🪷 #ท้ายที่สุดคุณจะยังอยู่
thai-supernatural horror | queer | coming of long-ages.

อยากกินจงกินเสีย อยากดื่มจงดื่มเสีย อยากเล้าโลมโซมซัดก็จงกระทำเสีย เมื่อเกิดขึ้นแล้วย่อมดับสลายไปเมื่อถึงเวลา อาจเร็ว อาจนาน กระนั้นก็ไม่มีอะไรในสามโลกนี้ที่จะอยู่ยง

- 02
www.readawrite.com/c/58d12ff913...

วันนี้อ่านเรื่องเม้าจบแล้วแบ่บ นี่แล่ะภาวะสงคราม กฏหมายไม่มีอยู่จริง เป้าหมายชีวิต หน้าที่การงานเงินทองทรัพย์สินอะไรก็ไม่มีอยู่จริง ความเป็นกับความตายเท่านั้นที่มีอยู่จริง

meshi nouveau meshi deco sticker sheet !! 😋🍛🍲🍽

รู้สึกว่าช่วงนี้กลับมาอ่านนิยายได้เยอะเลยลองไปเช็คสถิติ ปรากฏว่าที่อ่านนิยายไปยังไม่ถึงครึ่งของที่อ่านหนังสือเรียนเลย ซึ่งปีนี้เรียนจบเมื่อปลายเดือนมีนา ตอนเรียนแทบไม่อ่านิยายเพราะแค่หนังสือเรียนก็ตาลายละ

คืนนี้เริ่มอ่านหลานนภดล เสพความขมต่อเนื่อง

เราคิดว่าเรื่องนี้มีความเป็นการเมืองสูงมาก หอคอยแต่ละชั้นมีผู้ปกครองคนละคน มันเลยได้เห็นวิธีการปกครองที่แตกต่างกัน มันคือการทำยังไงก็ได้ให้ผู้คน (รวมถึงที่ไม่ใช่คน) ‘ยอม’ อยู่ใต้อาณัติ บ้างทำให้กลัว บ้างทำให้เชื่อ บ้างทำให้ทะเลาะกันเอง หรือกระทั่งการมีอำนาจจากการเป็นผู้ครอบครองทรัพยากร ยิ่งการจัดการของแต่ละอาณาจักรหลังปิดหอคอยยิ่งชัดเจนเลย อยากนั่งเขียนวิเคราะห์ทีละชั้นมาก สนุกอะ

และสิ่งที่เศร้าที่สุดสำหรับชั้นก็คือความสัมพันธ์ริโอ เอโค่ แอเรียส เวลาอ่านฉากย้อนอดีตจะรู้สึกว่า อ้าว พวกแกรักกันมากเลยนี่ ถึงจะไม่ให้อภัย แต่เข้าใจมากๆ ว่าทำไมเรื่องถึงเดินมาถึงจุดนี้😿

⚠️ spoiler alert
ความรู้สึกตอนอ่านกับความคิดเห็นส่วนตัว

เจอชั้น 7 ไป Emotional damage เต็มๆ ร้องไห้หนักมาก มันคือการกลับมาในที่ที่เราตั้งใจสร้างด้วยความรัก แต่ต้องเห็นมันเปลี่ยนไปโดยคนที่เราปั้นมากับมือ ละที่หายไปมันไม่ใช่แค่สถานที่แต่รวมถึงคนที่อยู่ที่นั่นด้วย สงสารเอโค่T-T มันแบบ how dare you 😾🫵🏻

- ตลอดสิบห้าปีมานี้หากสามารถลืมเจ้าได้ลงก็คงลืมไปแล้ว หากเกลียดเจ้าได้ลงก็คงเกลียดไปแล้ว ชั่วชีวิตนี้ข้าคง...ไม่อาจเป็นอย่างอื่น

มีทดลองอ่านใน RAW 50 ตอนนะคะ มาสนับสนุนงานแฟนตาซีนักเขียนไทยกันเถอะ มันดีมากจริงๆ

www.readawrite.com/a/e319474408...

