'kanda ☺︎🍃
@kandaxkaewkan.bsky.social
1.9K followers 26 following 18K posts
(20🔺)(๑˃̶͈̀∇˂̶͈́)و⁾⁾˚* ✎ ॐ #ความสุขของกานดา ✮ #คลังฟิคของกานดา ♡ #รีวิวให้กานดา ˃ᴗ˂ สารบัญฟิคจิ้มไปที่ลิงก์ linktree ได้เลยค่า ✰ ห้ามแคปฟิคทุกกรณีนะคะ ꕥ ◡̈ multifandom ◡̈ 🔽 สารบัญฟิคค่า 🔽 https://linktr.ee/kandaxkaewkanda
Posts Media Videos Starter Packs
Pinned
ฟอร์มสำหรับส่งฟี้ดแบคมาแล้วค่า ไรท์มาเปิดไว้ เพราะจะได้ย้อนกลับไปอ่านได้สะดวกขึ้นค่ะ พอดีไรท์ชอบอ่านเม้นมากเลย 55555 สามารถกรอกซ้ำได้นะคะ

ขอบคุณนักอ่านที่ติดตามมาตลอดมาก ๆ เลยค่า ✨🩵

forms.gle/bRG76iTv86XK...
มาลง อาทิตย์อัสดง ให้ต่อแล้วค่า ช่วงนี้จะเป็นพาร์ทของพี่อิรูมิน้องอารุกะเยอะหน่อยนะคะ แล้วเดี๋ยวอีกสักพักก็จะเป็นพาร์ทของคิรัวร์กับกอนแล้วค่า
"ฉันยังไม่ได้ว่าอะไรเธอเลยนะ แล้วเธอจะมาร้องไห้ทำไมกัน" อิรูมิพูดออกไปอย่างไม่เข้าใจ แต่น้ำตาของอารุกะก็ยังคงไหลออกมาอยู่ดี

จากนั้นเด็กน้อยก็ตัดสินใจครั้งใหญ่โดยที่เธอได้เดินเข้าไปสวมกอดอิรูมิเอาไว้ พร้อมกับความกลัวที่เกิดขึ้นมา

กับคิรัวร์ อารุกะก็รู้ดีว่าพี่ชายของเธอคนนี้ไม่มีทางผลักไสเธอไปไหนอย่างแน่นอน (65)
อารุกะไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก เพราะตัวเธอกำลังรู้สึกดีใจขึ้นมามากมายเสียจนไม่สามารถหยุดร้องไห้ได้เลยจริง ๆ แต่อารุกะก็พยายามควบคุมเสียงของตัวเองให้นิ่งมากที่สุด ก่อนที่จะพูดออกไปว่า

"หนูร้องไห้เพราะดีใจต่างหาก ดีใจที่พี่อิรูมิไม่ได้เกลียดหนูแล้ว" (74)
ซึ่งในความเป็นจริงนั้น อิรูมิก็แค่รู้สึกสงสัยขึ้นมาเฉย ๆ ว่าเรื่องแค่นี้ ทำไมมันถึงได้สำคัญกับอารุกะมากขนาดนี้

"คือหนูขอโทษที่เรียกคุณ---

"อยากเรียกอะไรก็เรียกไปเถอะ เพราะยังไงฉันก็เป็นพี่เธออยู่วันยันค่ำ แล้วมันก็เลิกเป็นไม่ได้ด้วย

แต่ช่วยหยุดร้องไห้ที เพราะฉันรับมือไม่ถูก แล้วฉันก็รู้สึกหงุดหงิดตัวเองมากด้วย ที่ฉันทำให้เธอหยุดร้องไห้ไม่ได้สักที" (73)
อิรูมิถามออกไปอย่างสงสัย เพราะอารุกะกลับร้องไห้ออกมาหนักยิ่งกว่าเดิมเสียอีก

"ก็หนูดีใจที่พี่อิรูมิไม่ได้เกลียดหนูแล้วนี่นา!" เพราะความดีใจ มันก็เลยทำให้อารุกะลืมตัวเผลอเรียกอีกฝ่ายออกไปว่าพี่

