัน @rkmitonao.bsky.social

ตัวต้นเรื่องยังคงยกยิ้มใจเย็นพร้อมเอ่ยตอบด้วยเสียงฉะฉาน

“ขนาดที่เลือดจะออกก็ไม่แปลกน่ะ?“

นาโอะพยายามเกลี้ยกล่อมมือเรียวของผู้ประสบภัยตรงหน้าให้คลายออกด้วยการลูบหลังมืออย่างแผ่วเบา

“ถ้าเลือดออกเอาตอนนี้ก็ไปทัศนศึกษาไม่ได้เอานะครับ? ไหนขอผมดูหน่อย“

แม้จะฟังดูเหมือนคำขู่ แต่แน่นอนว่าแววตาของเขายังคงเจือความเป็นห่วงเอาไว้อ่อนๆ

แบบอ่อนสุดๆー

เสียงกระทบกันของกระป๋องกับศรีษะของสาวน้อยทำให้นาโอะได้แต่ยกยิ้มค้างเติ่งอยู่อย่างนั้น

หากเขาเข้าใจไม่ผิด .. เมื่อกี้เธอเกือบจะกลับดาวเพราะถั่วแดงกระป๋องแล้วสินะ..

เป็นอะไรรึเปล่า?
เจ็บมั้ย?
ฉันขอโทษ

คำพูดไหลวนไปมาในหัวนับสิบ แต่สิ่งที่เขาพูดออกไปกลับเป็นคำว่า

“อะー.. เสียงดังฟังชัดมากเลยครับ”

พร้อมกุมปากหนึ่งที

#KengakuRKM

OSAKA TRIP THREAD (ปี 2)

เว็บไซต์ทริป
จองที่นั่งรถบัส
ห้องพักและรูมเมท

กิจกรรมของเด็กปี 2 จะใส่ในเธรดนี้ค่ะ

(อยากเล่นกับอิทสึกิคุงง มาเล่นกันครับ)

(โอ้ย ตื่นมาเจอบอม ทำไมเนี่ย???)

นาโอะไม่รอช้า เขาหัวเราะทิ้งท้ายเสียงใสก่อนจะกระเถิบถอยห่างออกมาทีละก้าวๆ จนฝีเท้าเริ่มเปลี่ยนเป็นวิ่ง

แม้เรื่องราวในวันนี้จะทำให้นาโอะติดหนี้ทางใจกับคนคนนี้ไปตลอดกาล แต่เขาก็หวังว่าเขาจะไม่ถูกตามเอาคืนในเร็ววัน

คำพูดที่ฟังดูชวนให้เข้าใจผิดยิ่งกว่าเก่าทำให้นาโอะลอบปาดเหงื่อที่ข้างแก้มเบาๆ

แม่ครับ.. ญี่ปุ่นน่ากลัวจัง

“คุณนี่..มีจิตใจที่อ่อนโยนจริงๆครับ“

5เยนยังไม่พอ แถมพร้อมจะส่งเขากลับไปหาพระเจ้าอีก

ระยะห่างเพียงช่วงศอกไม่ได้สร้างความสบายใจให้นาโอะเลยแม้แต่นิด

“แต่พระเจ้าอยู่เคียงข้างเราเสมอ“
”และพระเจ้านำทางให้ผมกลับบ้านแล้วล่ะครับ ขอพระเจ้าคุ้มครอง(ผม)นะครับ ฮะๆ“

“เพราะงั้น..”

เหรียญ5เยนถูกยัดใส่ฝ่ามือของคนตรงหน้าอย่างระมัดระวัง

“ฝาก…ต่อบุญทีนะ!“

การหนีน่ะ มันไม่ใช่เรื่องที่ลูกผู้ชายควรทำหรอก
แม้ว่าการทำสีหน้าจริงจังแบบในตอนนี้ก็จะไม่ดีขึ้นเช่นกัน

ว่าแต่.. สรุปเขากำลังโดนรีดไถ่อยู่จริงๆเหรอเนี่ย..

จู่ๆสมองของเขาก็มีภาพรวามทรงจำหลั่งไหลเข้ามาว่า.. คนๆนี้! นี่มัน.. คนที่เคยมีคนเห็นว่าเข้าร้านเ*ล้า-

อ่า.. เขาพึ่งจะถูกรับเลือกเป็นหัวหน้าห้องยังไม่ถึงอาทิตย์แท้ๆ จะต้องส่งต่อให้คนอื่นเพราะต้องเข้าโรงพยาบาลแล้วสินะ..

คุณชายจอมปลอมได้แต่ยกยิ้มจนหางคิ้วลู่

“ผมน่ะ.. นับถือศาสนาคริสต์ครับ”

เขาพยายามงัดแงะมือที่จับหัวไหล่เขาอย่างมั่นคง..ออกมา พลางพูดต่อด้วยน้ำเสียงจริงจัง

แต่สิ่งที่พ่นออกมาดันรับกับสีหน้าสงสัยได้เป็นอย่างดี ว่าเพื่อนร่วมชั้นคนนี้มายืนรับกระป๋องซุปถั่วแดงได้อย่างพอดีได้ยังไงกัน

ตัวการรีบเดินถลาเข้าไปหาพร้อมรอยยิ้มพิมพ์ใจแบบที่มักจะทำก่อนจะตบบ่าเบาๆเป็นการปลอบใจ

“เป็นอะไรรึเปล่ายูเซย์คุง? เสียงดังมากเลยนะครับ”

นาโอะพยักหน้าราวกับว่าเข้าใจความรู้สึกที่แสนเจ็บปวดนั้นดีก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าต่อ

“ขอโทษแทนกระป๋องซุปถั่วแดงด้วยนะครับ..”