ระหว่างทางหลายร้อยกว่าตอน เราได้เห็นความเป็นมนุษย์ ความเทาๆ ของตัวละคร ในเมื่อหอคอยแห่งพระเจ้าเป็นสถานที่ที่เราจะตายได้ทุกเมื่อ มันจะสร้างคนแบบไหนออกมา ประทับใจการขมวดจบเรื่องทั้งหมดลงที่หอคอยมากๆๆๆ ค่ะ โดยเฉพาะคำถามสุดท้าย ได้ชวนผู้อ่านคิดตามไปด้วยกัน

จุดที่ทำให้ชอบนิยายแฟนตาซีของคุณแพนด้ามากเป็นพิเศษ คือคุณแพนด้าไม่เคยทอดทิ้งตัวละครสมทบเลย ทุกตัวมีที่มาที่ไป ละพอเรื่องทุกอย่างจบลง เราก็ได้รู้ว่าตัวละครที่ร่วมเดินทางฝ่าฟันกันมาทั้งหมดนั่นเป็นยังไงบ้าง สบายดีไหม กำลังทำอะไรอยู่ ไม่มีอะไรค้างคาเลย

เคยอ่านเจอว่าเรื่องนี้ปรับจากเรื่องมังกรน้อยกับพระเอกโดยเพิ่มให้เลิฟไลน์บาลานซ์กับเนื้อเรื่องมากขึ้น พอได้อ่านแล้วก็รู้สึกว่ามันกลมกล่อมกว่าจริงด้วย ลุ้นให้ไต่หอคอยรอดไม่พอ มาลุ้นให้อันธพาลส้มใจอ่อนให้ก้อนน้ำแข็งอีก พระเอกที่น่าสงสารที่สุด โดนเล่นกับใจแค่ไหนก็ยอมเธอ

หอคอยแต่ละชั้นรายละเอียดสภาพแวดล้อมไปจนถึงเงื่อนไขการผ่านชั้นต่างกันหมดเลย ดีเทลค่อนข้างเยอะ ต้องใช้เวลาอ่านพอสมควร แต่สนุกมาก เรื่องฉากต่อสู้ไว้ใจคุณแพนด้าได้เสมอ บรรยายจนจินตนาการภาพออกเป็นฉากๆ อ่านจนเหนื่อยมีจริง

เรื่องนี้มีแต่ตัวร้าย ตัวร้ายกว่า และตัวร้ายที่สุด หอคอยแห่งพระเจ้าเป็นที่ที่เต็มไปด้วยของวิเศษ และผู้ที่พิชิตหอคอยได้มีสิทธิ์ขอพรได้ 1 ข้อ แต่แน่นอนว่าไม่มีอะไรได้มาโดยง่าย การปีนหอคอย 10 ชั้น ต้องอาศัยทั้งความเก่ง ความฉลาด และความเชื่อใจ

การเดินทางครั้งนี้ของเจ้าแมวส้มจึงเป็นการเดินทางไปเผชิญหน้ากับเรื่องราวในอดีต ทำตามคำสัญญาของอาจารย์ที่ยังไม่สำเร็จ สืบเรื่องราวเบื้องหลังการตาย เจอคนที่เคยรักและไว้ใจ โดยพยายามซ่อนความลับเรื่องตัวตนที่แท้จริงเอาไว้ (แต่คนที่เทพขนาดนี้มันมีเยอะที่ไหนกันล่ะ)

เซนนอร์ธ (สเวน) กษัตริย์แห่งราชวงศ์ฟรอสต์ ผู้เกิดมาพร้อมกับคำสาปให้ถูกหิมะกัดกิน จึงต้องมีนักปรุงยาอยู่ข้างกายเสมอ และในช่วงเวลาที่เขาต้องการเข้าไปยังหอคอยพระเจ้าเพื่อทำตามความปราถนาบางอย่าง เขาก็ได้พบกับเอโค่ นักปรุงยาชื่อเดียวกับคนในความทรงจำของตน

