"โชคดีไปนะแกที่ฉันอยู่แถวนี้พอดี" อีริคโบกมือบอกปัดอย่างไม่ใส่ใจ ไม่รู้เลยว่าไอ้เจ้านี่มันรอดมาจนป่านนี้ได้ยังไง
"เพราะผม พี่เวดถึงเจ็บตัวแบบนี้" ลีโอพอลด์น้ำตาหยด ทำไมต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ในวันดีๆ ด้วยก็ไม่รู้
"โชคดีไปนะแกที่ฉันอยู่แถวนี้พอดี" อีริคโบกมือบอกปัดอย่างไม่ใส่ใจ ไม่รู้เลยว่าไอ้เจ้านี่มันรอดมาจนป่านนี้ได้ยังไง
"เพราะผม พี่เวดถึงเจ็บตัวแบบนี้" ลีโอพอลด์น้ำตาหยด ทำไมต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ในวันดีๆ ด้วยก็ไม่รู้
"อืม..." อีริครับคำอยู่ในลำคอ "ขอบใจที่เป็นธุระเรื่องบ้านให้ด้วยเหมือนกัน"
พอว่าแบบนั้นจบ ทั้งคู่ก็ค่อยๆ หลับไป โดยไม่ทันสังเกตุเลยว่ามีอีกคนที่แอบยิ้มอยู่ในความมืดอยู่ตรงกลาง
"อืม..." อีริครับคำอยู่ในลำคอ "ขอบใจที่เป็นธุระเรื่องบ้านให้ด้วยเหมือนกัน"
พอว่าแบบนั้นจบ ทั้งคู่ก็ค่อยๆ หลับไป โดยไม่ทันสังเกตุเลยว่ามีอีกคนที่แอบยิ้มอยู่ในความมืดอยู่ตรงกลาง
"พี่เวด!" คนน้องร้องเรียก และรีบเข้ามาพยุงตัวคู่หมั้นเอาไว้
"นายน่ะ ลูกชายท่านเทศมนตรีของเมืองใช่ไหม? บอกพ่อนายด้วยล่ะว่าเร็วๆ นี้ ฉันจะไปเยี่ยม" อีริคกล่าวเสียงแข็ง
"พี่เวด!" คนน้องร้องเรียก และรีบเข้ามาพยุงตัวคู่หมั้นเอาไว้
"นายน่ะ ลูกชายท่านเทศมนตรีของเมืองใช่ไหม? บอกพ่อนายด้วยล่ะว่าเร็วๆ นี้ ฉันจะไปเยี่ยม" อีริคกล่าวเสียงแข็ง
"แถวยาวจังนะคะ เดี๋ยวปะป๊าให้คนไปจัดการให้นะ" อีริคว่าพร้อมกับพยักเพยิดไปทางลูกน้องให้จัดการให้หน่อย
"เดี๋ยวก่อน คุณจะทำอะไรน่ะครับ?" โลแกนรีบท้วง เพราะดูแล้วว่าอีริคต้องให้คนไปจัดการแซงคิวซื้อไอติมให้ลอร่าแน่ๆ เลย
ให้ตายสิ พึ่งจะชมในใจไปหมาดๆ
"แถวยาวจังนะคะ เดี๋ยวปะป๊าให้คนไปจัดการให้นะ" อีริคว่าพร้อมกับพยักเพยิดไปทางลูกน้องให้จัดการให้หน่อย
"เดี๋ยวก่อน คุณจะทำอะไรน่ะครับ?" โลแกนรีบท้วง เพราะดูแล้วว่าอีริคต้องให้คนไปจัดการแซงคิวซื้อไอติมให้ลอร่าแน่ๆ เลย
ให้ตายสิ พึ่งจะชมในใจไปหมาดๆ
#wolverinewednesday #wolverine #hughjackman #xmen #loganhowlett #poolverine #deadclaws #marvel
#wolverinewednesday #wolverine #hughjackman #xmen #loganhowlett #poolverine #deadclaws #marvel
พวกเขาพักผ่อนกันสบายๆ ใต้ร่มไม้ในสวนสาธารณะ พูดคุยเรื่องอนาคตด้วยกันอย่างสนุกสนาน ทานอาหารกลางวันกัน แล้วก็นอนเล่นนิดหน่อยจนกระทั่งคล้อยบ่ายที่แดดเริ่มจะแรงแล้ว เวดเลยชวนลีโอพอลด์กลับบ้าน
