แบบถ้ามีคอมมิชอะไรงี้ก็วาดให้ปกติมันเหมือนมีเป้าหมาย แต่เอาจริงมาคิดว่าที่เป็นงี้เหมือนแบบเป้นช่วงให้มานั่งทบทวนแหละว่าเราจะประมาณไหนเราวาดไปทำไม เมื่อไหร่จะอยากวาด เอาจริงๆปัจจัยหลักที่ทำให้กูไม่รู้สึกว่าอยากทำอะไรก็ยาสึมมันกดด้วยส่วนนึงนี่ล่ะ ลำบากว่ะ ５５５

ไม่อยากวาดรูปหรือพูดถึงด้อมที่ชอบด้วยความรู้สึกว่ามันเป็นสิ่งที่ต้องทำอีกละ อยากให้มันเป็นธรรมชาติจุดที่ว่าอยากวาดอยากเอามันออกมา อาจจะเพราะไม่ได้รู้สึกว่ามีคนเห็นงานเป็นปกติ เราก็มีอยู่ในหัวอยู่แล้วไม่ต้องเอามันออกมาก็มีความสุขดี แบบเบื่อความรู้สึกแบบนี้ แต่จะเข็นให้มันออกมาก็เหมือนขี้ไม่สุด ５５５สุดท้ายแบบก็เรียกได้ว่าอาร์ตบลอคแหละ

ช่วงนี้อาร์ตบลอคไม่ใช่ว่าไม่มีไอเดียวาดแต่รู้สึกเหมือนวิสัยทัศน์ในหัวมันไม่ชัดแล้วตีกันจนแบบโควต้าการวาดที่ฉันวาดเอาไปวาดกับอะไรดี ไอเดียคิดได้ตลอดแต่ไม่มีไฟไม่มีแรงเท่าไหร่ อาจจะเป็นช่วงที่ แบบมาทบทวนตัวเองมกาขึ้น อาจจะเพราะเหยียบด้อมหลักสองด้อมจนคิดมากคิดเยอะ วันนี้จะลงอันไหนอะไรงี้ดี แต่แบบถ้าหมกมุ่นกับมันมากๆจะกลับไปลูปเดิมอะ

งั้นไว้เดี๋ยวมีไรอีกอยากรู้จะมาบ่นให้ฟังถ้ายู่โอเค555 (อย่างว่าอะแบบมันมาโทเมะกันไม่ค่อยได้สุดท้ายแบบอะไรวะ5555 )

ได้แบบถ้าอยากรู้แบบความเห็นเราแบบละเอียดอะ(แต่น่าจะละเอียดน้อยลงเพราะระบายให้เพื่อนฟังแล้วออกจากหัวบ้างละ 555)
ได้ๆเก็ทๆ แบบถือว่าดีละถ้าเรื่องที่ตามๆแบบชอบโมเมนต์เหมือนรอเช็คหวยแบบนั้นเหมือนกัน (?)
อย่างว่าแหละ คือปกติไม่ได้ไปเข้าคอมมูแต่อารมณ์แบบ รอบตัวมีคนที่มาบอกว่าชอบๆให้ฟังแล้วแบบถ้าจู่ๆพูดเหมือนไปดิสก็กลัวชอตฟีลเขาอะ
เลยแบบอืม อา อั่ก อืม /ยัดเข้าปาก นอน55

แบบคอนเซปต์เดินทางไปทีละดาวเขาอาจจะคาดหวังให้มันเหมือนแบบพวกหนังเอเลี่ยนไรงี้อะ (ฉันก็มีหวังแบบที่จะได้เห็นความแตกต่างด้านชีวภาพแบบชัดเจนงี้) คือไปบ่นข้างนอกก็กลัวจะโดนบอกมาว่าก็มันเป็นซีมูเลทจะมีอะไรดูขัดๆกันก็ไม่แปลกนี่ ฉันว่ามันก็ไม่ใช่ข้ออ้างจุดนั้นอะ 555 (อธิบายด้วยตัวอักษรยากจังวะ555)

คาร์ดีไซน์ 1 ละ แบบโอเคไหนดูพีวีขาย พีวีขายแบบไม่เกี่ยวอะไรกับธีมที่ให้มาเลยงี้ // เอาจริงๆถ้าให้บ่นอีกน่าจะแบบซูมออกไปยังคอนเซปต์แต่ละดาวที่เหมือนไปแต่ละประเทศกับยุคมากกว่าเป็นสเปซไซไฟมั้ง (เพื่อนทางนี้ที่ตอนแรกว้าวคอนเซปต์แต่สุดท้ายเจอเหมือนไปทีละเมืองแบบเกนชิน (หมายถึงธีม)เลยไม่ได้ฉีกออกจากโลกจริงเท่าไหร่เขาก็ดีดออกงี้))

