24/7 ❤️💛
banner
privateant.bsky.social
24/7 ❤️💛
@privateant.bsky.social
140 followers 190 following 6.3K posts
full time - shipper | tgm era | minors are not allowed | some nsfw contents | now poolverine ❤️💛 | 20+
Posts Media Videos Starter Packs
เวดทำหน้าพริ้มๆ ซุกหมอน ซุกผ้าห่ม อะไรจะดีไปกว่านี้อีกกันนะ

"พี่โลแกนมานอนกอดกันเถอะครับ" เวดอ้อนใส่ เขาอยากนอนกอดพี่โลแกน ฝังหน้าไปกับร่องอกอวบอิ่มๆ นั้นให้หนำใจไปเลยทีเดียวล่ะนะ
"อืม.. งั้นหรอ ผมก็จะตามใจคุณ วันนี้ผมมีประชุมวิดีโอคอลกับพวกบอร์ด น่าจะใช้เวลาหน่อยล่ะ'

โลแกนได้แต่พยักหน้า เรื่องธุรกิจอะไรแบบนี้ เขาเองไม่มีความรู้หรอก เลยได้แต่เริ่มกินมื้อเช้าไป
"เย้ๆๆ เอาฮับบ" โจนาธานพยักหน้าอย่างว่าง่ายไปด้วย แล้วก็กินองุ่นที่แม่ป้อนไปต่ออย่างน่ารักมากๆ เลยทีเดียวด้วยล่ะ

"อ่ะนั่น คุณพ่อมาแล้ว" โลแกนยิ้มกว้างให้กับสามีที่เดินเข้ามาอยู่ในตอนนี้
"ง.. งั้นคุณก็เข้ามาเถอะนะ" โลแกนเรียกร้อง เขาอยากได้รับความรักจากอีริคมากจริงๆ

"พร้อมใช่ไหมที่รัก" อีริคสอดนิ้วเข้าไปในช่องทางแสนอ่อนนุ่มนั้น

"พ.. พร้อมแล้วครับ อยากได้คุณจังเลย"
โลแกนหัวเราะ แล้วก็ประคองเวดไป

"มาจ้ะๆ พี่จะไปส่งนะ" โลแกนประคองเวดไป พามาส่งถึงห้องนอนด้วย ดันเวดนอนลงอย่างอ่อนโยนพร้อมกับห่มผ้าให้

"อย่างกับส่งเด็กเข้านอน" อีริคแกล้งหัวเราะหึๆ ใส่
โลแกนมองดู แล้วก็ต้องยอมยกน้ำส้มขึ้นดื่ม เขารู้สึกดีมากๆ เลย

"สดชื่นดีไหม" อีริคยิ้มมองอย่างเอ็นดูด้วย

"ดีครับ.. แต่คุณไม่ต้องทำหน้าแบบนั้นได้ไหมล่ะ" โลแกนล่ะไม่ชอบรอยยิ้มโปรยเสน่ห์แบบนั้นของอีริคจริงๆ
"ว้าว องุ่นสวยๆ เลยนะจ๊ะลูก หนูลองชิมหรือยัง"

"ยังเลยฮับ" โจนาธานส่ายหน้าไปด้วย โลแกนเลยจูงมือน้อยของลูกชายไปนั่งในที่ร่วม และเด็ดองุ่นป้อนเจ้าตัวน้อย

"งื้อออ หวานฉ่ำเลยงับ"
"ผมจะตายเพราะคุณอยู่แล้ว" ข้างล่างของอีริคปวดหนึบมากเลยทีเดียว

"งั้น.. ผมช่วยนะ" มือนุ่มๆ กำรอบแท่งเนื้อร้อนผ่าว อีริคครางในลำคอ มือเล็กซุกซนช่างเข้าใจปรนเปรอเขา

"โลแกน.. ดีมากเลยครับ"
"ไม่ต้องคิดมากนะจ๊ะ พวกเราตกลงจะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันแล้ว ก็ต้องช่วยกันดูแลนี่นา" โลแกนตอบด้วยรอยยิ้ม

"พี่โลแกนนี่.. เป็นนางฟ้าของผมจริงๆ" เวดทำหน้าซึ้ง อยากกอดอ้อนโลแกนอีกแล้ว

"ของฉันด้วยนั่นแหละ
โลแกนปล่อยให้ความเงียบเข้าครอบงำตัวเขา และหลับไปในที่สุด

เช้าวันต่อมาเขาก็มีอาการมึนหัวนิดหน่อย แต่อีริคเหมือนจะรู้ดี เจ้าตัวตั้งโต๊ะอาหารมื้อเช้าให้ มีน้ำส้มสดชื่นๆ ให้โลแกนดื่มเลย

"หลับสบายไหม"
"อื้อ.. หนูมีความสุขจัง" ตาสวยปิดปรือลงไปเวดกระชับอ้อมกอดให้แน่นๆ มากขึ้น

"ฝันดีนะคะ พี่รักหนูมากนะลีโอ" เวดกระซิบไปเบาๆ ก่อนจะหลับลงไปพร้อมๆ กันในที่สุดเลบ
"ครับ..." โลแกนทำสีหน้ายั่วเย้า แล้วโดนอีริคจูบแนบแน่นขึ้นไปอีก ทำเอาเขาครางสะท้านเลยทีเดียว

"อื้อ.. คุณสามีครับ.."