"เราซื้อสเต็กดีๆ ไปฝากลุงกับป้าดีไหมครับ ผมไม่อยู่ทั้งวัน พวกท่านอาจจะเหนื่อย" ลีโอถามความเห็นเวด
พวกเขาพักผ่อนกันสบายๆ ใต้ร่มไม้ในสวนสาธารณะ พูดคุยเรื่องอนาคตด้วยกันอย่างสนุกสนาน ทานอาหารกลางวันกัน แล้วก็นอนเล่นนิดหน่อยจนกระทั่งคล้อยบ่ายที่แดดเริ่มจะแรงแล้ว เวดเลยชวนลีโอพอลด์กลับบ้าน
"เราซื้อสเต็กดีๆ ไปฝากลุงกับป้าดีไหมครับ ผมไม่อยู่ทั้งวัน พวกท่านอาจจะเหนื่อย" ลีโอถามความเห็นเวด
"ก็มันของที่คุณซื้อมา ผมจะทำเฉพาะส่วนของตัวเองกับลูกได้ยังไงกันล่ะ" โลแกนว่า เขาพยายามเลี่ยงที่จะพูดว่าเขาทำให้อีริคด้วยจริงๆ นั่นแหละ ใครจะไปยอมรับกันล่ะ
"ก็มันของที่คุณซื้อมา ผมจะทำเฉพาะส่วนของตัวเองกับลูกได้ยังไงกันล่ะ" โลแกนว่า เขาพยายามเลี่ยงที่จะพูดว่าเขาทำให้อีริคด้วยจริงๆ นั่นแหละ ใครจะไปยอมรับกันล่ะ
สามีหนุ่มจูบลงบนปากเรียวสวยอย่างเร่าร้อน มือขยับลูบไล้จนลงไปถึงช่องทางหวาน สอดใส่นิ้วเข้าไปอย่างนุ่มนวล เรียกเสียงครางจากคนหน้าหวานที่หลับตาลงจากความเสียวซ่านอย่างน่ารัก
สามีหนุ่มจูบลงบนปากเรียวสวยอย่างเร่าร้อน มือขยับลูบไล้จนลงไปถึงช่องทางหวาน สอดใส่นิ้วเข้าไปอย่างนุ่มนวล เรียกเสียงครางจากคนหน้าหวานที่หลับตาลงจากความเสียวซ่านอย่างน่ารัก
พวกเขาเดินสำรวจที่พื้นที่ข้างหลัง เห็นว่ามีสนามเด็กเล่นอีกด้วย
"ที่นี่เหมาะสำหรับเลี้ยงเด็กมากๆ เลยนะครับ" โลแกนว่า จินตนาการว่าถ้าลูกๆ ได้เล่นด้วยกันที่นี่ น่าจะดี
"พี่โลแกนชอบที่นี่เหมือนกันสินะครับ"
พวกเขาเดินสำรวจที่พื้นที่ข้างหลัง เห็นว่ามีสนามเด็กเล่นอีกด้วย
"ที่นี่เหมาะสำหรับเลี้ยงเด็กมากๆ เลยนะครับ" โลแกนว่า จินตนาการว่าถ้าลูกๆ ได้เล่นด้วยกันที่นี่ น่าจะดี
"พี่โลแกนชอบที่นี่เหมือนกันสินะครับ"
คนสวยครางเสียงหวานขึ้นเรื่อยๆ รู้สึกว่าความหอมหวานของสัมผัสนั้นกำลังใกล้เข้ามาแล้ว
"พะ พี่เวด ผมจะ...ไม่ไหวแล้ว"
คนสวยครางเสียงหวานขึ้นเรื่อยๆ รู้สึกว่าความหอมหวานของสัมผัสนั้นกำลังใกล้เข้ามาแล้ว
"พะ พี่เวด ผมจะ...ไม่ไหวแล้ว"
เขาหลับตาลง แอบรู้สึกสบายใจในอ้อมกอดของอีริคเสียเหลือเกินจนกระทั่งผลอยหลับไปด้วยความผ่อนคลาย
เขาหลับตาลง แอบรู้สึกสบายใจในอ้อมกอดของอีริคเสียเหลือเกินจนกระทั่งผลอยหลับไปด้วยความผ่อนคลาย
"อ๊าง~" เขาคว้าต้นคอของอีริคเพื่อให้โน้มลงมาจูบ แลกริมฝีปากและเรียวลิ้นอย่างเร่าร้อน รู้สึกว่าตอนนี้ ตัวเองเหมือนแมวป่าติดสัตว์ที่พร้อมจะผสมพันธุ์เพียงอย่างเดียวเท่านั้น
