กลับบ้านไปล้างจมูกฉ่ำๆ

เครื่องตัดสายออโต้ครือดับสิ้นไปตอนไหนไม่ทราบ รุ้ตัวอีกที แม่ก้บอกให้กุไปตัดสายให้ซะแล้ว กุเรยถามแม่ว่า แร้วมันมีเท่าหรั่ย แม่บอกมีหมื่นนึง กุ เอ่อ

กุลืมวาดแผลใต้ตา รอก่อน

แต่ก้นั่นแหละ แต่ถึงอย่างนั้นมันก้คืออีวานอะ พอได้ครอบครอง(ถึงจะอยุ่ใต้อาณัติเขา) มันก็สติแตก คือมันไม่ได้ซ่อนนะ แต่ทิลสั่งให้มันทำแบบนั้นมันเลยทำ555555 แต่เมื่อไหร่ที่ทิบบอกว่าตามใจนาย วันนี้ก้ตัวเหลวคามือแน่นอน😌

นิ้วกุเบียดจัง

ทิลผงกศีรษะอีกครั้ง ซุกเส้นผมชื้นเหงื่อลงกับแผ่นอกของอีวาน “ข เข้าใจแล้ว”

ทิลคิดว่าตนเองไม่มีทางมองพลาด
สัญชาตญาณของเขาแม่นยำเสมอ

เขาเห็นนัยน์ตาคู่นั้นทั้งวาวโรจน์และบ้าคลั่ง

ทว่าสิ่งนั้นไม่กลืนกินเขา—ไม่มีทางกลืนกินเขา

แต่เขารู้แล้วว่าสิ่งที่เขาควบคุมได้เสมอมา...เป็นเพราะอีวานคาบสายจูงของปลอกคออันหรูหรานี้มาให้ และมอบอำนาจให้กับเขา..ด้วยคำว่า—ตามใจ—

“อ่า..ทิล—ชอบแบบนี้ไหม หืม?” เสียงครางกระเส่าดังขึ้นเหนือศีรษะ ทิลเงยหน้าขึ้นมองตามเสียงนั้นก่อนพยักหน้ารับ

“อื้อ...แบบนี้ ก–กำลังดีเลย” เขาตอบกลับ

พลันสีโลหิตนั้นแดงเข้มเสียยิ่งกว่าเก่า

“ทิลชอบก็ดีแล้ว อืม...ดีมาก” อีวานเอ่ยเสียงค่อย สองแขนช้อนเข้าที่แผ่นหลังบางกกกอดแน่นและแนบกลีบปากลงข้างใบหู “ชอบแบบไหนอีกก็สั่งมาได้เลย ฉันตามใจนายทุกอย่าง”

ไม่มากเกินไปไม่น้อยเกินไป ปรนเปรอเขาด้วยจังหวะที่ทิลชื่นชอบและบอกให้ทำ

ทว่าสิ่งที่ทำให้ขนอ่อนทั่วทั้งกายเขาลุกชันคือดวงตาคู่นั้น

เป็นสีดำสนิทราวกับราตรีอันเงียบสงบไร้พิษภัย หากแต่เมื่อมองลึกลงไป ในแก้วตานั้นคือทับทิมสีชาด

เป็นสีแดงเข้มคล้ายกับโลหิตแห้งที่หยดลงบนผืนดิน