นี่แบบรอคนทำความสรุปอย่างเดียวเลยเพราะแบบมันโดนถีบทุกตรงแบบไม่ได้อยากจะไปรู้เองหรือทำความเข้าใจต่อลึกๆละ (เกมหมีส่วนมากนี่ก็ทรีตแบบนี้ สมาธิสั้นแบบไม่ค่อยมีเวลาไปขุดเอง)
คือจากใจมันก็ให้ความรู้สึกแบบอยากจะยัดทุกอย่างในเวลาอันสั้นทีเดียวแหละแต่สุดท้ายพอมันไม่ได้เรียงความสำคัญหรือย่อยให้ง่ายขึ้นผลที่ออกมาคือผลักมาก (อันนี้ด้านเนื้อเรื่อง) ถ้าด้านคาร์ดีไซน์นี่น่าจะมีให้บ่นยับอะ เยินมาก55

ตะกี้ไปบ่นๆใส่เพื่อนผู้ชายละเลยแบบโอเคขึ้น5555
นี่หลักๆย่อๆแบบนอยแพชท์แอมโฟเรียสตั้งแต่เนื้อเรื่องที่อยากเล่นใหญ่แต่เล่าแบบสะดุดล้มขาตัวเองยันคาร์ดีไซน์กับพีวีโปรโมทที่มันไม่ได้เข้ากันแบบคอนเซปต์เดียวเท่าไหร่จนสุดท้ายรู้สึกว่ามันค่อนข้างเละในความยิ่งใหญ่อยู่อะ แต่ดูคนชอบเยอะแล้วรู้สึกพูดอะไรไม่ได้555

เอาจริงรู้สึกหมดแพชชั่นกับเล่นรางดาว มีอะไรที่อยากบ่นเยอะมากแต่รอบข้างแม่งก็ยังชอบอยู่สรุปกูบ่นห่าไรไม่ได้เลย คือในแง่เกมเพลย์มันสนุกแหละ แต่เออ กูไประบายกับใครได้บ้างวะเนี่ย เฮ่อ

จริงๆอาจจะแค่เหนื่อยกับอากาศร้อนและเพลีย

เฉาแบบไม่ตื่นเต้นกับอะไรที่ตามสักอย่างมันอาการอะไรวะ (....) สิ้นยินดีหรอก็ไม่น่าใช่ สุขภาพจิตก็ไม่แย่อะไรแต่น่าจะเฉาเพราะแบบอะไรที่คนมันรุมเยอะๆเลยเหี่ยวแทนมั้ง

ขำจนเครียด เหนื่อย555555555555

เกตทีแล้วกูขำค้างนานมาก โอย ถ้ามีโอกาสก็อยากปั๊มเป้นหนึ่งในเมนที่ชอบนะแม่ง5555555555555555

นั่งเกร็งหน้าเล่นเนื้อเรื่องสการ์คอย่างขรึมกูมาตกมาตายกับมุกไซโน่ อย่างเหี้ย５５５５５５５５５５５５５５５５

ความอยากวาดเนื้อเรื่องดีๆ มังงะยูกิที่วาดตอนนี้กับอยากวาดเยดุโอะวาชิแม่งตีกันชิบหายทำไมกูแยกร่างไม่ได้ ถถถถถถถ จะให้กูไปวาดโป๊ในห้องเรียนก็ไม่ได้นั่งหน้าสุดแล้วไอ่เ้หี้ย (นั่งที่เดิมก็ไม่ได้วาด) หรือว่าช่วงนี้เก็บกดเพราะไม่ได้วาดหงี่ แต่ถามเอาจริงก็ไม่ต้องก็ได้ถ้ามีให้เสพก็โอเค５５５

สเก็ตบุ๊คเล่มนี้หมดแล้วซื้อเล่มใหญ่กว่าเดิมดีกว่าว่ะ วาดไม่พอ

กลับมาฝั่ง5Dsคือประเด็นที่ห้องมีเพื่อนสูง190sแล้วไซส์ตัวใหญ่มากไง ยืนกับเพื่อนที่แบบสูงมาตรฐานแบบยูเซย์แล้วแม่งเป็นเรฟได้ชิบหาย อร่อยมาก ไปขอเทียบขนาดมือด้วยคือคิดเป็นบรูโน่แล้วเฮ่อ ถ้ากูมีแรงมีไฟวาดไวมือไม่พังแบบนี้แม่งวาดแม่งทุกอย่างในหัวไปละ

