De stikstofcrisis in Nederland wordt als een complex probleem gezien, bestaande uit een acute vergunningencrisis, een overbelasting van de natuur en verwarring tussen beide. Willem Bruil pleit voor een gebiedsgerichte aanpak met focus op bestaande wetgeving en beheerplannen, en vindt dat juridische instrumenten beter toegepast moeten worden om oplossingen te vinden.

De discussie over het Nederlandse stikstofbeleid is opnieuw opgelaaid. Niet door activisten of politici, maar door wetenschappers zelf. De Leidse hoogleraar Ronald Meesters heeft onlangs fundamentele kritiek geuit op het gebruik van het rekenmodel AERIUS als beleidsinstrument. Zijn analyse sluit aan bij wat al langer onder specialisten leeft: AERIUS is niet ontworpen voor lokale beoordelingen, maar wordt daar in de praktijk wel voor gebruikt.

Na jaren van discussie over stikstof ontstaat er nu een middenweg. Deskundigen pleiten voor onderscheid tussen NOx en NH₃, slimme lokale emissiereductie, en minder afhankelijkheid van het AERIUS-mo…

Na jaren van discussie over stikstof ontstaat er nu een middenweg. Deskundigen pleiten voor onderscheid tussen NOx en NH₃, slimme lokale emissiereductie, en minder afhankelijkheid van het AERIUS-mo…

Na jaren van discussie over stikstof ontstaat er nu een middenweg. Deskundigen pleiten voor onderscheid tussen NOx en NH₃, slimme lokale emissiereductie, en minder afhankelijkheid van het AERIUS-mo…

Professor Ronald Meester's report critiques the Dutch nitrogen policy, asserting it relies on scientifically unsound models. He reveals that the critical deposition values (KDW) lack empirical backing and that the Aerius/OPS model produces uncertain outcomes. The resulting blind adherence to these models risks unjust consequences for society, urging a return to empirical reality.

Hoogleraar Ronald Meester legt in zijn rapport over het Nederlandse stikstofbeleid uit dat de modellen onterecht als autoriteit worden gezien. Hij wijst op de gebreken in statistische methodologieën en de problemen van indirecte metingen van stikstofdepositie. Door afhankelijkheid van deze modellen dreigt blindheid voor de realiteit, waardoor beleidsbeslissingen onwetenschappelijk worden.

De drie geciteerde experts, Beunen, Erisman en Petersen, lijken kritisch maar versterken het alarmistische beeld rond stikstof zonder in te gaan op wetenschappelijke kernpunten zoals schijnprecisie en begrenzingen. Hun uitspraken missen empirische onderbouwing en negeren de dalende trends in de veestapel, waardoor de alarmistische framing intact blijft.

Het hele stikstofdossier gebundeld op een plek.