#鍾蛍 #Zhonglumi

เรายังอยู่กับมันเพราะเรารักเกนชิน รักทุกตัวละครที่อยู่กับเรามาตั้งแต่วันแรกที่เราเล่นเกมจนถึงวันนี้ ผิดหวัง ดีใจ เสียน้ำตาด้วยกันมาตั้งเยอะเลย ตั้ง5ปีแล้วอะจะให้ทิ้งได้ยังไง แต่ถ้าเนื้อเรื่องลูนาสามดูทำไปงั้นๆ ก็อาจมีสิทธิที่จะลบเกมหลังได้วาร์ก้าละ ตอนนี้ก็ยังตื่นเต้นอยู่ว่าเนื้อเรื่องจะไปทิศทางไหน มารอดูกัน

1-2ปีมานี้เกนชินพยายามตามหลังน้องๆ มาก แต่อย่างสตาเรลแพตแอมโฟเรียสก็มีข้อตินิดหน่อยแต่โดยรวมแล้วเป็นอีกอาร์คนึงที่เราชอบมากเหมือนกันยังไงก็ได้เล่นต่อ ในฐานะแฟนที่นังอยากตามเนื้อเรื่องด้วยตัวเองเราก็จะเล่นต่อไป นี่คือฟางเส้นสุดท้ายแล้ว เราไปดูสรุปยังได้แต่เราไม่ทำเพราะเราชอบสัมผัสประสบการณ์ด้วยตัวเองมากกว่าเราถึงยังอยู่

ละนี่เป็นครั้งแรกเลยที่พลาดของตกแต่งบ้านในอีเว้น คือหมดแรงอะ ผิดหวังที่มิโฮโยะเหมือนจะดูไปเน้นแดนอัศจรรย์แทนที่จะมาจดจ่อกับเนื้อเรื่องหลัก อีเว้นเนื้อเรื่องสนุกๆ เหมือนสมัยก่อน อีเว้นรอบนี้ก้สนุกแหละแต่อาจจะเพราะเราไม่ใช่เด็กแล้วความรู้สึกมันเลยเปลี่ยนไป เลยพาลรู้สึกไม่อยากจะเล่นไปด้วย ถึงจะมีฟีเจอร์QoLเพิ่มขึ้นมาเยอะแยะแต่เราคงใกล้เกษียนเหมือนเพื่อนๆ หลายคนละ

จริงๆ มีอันนึงอะที่สนุกแต่ข้อเสียคือเล่นนานเพราะเป็นแนวโร๊กไลฟ์ สู้มอนเป็นเวฟๆ คำอธิบายทุกอย่างเป็นภาษาจีนแต่ปรับตัวได้เพราะเคยเล่นเกมแนวนี้มาก่อน ทีแรกก็งงๆ แหละเพราะนึกว่าเกมปกป้องฐานเพราะมีคริสตัลตรงจุดเกิด แต่อ้อไม่ใช่มอนมันเดินมาหาเราเรื่อยๆ ไม่สนฐานสนแค่เราคล้ายแวมไพร์เซอไวเวิลมากกว่า

เราเล่นโรบอคแต่เฉพาะตอนที่เบื่อๆ อะเหมือนนึกไม่ออกว่าจะทำอะไรก็เล่น ความแตกต่างระหว่างโรบอคกับ้กนชินแดนอัศจรรย์คือแมพในเกนชินมันพังมาก แมพอฟช.บางอันก็ดูเหมือนทำไม่เสร็จ ระบบแปลก็แปลไม่รู้เรื่อง เราไปเล่นที่มันคล้ายๆ เกมโอเวอคุกมาตอนแรกไม่เข้าใจคำอธิบายเลยต้องลองหยิบจับมั่วๆ สักพักถึงจะอ้อ กับอีกแมพที่เป็นแนวเอาชีวิตรอด อันนั้นภาษาจีนไม่รู้อฟช.มั้ย

จนเกือบจะได้ปิดฉากเธอก็ได้ยินเสียงของเขาเป็นครั้งแรก

" สเตล..."

มันเป็นน้ำเสียงแหบแห้งของผู้ชายคนหนึ่ง มือของเธอที่กำลังจะหวดไม่เบสบอลเข้าที่ขมับของเขาหยุดกลางอากาศ และมองใบหน้าสวมหน้ากากใต้ฮู้ดสีดำดี ๆ เธอไม่คุ้นกับผู้ชายรูปร่างและการแต่งกายแบบนี้หรือคนที่มีน้ำเสียงแบบนี้เลยสักนิด แล้วทำไมอีกฝ่ายถึงได้รู้ชื่อของเธอได้

" นายเป็นใคร "

...แต่ไม่ใช่กับครั้งนี้ เธอจำเป็นที่จะต้องทำก็เพราะทันทีที่เธอมาถึงดาวดวงนี้ก็มีนักดาบปริศนาที่สวมฮู้ดสีดำ ทำท่าทางแปลกๆ พึมพำอะไรสักอย่างไม่เป็นภาษาจู่ ๆ ก็เข้ามาโจมตีเธอ ทำให้เธอต้องต่อสู้กับเขาอย่างช่วยไม่ได้ ระหว่างที่ต่อสู้กันก็ทำเอาโบราณสถานรอบ ๆ พังเละไม่เป็นท่า ถึงจะแอบหงุดหงิดแต่เธอก็ได้ระบายทุกอย่างผ่านการหวดไม้เบสบอลครั้งแล้วครั้งเล่าใส่อีกฝ่ายไปแล้ว

เวิ่น #phaistelle มาแต่งเรื่อยๆ คับ

หญิงสาวเจ้าของผมสีถ่านวางมือลงบนซากเสาที่ตัวเองพึ่งจะทำพังไปเมื่อครู่ สายตาเธอไม่ได้รู้สึกผิดแม้แต่น้อยแต่ตัวเธอก็ไม่ได้ตั้งใจจะทำลายข้าวของเช่นกัน ครั้งนึงหญิงสาวเพื่อนร่วมงานของเธออย่างคาฟก้าก็มักจะดุเธอบ่อย ๆ ตอนที่เธอเผลอตวัดไม้เบสบอลไปมาอย่างไม่ระวัง ตั้งแต่ตอนนั้นเธอจึงตั้งมั่นกับตัวเองว่าเวลาเธอจะทำอะไรก็จะระวังอยู่เสมอ

Thank you to everyone on Hoyolab who wishes me to get better! I really appreciate it. (⁠｡⁠･⁠ω⁠･⁠｡⁠)🍀✨