พอรู้สึกตัวขึ้นมาใบหน้าของอารุกะก็ซีดเผือดลงไป เพราะอิรูมิหันมามองหน้าด้วยดวงตาที่ไร้แววเหมือนเดิม (72)
อิรูมิกลัวตัวเองกะแรงตอนที่กอดอารุกะไม่ถูก เพราะเจ้าตัวไม่เคยกอดคนอื่นมาก่อนเลยสักครั้ง จะมีก็แต่การกอดเพื่อสังหารเอาชีวิต (?) เท่านั้นที่อิรูมิเคยทำ อิรูมิถึงได้ตัดสินใจใช้การอุ้มเด็กน้อยขึ้นมาแทน เพราะตัวอิรูมิคิดว่ามันน่าจะแทนกันได้อยู่ไม่มากก็น้อย

"ทำไมยังไม่หยุดร้องอีก?" (71)
'พี่อิรูมิไม่ชอบแน่เลย...' พอเห็นว่าพี่คนโตเงียบนิ่งไป อารุกะก็เตรียมที่จะผละตัวออกมา

แต่ทว่าในตอนนั้นเอง อิรูมิก็ตัดสินใจรวบตัวน้องคนเล็กขึ้นมาอุ้มเสียเลย...

'...อืม ถ้าอุ้มแค่นี้ เราก็ยังกะแรงได้ถูก มันก็น่าจะแทนกันได้แหละมั้ง

ทำไมการเลี้ยงเด็กถึงได้ยากจัง ไม่เข้าใจเลยสักนิด' (70)
แต่อิรูมิกำลังมีความรู้สึกสับสนที่เกิดขึ้นมาต่างหาก เพราะในช่วงชีวิตก่อนหน้านั้น อิรูมิก็ถูกเลี้ยงดูมาแบบนักฆ่าตั้งแต่เด็ก และเจ้าตัวก็ไม่เคยได้สัมผัสอะไรแบบนี้มาก่อนเลยด้วยซ้ำ

พอไปเอาอารุกะมาดูแลเอง อิรูมิถึงได้ไม่เข้าใจในการกระทำบางอย่างของอารุกะเลยจริง ๆ (69)
จะปล่อยให้อารุกะกอดไปแบบนี้น่ะเหรอ แต่ก็ดูท่าว่าอารุกะยังไม่หยุดร้องไห้เลย

หรือว่าเราต้องกอดด้วย แล้วกอดเด็กนี่ออกแรงได้ประมาณไหนกัน หรือว่าจะผลักออกไปดี อารุกะจะได้ไม่เจ็บตัว

ยากจัง ทำไมคิลถึงได้อยู่กับเด็กคนนี้ได้สบาย ๆ กันนะ...'

และสาเหตุที่ทำให้อิรูมินิ่งไป มันก็ไม่ได้เป็นเพราะว่าเจ้าตัวกำลังรู้สึกโกรธหรือไม่พอใจ (68)
'...เวลาคิลเจอเหตุการณ์แบบนี้ คิลจะรับมือยังไงนะ ทำไมการเลี้ยงเด็กคนนึงมันถึงได้ยากจัง แล้วนี่สรุปว่าอารุกะร้องไห้ออกมาก็เพราะว่าอยากกอดเรางั้นเหรอ

แล้วจะร้องออกมาทำไมกัน อยากกอดก็แค่กอดสิ ไม่เข้าใจความคิดของเด็กคนนี้เลยจริง ๆ

แล้วเราควรทำยังไงต่อไปดีล่ะ (67)
แต่กับพี่ชายคนโตแบบอิรูมินั้น อารุกะก็ไม่สามารถเดาใจได้เลยว่าพี่ชายคนนี้ของตัวเองกำลังคิดอะไรอยู่

'ไม่เป็นไรหรอก ถ้าโดนผลักออกมาก็จะได้รู้กันไปเลยว่าขอบเขตของเรากับพี่เขาอยู่ที่ตรงไหน' อารุกะคิดขึ้นมา โดยที่มือทั้ง 2 ข้างของเธอก็ยังกอดตัวอิรูมิเอาไว้แน่น (66)
"ฉันยังไม่ได้ว่าอะไรเธอเลยนะ แล้วเธอจะมาร้องไห้ทำไมกัน" อิรูมิพูดออกไปอย่างไม่เข้าใจ แต่น้ำตาของอารุกะก็ยังคงไหลออกมาอยู่ดี

จากนั้นเด็กน้อยก็ตัดสินใจครั้งใหญ่โดยที่เธอได้เดินเข้าไปสวมกอดอิรูมิเอาไว้ พร้อมกับความกลัวที่เกิดขึ้นมา

