หนักละกู​ อยากอยู่แค่กับเพื่อน​ ไม่ใช่ผัวเพื่อน​ และ​ครอบครัว​(ใหญ่)​ของเขา​ แต่มันหลบเลี่ยง​ไม่ได้​ เศร้า​ แต่ก็เข้าใจเพื่อน กลับบ้าน​เราดีกว่า​สบายใจ​

คือกูเหนื่อยอะ​ แบบกูแค่อยากไปสนามบินก่อนเวลา​ กูเครียดถ้ามันต้องเร่งรีบ​ คือนี่มันเครื่องบิน​ไงสาว​ อยากพากูไปกินข้าว​เช้ากูก็กิน​ แต่กูรีบง่ะ​ กูหงุดหงิด​ที่ต้องรอคนนั้นคนนี้​ แบบ​ คือ​ นี่จะพาไปกูไปสนามบิน​ หรือรอรับน้องๆไปกินข้าว​ วินาทีนั้นกูรู้สึก​เลยว่าการอยู่คนเดียวสร้างความนิสัยเสียกับกูละ​ กูหงุดหงิด​กับเรื่องเล็กน้อย​ และก็อาจจะทำให้กร่อย​ แต่คือ​ กูไปเองได้นะไม่ได้อยากสังสรร

กูอยู่​คนเดียวมานาน​ พอไปเที่ยวบ้านเพื่อน​ กะเพื่อนกูไม่เท่าไหร่เพราะชีก็เป็น​อทวเหมือนกัน​ แต่ผัวเพื่อนคือลูกคนจีนแถมเป็นลูกคนโต​ ละเค้าก็ต้องดูแลน้องๆ​ แฟนน้อง​ กูไม่รู้​เหมือนกัน​ว่าหน้ากูออกไหม​ เพราะกูเป็น​คนติดขมวดคิ้ว​อยู่​ละ​ แต่กูเหนื่อยมาก5555 อย่างวันนี้​กูต้องบินกับกทม​ ถ้ากูไม่เกรงใจกูจะบอกว่าไม่ต้องไปส่งกูเหอะกูกดแกรปก็ได้​ นี่กูต้องรอแฟนน้อง​ รอน้อง​ ไปกินข้าว​

คนบางคนก็คือ เหยียดคนอื่นได้หน้าตาเฉยเลย และทุกคนก็ดูสนุกดีด้วย ผ่านไปเห็นก็แบบ เหะๆ

กูอิดออดตลอดอ่ะเวลาคนถามให้ดูดวง ก็มีแค่เพื่อนแหละที่ดูให้ แต่ก็ชอบจังเก็บสะสมไพ่เนี่ย ถถถถถ

มีคนทักมา แล้วบอกว่าเออ พี่รับดูไพ่ไหม เอาจริง ๆ นี่อยากแต่งนิยายมากกว่ารับดูดวงง่ะ เหตุผลคือครูบาอาจารย์ห้ามไว้ แล้วนี่น่ะถ้าดูก็คือไม่เคยรับเงินแต่จะให้ไปทำบุญเอง ซึ่งไม่เกี่ยวกับกูไม่ได้เงินเว้ย เกี่ยวกับเวลากูดูมันจะไปข้องกับพวกวิญญาณตลอด ไม่รู้ทำไม จนกูแบบ เออ มิน่ากูโดนบอกว่าอย่าใช้การดูดวงหาเลี้ยงชีพ เพราะกูดูนี่ตัวเสือกเลย เสือกกับเวรกรรมชาวบ้านเขา

เหนื่อนกะการบรีพนวมาก​ ต่อไปนี้อยากแค่ประมูล​หรือซื้อที่ถูกใจเอาละ​ บรีพ5​ ถูกใจจริงแค่1 หรือกูนี่แหละ​พูดไม่รู้เรื่อง​

ไม่ได้เขียนฉากต่อสู้นานหลายปี​ รู้สึกมือแข็งๆ

ช่วงนี้​หงอยๆ​ นอนไม่เป็น​เวลา​ด้วย​ เมื่อวานคือหลับฉ่ำไม่สนอะไรทั้งนั้น

Happy New Year 2025
Thanks for finding me this year
I truly appreciate you guys
Love ya

ไปคมชน้องเกรย์มา 5555555 แคนดี้มีเคือง

นิยายเรื่อง ผมทะลุมิติไปเป็นไอดอล (ก็ได้วะ)
วันนี้ลงตอนที่ 169 แล้วงับ

www.readawrite.com/c/fd63ef74d7...

นัดเพื่อนไว้จะไปกินหมาล่าที่ร้านย่านประเทศ​ห้วยขวาง​ แถบที่ทำงานกูเองที่กูก็เดินไปได้แหละไม่เกินโล คอลหาเพื่อน

​พ:เจอกันไหน​
กู:มึงไม่ขับรถมาวะ​ ร้านใกล้ออฟฟิศ​กู​ กว่ากูจะไปถึงรพมึงอีกชม-ชมครึ่งเลยนะ
พ​:​ มึงให้ความหวัง​กูว่าจะได้นอนอีกชมกว่า​ เราเจอกันที่รพกูละกัน
กู: ห๊ะ

5555555555 เออๆ​ เพื่อเพื่อนจะได้นอนต่ออีกสักชม​ กูไปหาก็ได้เพื่อให้มึงขับรถมาแถวออฟฟิศ​กูอีกรอบ​