กลับมาชาร์จแบตดมแมวกับฟอเซ่โอคือไม่เกินจริง

เอาจริงคือเริ่มเหนื่อยที่ต้องคุยกับคนในห้องทุกวัน 5555555 แบบก็อยากมีแรงเล่นกับคนตลอดแบบไม่ต้องเจียดเข้าเนื้อแต่ตรงข้ามกับเนเจอร์ตัวเองชิบหาย ดีที่ที่นั่งวันนี้ย้ายไม่ได้นั่งใกล้อาเจ๊ฝรั่งเวียดคนนั้น แต่เจอเพื่อนผู้ชายก็ต้องบรอๆเฮ้วๆอยู่ดีแบบเหนื่อยๆ กลับมานอนตลอดเลยเยะแหม่ ５５５

ช่วงนี้อฟช.มันฉาย５ｄｓก็อยากไปดูอยากวาดยูเซย์เหมือนกันแต่ความอยากฝั่งคามุยกับพลอตยามิโอโมะที่วาดอยู่มันฟูกว่า
เอาจริงๆระยะนี้ออกแนวแต่ละอย่างก็ไม่ได้รู้สึกว่าอยากวาดมากเพราะเอาพลังสมองไปลงกับการใช้ชีวิตประจำวันด้วยอะนะ

คือถ้าให้เปรียบคือโหมดปกติตัวเองเวลาเจอคนตีตัวเข้าหาใส่หรือไม่ก็แผ่รัศมีอิมเมจแบบรินเนะถือมีดขู่ทุกคน แต่ตอนนี้แบบระบบส่งนิกิมาแบบ มึงใจเย็นได้ละนะ ไม่มีใครมาอะไรมึงแล้ว เอาปืนลงได้แล้วดู๊ด พยายามอยู่ แต่เข้าข่ายเดิมก็พกอยู่แบบ เฮ่อ ５５５５ พออ้าปากสมองส่องแสงตาใสแจ๋วมันก็พึ่้งมารู้ว่าสังคมที่เราอยู่มาตลอดมันไม่โอเคจริงๆอะนะ

พอโดนทักมาเชิงแบบ ตรงนี้ปลอดภัยแล้วรูก วางการ์ดลงได้แล้วรูก เลยจะพยายามวางการ์ดลงจากปกติที่เคยเป็นมา แล้วมองคนอื่นแบบเป็นกลางมากขึ้นอะนะ ล่าสุดก็มีหนังสือหรือพยายามหาอะไรที่ทำให้ตัวเองไม่จดจ่อกับการคิดมากเรื่องเดิมๆละ ขาดอย่างเดียวคือการสนทนาเรื่องงานอดิเรกนี่ล่ะ จริงๆถ้าได้เวิ่นออกมามันก็น่าจะมีแรงผลิตเล่นมากขึ้นอะนะ

จริงๆที่เส้นกระตุกเวลารู้สึกว่าโดนทรีตแบบเข้าข่ายแบบนั้นมันเพราะทริกเกอร์จากทรอม่าในอดีตอะ แบบก็ไม่ได้คิดว่าตัวเองรู้ดีอะไรแต่มึงก็ไม่มามีสิทธิ์กีดกันเพราะกูไม่ได้เกิดที่ญี่ปุ่นอะนะ５５５ (เคยทรอม่าจากแบบเข้าสังคมคุญี่ปุ่นแล้วรู้สึกแปลกๆมาก่อน) แต่มาคิดอีกทีทรอม่าอาจจะเกิดจากการระแวงเองก็ได้ แบบมันก็ช่วยไม่ได้แหละ

วันก่อนก็โดนทักเรื่องแบบอนิเมะหรืออะไรที่ชอบ อิมเมจกูเหมือนแบบไกจินที่ไม่ค่อยรู้เรื่องนิฮงมากแต่ความจริงคือกูตามสายนิชมาก่อนจะกลับมาจัมป์อะ แต่เข้าใจมุมมองที่โดนอะ แบบ เห็นทางเขาห้อยโอโซมัตสึก็แบบ พรี่ดูตั้งแต่น้องยัง　８－９ขวบอะน้อง จะมาถอนหงอกพรี่หรอ (เวย์เหมือนอาบน้ำร้อนมาก่อนแต่พูดเชิงบันเทิงนะ) ５５５