กับคิรัวร์ อารุกะก็รู้ดีว่าพี่ชายของเธอคนนี้ไม่มีทางผลักไสเธอไปไหนอย่างแน่นอน (65)
มาลง Special นภาหลงถิ่น ให้ต่อแล้วค่า
พอพูดจบ สึนะก็ชักมือของตัวเองกลับมา จากนั้นเจ้าตัวก็ลุกขึ้นยืนแล้วหันมามองผลงานตัวเองด้วยสายตาที่สุดแสนจะเจ้าเล่ห์

'แบบนี้คงอยู่ด้วยกันดี ๆ จนครบ 7 วันแล้วสินะ' สึนะคิดขึ้นมาอยู่ภายในใจ ก่อนที่จะรีบปรับสีหน้าให้กลับมาเป็นปกติโดยเร็ว

"เดี๋ยวพอครบ 7 วันแล้ว พวกเราไปเที่ยวด้วยกัน 3 คนนะ เพราะฉันน่ะชอบตอนที่ได้อยู่กับโกคุเดระและยามาโมโตะมาก ๆ เลย" (134)
แล้วริมฝีปากของทั้ง 2 คนก็มาชนเข้ากับแก้มของสึนะกันคนละข้างเหมือนจับวาง

ผู้พิทักษ์เมฆากับผู้พิทักษ์สายหมอกของสึนะจึงพากันหน้าแดงก่ำ เพราะพวกเขาคาดไม่ถึงจริง ๆ ว่ามันจะมีเหตุการณ์นี้มาเกิดขึ้นกับตัวเองด้วย

"อีกแป๊บเดียวก็จะครบ 7 วันแล้วนะครับคุณฮิบาริ มุคุโร่ ช่วยอยู่กันดี ๆ ด้วยนะครับผู้พิทักษ์คนโปรดของผม" (143)
ฮิบาริกับมุคุโร่จึงเดินเข้ามาหาบอสใหญ่ตัวเองทันที แต่ทั้ง 2 คนก็ยังไม่วายจิกกัดกันผ่านทางสายตา ซึ่งสึนะก็เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดนี้ แต่เจ้าตัวก็เลือกที่จะเงียบเอาไว้ก่อน

และทันทีที่ฮิบาริกับมุคุโร่เดินเข้ามาอยู่ในระยะที่เหมาะสมแล้ว สึนะจึงไม่รอช้าที่จะจับแขนของทั้ง 2 คนนี้แล้วออกแรงดึงเล็กน้อยให้ฮิบาริกับมุคุโร่ด้วยเซเข้ามาหากัน (142)
สึนะคิดขึ้นมาอยู่ภายในใจ แล้วเจ้าตัวก็ก้าวเท้าเดินเข้าไปในห้องในแบบที่ไม่มีความเกรงกลัวเลยแม้แต่นิดเดียว

'เห็นว่ายอมเชื่อฟังเรามาตั้งนานหรอกนะ' สึนะคิด ก่อนที่ตัวเองจะไปหยุดยืนอยู่ที่กลางห้องพร้อมกับทำดวงตาใสแจ๋วน่ารักน่าเอ็นดูออกมาให้ฮิบาริกับมุคุโร่ได้เห็น (141)
หลังจากที่จัดการเพื่อนตัวดีทั้ง 2 คนได้จนอยู่หมัด จุดมุ่งหมายต่อไปของสึนะก็คือห้องพักของฮิบาริและมุคุโร่ พอสึนะกดรหัสผ่านที่หน้าประตูเสร็จเรียบร้อยแล้ว

สึนะก็สามารถรับรู้ได้ทันทีเลยว่าผู้พิทักษ์เมฆากับสายหมอกของตัวเองน่าจะใกล้ถึงขีดจำกัดแล้วเช่นกัน

'อื้อหือ ขืนปล่อยไว้มีหวังห้องได้ถล่มแน่' (140)
ยามาโมโตะจึงนั่งเขียนสถานที่ที่เจ้าตัวคิดว่าสึนะน่าจะชอบลงไปบนกระดาษ แล้วทั้ง 2 คนก็ได้ลืมเรื่องที่ตัวเองบาดหมางกันไปเสียสนิท

