บันทึกเมื่อวันที่ 12/12/2567 บราวนี่กลับดาวหมาแล้ว

พยายามจะใช้ชีวิตปกติ แต่ก็ร้องไห้แทบทุกครั้งที่นึกถึง บางทีเผลอแว่บว่าเดี๋ยวลงไปเล่นกับบราว แต่บราวไม่อยู่แล้ว

ทุกชีวิตมีเกิดมีดับ คืนก่อนหน้าเราบอกให้บราวไปเถอะ หลับให้สบายๆ ไม่ต้องห่วงเล่นแล้ว อยู่ไปก็ทรมาน ขอกับสิ่งศักดิ์สิทธิ์ว่าให้บราวสบายกายสบายใจ ไม่เจ็บไม่ทรมาน ความเจ็บป่วยระหว่างทางมันน่ากลัวกว่าความตายจริงๆ