เอโค่ นักปรุงยาที่พ่วงด้วยตำแหน่งราชองค์รักษ์ถูกหักหลังจนต้องจบชีวิตลงในหอคอยแห่งพระเจ้า ทว่าเขากลับได้มีโอกาสกลับมาเกิดใหม่ในร่างของเด็กหนุ่มเผ่าพันธุ์แมวที่ชื่อเอโค่เหมือนกัน ซึ่งนิสัยก็สมกับที่ได้เป็นแมวส้มสุดๆ ฉลาด ซน เอาแต่ใจ

#วันนี้ปูนอ่าน #แมวส้มเจ้าของร้านค้าโพชั่น 🐈❄️

นิยายแฟนตาซี เกิดใหม่ ไต่หอคอย เซ็ตติ้งอลังการงานสร้าง ตัวเอกโคตรเก่ง การผจญภัยที่แบกเรื่องราวความสัมพันธ์เก่าๆ เอาไว้ด้วย เป็นเรื่องที่อ่านไปก็สงสัยไปว่าในหัวนักเขียนตอนแต่งคิดอะไรอยู่บ้าง

การออกแบบบูธเรื่องนี้มันน่าหดหู่อ่ะ

- อย่ากระนั้นเลยนิ่ม ไม่ต้องรอให้ถึงชาติหน้าฉันก็รักเธอ ขอเพียงแต่ให้มีสักชาติที่เราไม่ต้องพบกันหลังตะวันตกดิน ไม่ต้องปิดเรือนให้มิดชิด ไม่ต้องกระซิบกระซาบกันในที่ลับ ไม่ต้องรักกันเงียบๆ อย่างที่เป็นอยู่นี้

คุณนักเขียนถ่ายทอดเรื่องราวทั้งหมดออกมาได้เข้าใจง่ายมาก อ่านได้อย่างไหลลื่น เรื่องราวความรักที่ดำเนินไปพร้อมกับการเมือง ความไม่แน่นอนที่ประดังประเดเข้ามาในชีวิตของตัวเอกทั้งสอง ชวนให้ลุ้นตามจนวางไม่ลง มีหลายประเด็นแทรกไว้ในเรื่อง ต้องลองไปอ่านเองจริงๆ

สำหรับเรา ในด้านการเมือง จวบระพีอัสดงกำลังบอกให้อดทน ยึดมั่นในอุดมการณ์ ถึงจะไม่ง่ายแต่การเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นได้ อีกทั้งต่อให้ทางนิตินัยจะเปลี่ยนไปแล้ว แต่ความเชื่อที่ส่งต่อกันมาไม่ได้เปลี่ยนปุ๊บปั๊บดังหน้ากระดาษ ทุกอย่างต้องใช้เวลา

เมื่อเรื่องดำเนินมาถึงช่วง WWII เราได้เห็นคุณระพีกับนิ่มในเวอร์ชั่นที่โตขึ้น อยู่ในจุดที่ต้องคำนึงถึงหน้าที่ อุดมการณ์ และความรัก เป็น dilemma ในชีวิตที่บีบหัวใจคนอ่านสุดๆ

สิ่งที่ไม่พูดถึงไม่ได้เลยคือการเล่าเรื่องสงครามที่ชวนคนอ่านขบคิดไปด้วยว่าที่จริงแล้วสงครามมีขึ้นเพื่อใคร ใครได้รับผลกระทบ และได้เห็นว่าสำหรับบางคนไฟสงครามไม่เคยมอดดับลงเลยสักวัน

ชอบตัวละครผู้หญิงในเรื่องนี้ด้วย ไม่ว่าจะมีบทบาทยังไง แต่ทุกคนล้วนสะท้อนผลของการถูกกดทับโดยค่านิยมชายเป็นใหญ่ ถูกวัดคุณค่าจากการทำหน้าที่เป็นภรรยาและแม่ของใครสักคน ทั้งยังไม่ได้รับอนุญาตใช้ชีวิตตามใจตัวเอง