Jongeren, ouders en hulpverleners herkennen het: doorverwezen worden. Met als gevolg frustratie, wachtlijsten en bureaucratie.

Dat gebeurt ook in de politiek.

Niemand voelt zich écht verantwoordelijk voor jeugdzorg en jeugdbescherming, waardoor problemen steeds groter worden.

Met een knoop in m’n maag volg ik de rechtszaak over het Vlaardingse pleegmeisje. Wat een gruwelijkheden heeft zij doorstaan.

Gisteren kreeg ik de vraag wat politiek Den Haag doet om het stelsel te verbeteren.

Het antwoord: weinig. Kamer en Kabinet laten het keihard afweten.