ละนั่งคุยกันเป็​นแพนนิคกันทั้งคู่​ ดีหน่อยกูไม่​ ocd แต่ชีocdกับระบความล้มเหลวของการถูกปฏิเสธ​ในงานวิจัยไม่ไหวแล้ว​ แล้วเพื่อนกูที่เก่งๆเป็น​งี้หมด​ รับความล้มเหลวไม่ได้​ และกูจะช่วยอะไรได้​ กว่ากูจะจบก็ลากเลือดเหมือนกัน​

ติดตรงชีเรียนสายสังคม​ และกูสายวิทย์วิศวะ ให้กูแก้ช่วยกูก็ไม่เข้าใจ​ กูมีแต่คำนวนทฤษฎี​ กูไม่เข้าใจ​ว่าจะเขียนเปเปอร์​สายสังคมยังไงอะ​

นั่งกินข้าว​กะเพื่อน​ เพื่อน​สารภาพว่าแพนิคกับการทำทีสิส​ ชีวิตวนลูปของเด็กปโท​ นี่บอกเลยใครเรียนต่อแล้วเมนทัลเฮลต์ปกติ​คืโชคดี​มาก​ กูเจอแต่ต้องไปหาหมอทั้งนั้น​ ฟฟฟฟ

วันนี้​หมอนัดที่ศิริราช​ ละไปกะ​เพื่อน​ชะ​ นี่เลยแบบ​ เออเสียดายสิทธิ์​รักษาตอนเรียน​ก็เคยอยู่ที่นี่​ เพื่อ​นบอก​ มึงทำงานไง555 กูไม่ทำงานสิทธิ์​นางก็เลยยังอยู่​นี่​ ุถถถถ

เห็นฝั่งญี่ปุ่นมีแท็กดีๆ 忘れられない作家になりたい “อยากเป็นสายผลิตที่ไม่ถูกลืม” เห็นชื่อก็อินแล้ว ศิลปินไม่ว่าที่ไหนก็ต้องการการจดจำ

เลยอยากสร้างแท็ก #อยากเป็นสายผลิตที่ถูกจดจำก่อนสิ้นปี
ให้สายผลิตและผู้ชมมาส่งกำลังใจให้กันก่อนสิ้นปีค่ะ

ถึงจะขายงานมาเป็นร้อยรอบ แต่ครั้งที่ 101 อาจถูกค้นพบเพิ่มอีกก็ได้! ใครชอบผลงานใครก็อย่าลืมบอกเขาในช่วงเวลาพิเศษของปีนะคะ

ใช้แท็กได้เต็มที่เลยนะคะ! ✨

นี่น่ะก็เขียนสิ่งที่อยากเขียน​ แต่ก็เข้าใจ​ว่าหลายคนก็อาจจะไม่ชอบ​ ก็ไม่เป็นไร​ ขอบคุณ​ที่แวะมาช่วงหนึ่ง

ดีใจอ่ะ ที่ถามแล้วมีคนเดาออก คือจริงๆเพลงเกือบทั้งหมดมีเรฟหมดแหละ แต่ว่า ๆ มันมีเรื่องเกี่ยวกับลิขสิทธิ์ เพราะว่าพอลงไปเลย ก็ไม่ได้ ตอนแรกให้เครดิตก็โดนท้วงติง ไม่ให้เครดิตก็โดนท้วง มันก็ยากอ่ะ จะให้แต่งใหม่เลยก็ แหมก็ยากเกินไป สรุปเลยใช้วิธีเอาคำแปลเอา ทีนี้ก็ไม่กล้าลงเครดิตอีก คือ พยายามหาหนทางให้พอดี อ่ะ ประมาณนี้คงได้มั้ง เดาเอว ใครรู้ก็รู้แล้วกัน

ช่างแผนกอื่นมาถามว่าน้องกูไม่ดื่มเหรอชวนไปกินเบียร์​ไม่ไป​ 5555 คือมันดื่มพี่​ มันดื่มไวน์​ไม่ได้ดื่มเบียร์​5555 ไปบาหลีรอบก่อนมันสั่งไวน์​มาคนเดียว​เป็น​ขวดอะพี่5555555 ส่วนกูป่วยขนาดนี้ตั้งแต่ก่อนมาจนมาแล้วก็ป่วย​ ให้กูพัก​ หนาวก็หนาว​ แม่ง

บนบาน่าฮิวหนาวเหลือ​ สิบกว่าองศาได้​ กูก็ป่วยไม่หายสักที​ืจะบ้า​ หนาว​

คืองี้นะเพราะกูป่วยมาหลายวันแล้ว วันนี้เลยตัดสินใจลาหยุดเพื่อพักผ่อนนอนหลับ ไม่อยากไปเอ้าติ้งแบบป่วยๆ เขิน แต่คือที่คุยงานกันชะเค้าก็ทักมาตอน 3 ทุ่มกว่า กูก็แบบเจ้าพวกบ.นี้ไม่มี wlb เลยแกล้งตอบไปตอน4ทุ่ม แม่งเอ้ย ตะกี้ตอบกูมาอีก แล้วก็ส่งงานที่กูขอมาให้ตอนนี้เนี่ยนะ 5555 ไม่มี work life balance ที่แท้ทรู ขนาดกูรู้ว่าฮีไปตปทปุ๊บเลิกตามงานไปพักนึงให้เลย โธ่ เออๆ ก็ได้จ้ะส่งมาตอนนี้ก็ตอนนี้

เทื่อกำลังจะ​จัดกระเป๋า​ไปเอ้าติ้งค​ ละหาพาสปอร์ต​ไม่​ ไปเจอเล่มเก่า​ กูแบบ​ เอ้า​ เอาไปไว้ไหนวะเนี่ย

มาเวลาเดิมๆ จ้า