"คุณสวยจริงๆ เลยนะ โลแกนของผม" มือใหญ่บีบเค้นไปทั่วร่างสวย
"แกนี่ปากแข็งดีจริงๆ นะ" เวดส่ายหน้ายิ้มๆ ยื่นหน้าไปรับขนมที่โลแกนป้อนต่อ พวกเขากินกันจนหมดเกลี้ยง ก็พร้อมกลับบ้านกันแล้ว

"กลับบ้านกันดีกว่านะ เวดจะได้พักผ่อนอีกด้วยนะจ๊ะ"

"ครับพี่โลแกน"
โลแกนรีบล้มตัวนอนลงบนเตียง พยายามอย่างมากที่จะทำให้จิตใจตัวเองสงบๆ ลงไป

"เป็นแบบนี้บ่อยๆ เราต้องแย่แน่ๆ" โลแกนว่า แล้วก็ลูบท้องที่เริ่มโตๆ ของตัวเอง

"แม่จะทำยังไงกันดีนะตัวเล็กจ๋า"
"งื้อ.." คนน้องส่งเสียงครางน่ารักมากๆ เลยทีเดียว ใบหน้าซบลงกับไหล่กว้าง เวดช่วยล้างตัวให้ลีโอพอลด์จนสะอาด แล้วอุ้มน้องขึ้นมา

"ไปนอนกันนะคะ" วางน้องลงบนเตียง พร้อมใส่ชุดนอนน่ารักๆ ให้
"เอ๋.. เที่ยวหรอ เอาสิครับ ผมอยากไปทุกที่กับคุณเลย" โลแกนพยักหน้าทันทีเลยล่ะ

"งั้นเดี๋ยวผมจะจัดการทุกอย่างให้เองนะ" อีริคยิ้ม หันไปจูบแก้มภรรยา แล้วพลิกให้โลแกนมาอยู่ในอ้อมแขนของเขาแทน
"ถ้าคุณป้อนผมก็จะกิน" อีริคยิ้ม ทำเอาเวดกลอกตามองไปหน่อยเลยทีเดียว

พวกเขาเลยสั่งของหวานมากินด้วยกัน โลแกนก็ป้อนสองคนสลับๆ กันไปอย่างน่ารักมาก

"อร่อยมากเลยครับ"

"งั้นกินเยอะๆ นะจ๊ะเวด"
อีริคยังยืนอยู่ ให้ตาย บรรยากาศแบบนี้มันช่างน่าอึดอัด ตอนพวกเรายังทะเลาะกัน หากทนไม่ไหว เขาก็พุ่งใส่โลแกนแบบที่ไม่ต้องคิด มาตอนนี้อีริคได้แต่เก็บความรู้สึกไว้

"คุณไม่มีอะไรให้ไปทำงั้นหรอ" โลแกนขมวดคิ้วหน้ายุ่ง
"พ.. พี่เวดปล่อยใส่เข้ามาเลยนะ" ลีโอบอก แอ่นท้องนูนๆ ขึ้นมาอีก เป็นภาพแสนลามกมากเลยล่ะ

"คนดี.. ทำไมหนูดีขนาดนี้กันนะ" เวดทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว เขาจับน้องกระแทกใส่แรงๆ อีกไม่กี่ทีก็ปล่อยเข้าไป
"เก่งจริงๆ เจ้าลูกคนนี้" อีริคยิ้มออกมาอย่างภูมิใจมาก ถึงแม้ลูกจะยังเล็ก แต่ที่อีริคยุ่งกับงานทุกสันนี้ ก็เพื่อปูทางให้ลูกๆ ทั้งนั้น

"น่ารักจริงๆ เลยนะครับ" โลแกนเองก็มีความสุขที่นึกถึงลูกชายไปด้วยเช่นกัน
พวกเขามาถึงข้างในกันเรียบร้อยแล้ว นั่งโต๊ะริมหน้าต่างที่ติดกันสวนสวย

"ทานอะไรดีล่ะ"

"ผมเอากาแฟดำกับครัวซองค์ก็แล้วกัน" อีริคบอก

ส่วนเวดอยากกินของหวานมากๆ อยากสลับกันป้อนกินกับพี่โลแกน
"อื้ม ผมจะไปพักแล้ว" โลแกนบอก เขาใช้เวลากับลอร่าทั้งวัน วันนี้โลแกนมีความสุขจริงๆ ล่ะ เลยเดินกลับห้องตัวเอง

อีริคเองก็อยากตามไปกอด ไปหอม แต่เขาก็ต้องเว้นระยะเอาไว้ให้โลแกนบ้าง
"ถ้าพี่ทำแบบนี้ล่ะ" เวดยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา จึบยึดสะโพกน้องให้อยู่ค้างเอาไว้ แล้วเขาก็กระแทกขึ้นไปแบบรัวเร็วจึงเสียงกระทบเนื้อดัง

"อ๊าาา!!! พี่เวด.. แรง.. แรงดี หนูชอบ" ลีโอครางแบบไม่เป็นภาษาเชียว
"อื้ม.. ก็นิดหน่อยน่ะ เลยอยากได้กำลังใจจากคุณมากๆ" อีริคยิ้มกว้างออกมาเลยทีเดียวล่ะนะ

"ผมอยู่ตรงนี้เป็นกำลังใจให้คุณทุกวันเลยนะครับคุณสามี" โลแกนบีบมือลงบนไหล่แข็งๆ แบบเป็นจังหวะพอดีๆ ด้วย
"ไม่หรอกครับ ปวดๆ นิดหน่อย แต่ก็ได้ยามาครบเลย" ถึงเวดจะดีใจที่พี่โลแกนเป็นห่วงกันมากๆ แต่เขาก็อยากรีบหายไวๆ จะได้มาดูแลโลแกนได้ด้วยตัวเองน่ะนะ

"คราวหน้าก็ระวังให้มากๆ ล่ะ" อีริคบอกเสียงเข้ม