"อ๊าง~" เขาคว้าต้นคอของอีริคเพื่อให้โน้มลงมาจูบ แลกริมฝีปากและเรียวลิ้นอย่างเร่าร้อน รู้สึกว่าตอนนี้ ตัวเองเหมือนแมวป่าติดสัตว์ที่พร้อมจะผสมพันธุ์เพียงอย่างเดียวเท่านั้น
คนในอ้อมกอดรีบคว้าคอของอีริคไว้ แล้วหัวเราะอย่างมีความสุข
"ยังอุ้มไหวเหรอครับ?"
"ถ้าเป็นคุณ ให้อุ้มตลอดชีวิตเลยก็ยังได้" อีริคว่าแล้วใช้มืออีกข้างที่ยังว่างอยู่หยิบรองเท้าของโลแกนขึ้นมาแล้วพาเดินกลับไปที่ตัวบ้าน
คนในอ้อมกอดรีบคว้าคอของอีริคไว้ แล้วหัวเราะอย่างมีความสุข
"ยังอุ้มไหวเหรอครับ?"
"ถ้าเป็นคุณ ให้อุ้มตลอดชีวิตเลยก็ยังได้" อีริคว่าแล้วใช้มืออีกข้างที่ยังว่างอยู่หยิบรองเท้าของโลแกนขึ้นมาแล้วพาเดินกลับไปที่ตัวบ้าน
โลแกนยกจานอาหารมาเสิร์ฟให้ลูกน้อยจากนั้นก็นั่งลงข้างๆ จากนั้นเขาก็ตักอาหารจะป้อนให้ลูกด้วยความเคยชิน
"ไม่ต้องป้อนก็ได้นะครับ โลแกน ลอร่าทานเองได้แล้ว" อีริคว่า จากนั้นก็วางจานอาหารของตัวเองและโลแกนลงบนโต๊ะทานข้าว
โลแกนยกจานอาหารมาเสิร์ฟให้ลูกน้อยจากนั้นก็นั่งลงข้างๆ จากนั้นเขาก็ตักอาหารจะป้อนให้ลูกด้วยความเคยชิน
"ไม่ต้องป้อนก็ได้นะครับ โลแกน ลอร่าทานเองได้แล้ว" อีริคว่า จากนั้นก็วางจานอาหารของตัวเองและโลแกนลงบนโต๊ะทานข้าว
"มะมี๊ขา..." ลูกน้อยส่งเสียงเบาๆ อย่างกังวล ไม่เข้าใจว่าแม่ร้องไห้ทำไม และสถานการณ์ตอนนี้คืออะไร
"มะมี๊ขา..." ลูกน้อยส่งเสียงเบาๆ อย่างกังวล ไม่เข้าใจว่าแม่ร้องไห้ทำไม และสถานการณ์ตอนนี้คืออะไร
"อีกนิดนึงนะครับ ใกล้ถึงแล้วล่ะ ตรงนี้ครับ เอ้า ถึงแล้ว พร้อมเปิดตานะครับ"
โลแกนพยักหน้ารัวๆ เขาตื่นเต้นมากๆ เลย สัมผัสได้ถึงความโรแมนติกของอีริคด้วยล่ะ
"อีกนิดนึงนะครับ ใกล้ถึงแล้วล่ะ ตรงนี้ครับ เอ้า ถึงแล้ว พร้อมเปิดตานะครับ"
โลแกนพยักหน้ารัวๆ เขาตื่นเต้นมากๆ เลย สัมผัสได้ถึงความโรแมนติกของอีริคด้วยล่ะ
"สวัสดีครับ พี่โลแกน คิดถึงทุกคนจังครับ" เจมส์ว่าแล้วล่ะจากหลานชายมากอดพี่ชายตัวเองบ้าง
เวดที่เดินตามเข้ามา พอเห็นโลแกนเขาก็ยิ้มอารมณ์ดีเลย
"สวัสดีครับ พี่โลแกน ไงเจ้าตัวแสบของน้า"
"สวัสดีครับ พี่โลแกน คิดถึงทุกคนจังครับ" เจมส์ว่าแล้วล่ะจากหลานชายมากอดพี่ชายตัวเองบ้าง
เวดที่เดินตามเข้ามา พอเห็นโลแกนเขาก็ยิ้มอารมณ์ดีเลย
"สวัสดีครับ พี่โลแกน ไงเจ้าตัวแสบของน้า"
"ไม่แล้วล่ะครับ อิ่มแล้วล่ะ อร่อยมากเลยด้วย เวดล่ะจ้ะ?"
