Eg fekk bankkort på ungdomsskulen ein gong. Den fyrste bankkontoen min fekk eg så tidleg at den berre stod i Friestad jr.. Eg hadde ikkje fått namn - og fekk heller ikkje opplæring.

Hotmailadressa eg oppretta i 1999 har eg framleis.

Gratla!

-> Så takk Danielsen, kvar du no er, for ei påminning til 19 år gamle meg om å slå meg litt meir laus.

Og eg vonar eg kan bringe den oppmodinga vidare til ungdomar som kan tenkast å forstyrre nattesøvnen min.

-> “Du den festen, det blei ikkje noko av han? Eg høyrde jo ingenting.” haldt han fram.

”Joda”, sa eg.

“Hæ?” sa han.

Og haldt fram med å seie at han ikkje synstest vi ikkje hadde tatt nok i då vi festa. Det var rett og slett for lite rock’n roll til at vi kunne kalle dette ein bandfest. ->

-> Nokre dagar etter kom han igjen ruslande forbi. Denne gongen med litt nedstemt positur. “Hei, Erlend. Eg er litt bekymra“, sa han. Eg manna meg opp til ei skyllebøtte eller årvaring om vidarevarsling til mine føresette ->

-> Lufta gjekk ut av ballongen sånn rundt klokka ni. Altså 09. Då hadde vi kost oss skikkeleg i 12-14 timar. Vi korkje såg eller høyrte noko til Danielsen eller gitaren hans. ->

-> Kvelden tok heller ikkje slutt, og mykje av festen var ute i hagen også (der ein del av biffen og drikka kom opp igjen i mor sitt blomsterbed og far sin plen). Danielsen sitt soverom var vendt mot hagen vår. ->

-> Kvelden kom og vi hadde det stoveis med biff og god drikke. Ein del meir god drikke enn vi seks bedehusungdom var vande med, så vi lagde jo ein del støy. Musikk var det også. ->

-> Så lurte han på om han kunne kome oppom med gitaren. (På spøk, vel å merke.) noko vi sa ja til (på spøk). ->

-> Festen skulle vere heime hos meg fordi mor og far var vekkreiat. Same dag som festen kom D ruslande forbi. Vi fortalte om festen. Han fryste spørsmål var om vi kom til å invitere damer - det ville han ha gjort. Vi måtte skuffe han med at det berre blei oss seks gutar. ->

-> Eg spelte i band på slutten av 90-talet. Det blei nokre skuleball, forsamlingshuskonsertar og anna som gjorde at då vi la opp i ’99, hadde ein bandkasse. Den skulle vi bruke på éin skikkeleg fest. ->

1000 milliardar dollar er 34 millionar dollar kvar dag gjennom eit menneskeliv (80 år).

75 år gamal. Enka Berta levde vidare i 16 år. Ho var attpåtil fire år eldre enn han - så blei nesten 95 år.

Fotograf på den tida var vel alltid eit spesielt høve.

På jobb var det lagerfrakk og klede som varma.

Svaret kom raskt, og svaret var nei.

Han jobba ute heile livet om hestekøyrar. Her på biletet er han berre 42, så bra resonnert.