"มันต้องมีทางที่สามารถช่วยตระกูลนายกับอิทาจิได้แน่ซาสึเกะ เชื่อฉันสิ ตอนนี้ยังเหลือเวลาอีกหลายปีก่อนที่จะเกิดเหตุการณ์นั้น

ค่อย ๆ คิดไป เดี๋ยวมันก็หาทางได้เองแหละซาสึเกะ"

และในขณะนั้นเองสายตาของซาสึเกะก็เหลือบไปเห็นชิซุยที่กำลังแบกอิทาจิขึ้นหลังแล้วเดินตรงไปที่บ้าน

"นี่จัง..." (317)

เพราะการอยู่คนเดียว และเติบโตขึ้นมาเองในห้องเช่าเก่า ๆ แถมยังถูกคนส่วนใหญ่ในหมู่บ้านรังเกียจตั้งแต่เกิด

ถ้าไม่ทำตัวบ้า ๆ บอ ๆ ไปวัน ๆ ป่านนี้นารูโตะก็คงจะฆ่าตัวตายไปตั้งนานแล้วจริง ๆ

"ไปนารูโตะ แกไม่ต้องไปสนใจพวกมัน เดี๋ยวฉันจับจักระของอิรุกะกับไอ้ซีดนั่นตามหาเองก็ได้!" (833)

ยามาโมโตะที่เดินตามเข้ามาทีหลัง เจ้าตัวก็ต้องรู้สึกตกใจขึ้นมาทันที เมื่อได้เห็นว่าสึนะกำลังร้องไห้ออกมาโฮใหญ่ ซึ่งตัวยามาโมโตะก็ไม่เคยเห็นสึนะร้องไห้หนักขนาดนี้มาก่อนเลย

"สึนะ..." ยามาโมโตะเรียกชื่อของเพื่อนตัวน้อยขึ้นมาเบา ๆ ก่อนที่เจ้าตัวจะรีบวิ่งเข้าไปหาอย่างเป็นห่วง (28)

เพราะคนอื่น ๆ เขาทำแต้มนำกันไปเยอะแล้ว

อ้อ เอโกะน่ะหวงอิซางิมากเลยนะบันนี่ ระวังตัวให้ดีล่ะ บาย"

แล้วราวิญโญ่ก็กดตัดสายทิ้งไปโดยที่ไม่ได้สนใจเลยว่าบันนี่จะพูดอะไรตอบกลับมาบ้าง

พอวางสายจากคนแก่กว่าไปแล้ว บันนี่ก็พูดพึมพำกับตัวเองขึ้นมาว่า

"ฉิบหายล่ะ เอโกะยิ่งเฮี้ยน ๆ อยู่ด้วย" (74)

ตายกันไปข้างเท่านั้น-