'เฮอะ! หน้าโง่จริง ๆ' อุรินึกพูดออกมา ก่อนที่มันจะกระโดดขึ้นไปขดตัวนอนอยู่บนหมอนนุ่มของโกคุเดระ

'แต่ก็ดีแล้วล่ะอุริ ที่พวกเราไม่ต้องมาตีกันเอง' เป็นเสียงของจิโร่ที่ดังตามขึ้นมาก่อนที่มันจะไปเดินไปทรุดตัวนอนอยู่ข้าง ๆ ขายามาโมโตะ (139)
คล้อยหลังจากที่สึนะขอตัวเดินกลับไปได้ไม่นาน โกคุเดระกับยามาโมโตะก็มานั่งสุมหัวกันอยู่บนเตียง โดยที่ทั้ง 2 คนกำลังแพลนทริปเที่ยวของตัวเองกับสึนะกันอย่างสนุกสนาน

"...แกจะไปไหนก็ลิสต์มาคร่าว ๆ เลย เดี๋ยวฉันจะได้เอามาจัดลงในตารางอีกที" โกคุเดระพูดออกไปในขณะที่ตัวเองกำลังเปิดแท็บเล็ตหาที่เที่ยวสำหรับตัวเองไปด้วย (138)
เพียงเท่านี้สึนะก็สามารถมั่นใจได้แล้วว่าโทษอีก 3 วันที่เหลือต่อจากนี้ โกคุเดระกับยามาโมโตะจะไม่มีทางที่จะหันมาทะเลาะกันเองอีกครั้งอย่างแน่นอน

"ถ้าอย่างนั้นโกคุเดระกับยามาโมโตะอยู่ด้วยกันดี ๆ นะ หรือไม่งั้นก็ช่วยกันวางทริปเที่ยวไปเลย

เพราะฉันน่ะ ก็อยากตามใจทั้ง 2 คนบ้างเหมือนกัน" (137)
ณ ตอนนี้อารมณ์ของโกคุเดระได้กลับมาดีจนสุดปรอทอีกครั้ง จนสึนะรู้สึกเหมือนตัวเองได้เห็นหูกับหางทิพย์ของเพื่อนตัวดีโบกสะบัดไปมาใหญ่

'เสร็จไปหนึ่ง แล้วยามาโมโตะนี่จะยังไง' จากนั้นสายตาของสึนะก็หันไปมองที่เพื่อนสนิทอีกคนของตัวเองทันที

"อยากไปไหนก็เลือกมาเลยสึนะ เดี๋ยวฉันขับรถให้เอง" (136)
แล้วสึนะก็ส่งรอยยิ้มให้อีกฝ่ายไปเป็นการปิดท้าย

โกคุเดระกับยามาโมโตะที่เพิ่งโดนหอมแก้มจนสติหลุดไปหมาด ๆ พอมาได้ยินสึนะพูดแบบนี้แล้ว ทั้ง 2 คนจึงรู้สึกเบิกบานมีความสุขยิ่งกว่าเดิมเสียอีก

'รุ่นที่ 10 บอกว่าชอบตอนที่อยู่กับเราด้วย ฮือ คิดไม่ผิดเลยที่เลือกติดตามท่าน!' (135)
พอพูดจบ สึนะก็ชักมือของตัวเองกลับมา จากนั้นเจ้าตัวก็ลุกขึ้นยืนแล้วหันมามองผลงานตัวเองด้วยสายตาที่สุดแสนจะเจ้าเล่ห์

'แบบนี้คงอยู่ด้วยกันดี ๆ จนครบ 7 วันแล้วสินะ' สึนะคิดขึ้นมาอยู่ภายในใจ ก่อนที่จะรีบปรับสีหน้าให้กลับมาเป็นปกติโดยเร็ว

"เดี๋ยวพอครบ 7 วันแล้ว พวกเราไปเที่ยวด้วยกัน 3 คนนะ เพราะฉันน่ะชอบตอนที่ได้อยู่กับโกคุเดระและยามาโมโตะมาก ๆ เลย" (134)
สารภาพจากใจเลยนะคะ เราตอนนี้ลืมสิ้นไปหมดแล้วค่ะว่าตอนนั้นเขียนอะไรไป 555555
เพื่อแฟมิลี่ที่สงบสุขและปรองดองกันค่ะ 555555
ใช่ค่ะ 555555 อิรูมิคงแบบร้องทำไม ยังไม่ได้ว่าอะไรเลย