"อิ่มแล้วเหมือนกัน ขอบคุณที่เลี้ยงนะ" เวดว่าอย่างอารมณ์ดี
"โมเมนี่หว่า ใครบอกจะเลี้ยง" ถึงอีริคจะว่าอย่างนั้น แต่เขาก็เป็นคนจ่ายค่าอาหารทั้งหมดอยู่ดี
"ไม่แล้วล่ะครับ อิ่มแล้วล่ะ อร่อยมากเลยด้วย เวดล่ะจ้ะ?"
"อิ่มแล้วเหมือนกัน ขอบคุณที่เลี้ยงนะ" เวดว่าอย่างอารมณ์ดี
"โมเมนี่หว่า ใครบอกจะเลี้ยง" ถึงอีริคจะว่าอย่างนั้น แต่เขาก็เป็นคนจ่ายค่าอาหารทั้งหมดอยู่ดี
อีริคเล่านิทานให้ลูกน้อยที่ตั้งใจฟังอย่างดี เจ้าตัวดูสนุกมากๆ จนกระทั่งเล่าจบ หนุ่มน้อยก็ยังคงตาใสแจ๋วไม่ยอมหลับเลยล่ะ
"แล้วกัน โจนาธาน พ่อนึกว่าหนูจะง่วงแล้ว"
"ไม่ง่วงเลยฮับ หนูตื่นเต้น! อยากออกทะเล~"
อีริคเล่านิทานให้ลูกน้อยที่ตั้งใจฟังอย่างดี เจ้าตัวดูสนุกมากๆ จนกระทั่งเล่าจบ หนุ่มน้อยก็ยังคงตาใสแจ๋วไม่ยอมหลับเลยล่ะ
"แล้วกัน โจนาธาน พ่อนึกว่าหนูจะง่วงแล้ว"
"ไม่ง่วงเลยฮับ หนูตื่นเต้น! อยากออกทะเล~"
"สวัสดีคุณอาสก็อตสิคะ" โลแกนว่า อุ้มลูกน้อยให้หันเผชิญหน้ากับสก็อต
"สวัสดีค่ะ" เด็กน้อยว่าเสียงใสพร้อมส่งยิ้มให้ชายหนุ่ม
"สวัสดีครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะ" สก็อตว่าอย่างอ่อนโยน จากนั้นเขาก็เชิญโลแกนกับลอร่าเข้าบ้านไปด้วยกัน
"สวัสดีคุณอาสก็อตสิคะ" โลแกนว่า อุ้มลูกน้อยให้หันเผชิญหน้ากับสก็อต
"สวัสดีค่ะ" เด็กน้อยว่าเสียงใสพร้อมส่งยิ้มให้ชายหนุ่ม
"สวัสดีครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะ" สก็อตว่าอย่างอ่อนโยน จากนั้นเขาก็เชิญโลแกนกับลอร่าเข้าบ้านไปด้วยกัน