เท่ตั้งแต่ตื่นนอน

your morning eyes, i could stare like watching stars

#พูลเวอรีน stray

น่ารัก

เพิ่มเนื้อหาให้หน่อยครับ

จุมพิตครั้งสุดท้าย
แด่, ผมและเธอ

เกิน ไป

Apocalypse AU

"ตั้งใจยิงแล้ว อย่าลังเล"

คุณเคยสอน
กลับลั่นไกไม่ได้

"ถ้าฉันติดเชื้อ แกต้องฆ่าฉัน"

คุณเคยสัญญา
กลับไม่ทำเสียเอง

รอยกัดเหวอะกลางแขน ลามไหม้เหมือนไฟเผา
ไม่ถึงวัน ผมคงเป็นศพกินคน,
กัดกินคุณ.

ผมรู้เจตนา ผมรู้ว่าคุณไม่ฆ่าผม ไม่มีแม้คำครึ่ง แต่คุณเปิดเปลือยสิ้น
ดวงตาของคุณสะท้อนอยู่เพียงผม

เพราะให้ฆ่าคุณ ผมคงทำไม่ได้
เหตุผลคงคล้ายกัน

คือผมรักคุณ

“ จีน รอนานไหม ขึ้นมาเร็ว “ ผิดคาด เขามั่นใจเกินไป แค่ชื่อยังไม่รู้จักเลยด้วยซ้ำ เกือบโบกมือแล้วเรา วิลสันคิดพลางเปลี่ยนท่าเกาหัวแก้เขิน

แต่จากวันนี้คงมีแรงทำงานไปอีกยาว

#พูลเวอรีน

แปดโมงเช้าวันอังคาร, วิลสัน, พนักงานเงินเดือนกระจอก ๆ มักจะไปรอรถเมล์ที่ป้ายเพื่อไปทำงานที่เขารักตามปกติเหมือนทุกวัน ๆ
วนลูปอยู่แค่นี้ มันอาจจะดูน่าเบื่อ แต่นี่แหละชีวิต
จนกระทั่ง

ดันเจอคนน่ารักบนรถเมล์สะงั้น
ที่สำคัญ เขายิ้มให้เราด้วย ท่าทางมั่นอกมั่นใจของคนนอกรถ วิลสันกำลังจะโบกมือทักทาย แต่

ความรู้สึกล้านแปด
ความคิดเป็นพัน ๆ
กับหนึ่งร้อยความทรงจำ
เพียงแค่คนหนึ่งคน

#พูลเวอรีน

#พูลเวอรีน
เชลยศึกฆ่าทหารมือดีไปจนสิ้นทั้งกองร้อย ทั่วทุ่งแดงฉานอาบวิญญาณ, เขาเป็นเพียงไม่กี่คนที่เหลือรอด

กระทั่งนายของเขาสั่งให้ตามหา
เก็บเสี้ยนหนามที่อาจกลับมารังควาน—ให้ฆ่าโลแกน.

โอ. ท่านร้อยโท
ให้ฆ่ายอดดวงใจของกระผม
ผมยอมตกตายเสียดีกว่า

เมื่อครู่, คุณอยู่.
ผมไม่อาจมองตาคุณได้เลย

เพราะคุณสวยดั่งเทวา
ผิวงดงามจนหลั่งน้ำตา
คุณลอยล่องปานปีกปักษา
ในโลกงามที่ผมไม่อาจไขว่คว้า

ผมหวังจะเป็นคนพิเศษได้บ้าง
เพราะคุณแม่ง,
โคตรงดงาม., #เวดวูฟ

ตัวกระผม ยันหว่างก็ไม่หวั่น

มารัว ๆ เลยคนนี้ พรุนหมดแล้ว ฟินเกิน

"คุณลงกาไม่อยากเปลี่ยนแว่นบ้างหรอ" เด็กคนนั้นถาม น้ำเสียงสอดรู้ ลงกาหันตอบ "พี่ไม่อยากเปลี่ยน ก็ใช้มาตั้งนานแล้ว เราอยากให้พี่เปลี่ยนหรอ?" "ฮืม ไม่ต้องหรอกครับ แค่นี้ก็น่ารักแล้ว" พูดเสร็จคนเด็กกว่าจึงเข้ามาเกลี่ยใบหน้านุ่ม แล้วจูบกลางหน้าผาก, ลงมาปลายจมูก, จรดอยู่เหนือริมฝีปาก—

แล้วจะสนใจแว่นกันทำไม
ในเมื่อสุดท้ายแล้ว
ไม่ว่าจะแว่น,
หรือนาฬิกา.
เขาก็ถูกจับถอดหมดอยู่ดี.
#เวดวูฟ

มุมกล้องดี แสงชัดเจน กลมกลืนธรรมชาติ ดูเป็นธรรมชาติมากๆ เผยให้เห็นเส้นแนวระนาบฉากที่กั้นระหว่างจุดลับสายตาและมุมตกกระทบได้เป็นอย่างดี

นั่งคิดอยู่ว่าโลแกนจะเคยสงสัยมั้ยว่าทำไมต้องเป็นเขา เพราะที่ผ่านมาคงอยู่กับความเกลียดชังมานับไม่ถ้วน (ทั้งจากความคิดของเจ้าตัวและสายตาคนอื่น) แล้วอยู่ๆ ก็มีหมาที่ไหนไม่รู้วิ่งมา ดึงแขนเขาให้หลุดพ้นจากจุดที่เคยเผชิญอยู่คนเดียว

(ซึ่ง คิดอีกที ถ้าโลแกนไม่วิ่งตามมา หมามันคงนั่งอยู่ข้างๆ รอจนกว่าโลแกนจะพร้อมแล้วตัวเองค่อยพาออกไป T____T)

อันนี้ลองวาดเล่น ๆ ดูค่ะ 5555

จ้องมานานและ อยากรู้ว่าหมัดพี่เขาจะหนักสักเท่าไหร่เชียว 😗 #พูลเวอรีน

ยิ่งกว่าหมูกรอบ แม่ค้าบอกหมดไม่เป็นไร เพราะมีเวดวูฟ อร่อยเหมือนกัน

ฮอตมาก แสบตา มีอยู่จริงไหม ใช้นายหรือนางฟ้าครับ มีปีกหรือเปล่า อย่ายิ้มเยอะ เดี๋ยวไหม้ เขิน ไม่ ห้ามหยุดยิ้มนะ รักคุณว่ะ