Beetje nerveus voor het afscheid van zo, maar vooral om weer geconfronteerd te worden met de dood van mijn allerliefste Bianca. Nog steeds last van mijn borst. Vandaag minder gehuild.

Ik mis je. Vandaag en morgen nemen we afscheid van je. Ik probeer hard mezelf te confronteren met dat jij en onze toekomst weg zijn. Het zorgt voor een algehele apathie in het algemeen, maar heel soms zie ik dat ik deze pijn kán meenemen. Ik wil het niet. Maar het is een kwestie van moeten.

.. even meer rationeel dan emotioneel? Het blijkt normaal te zijn. Want ik mis haar wel, in alles, in haar lieve ogen, haar zachte mond, haar stemgeluid, haar aanwezigheid. Ik mis onze interactie, onze wisselwerking. Ik mis haar. Ik mis de persoon die ik voor maandag was.

Vandaag zijn er middelbare schoolvrienden langs geweest van Bianca. Ik had pijn in mijn borst de hele middag. Het gapende gat wat de gebeurtenis erin heeft geslagen. Vanochtend heb ik gehuild, maar deze middag en avond niet. Ik voel mij gevoelloos. Ik mis haar wel ontzettend, maar dat is misschien..

Zonet gehuild over ons, over haar, over mijzelf en onze toekomst. Het is er weer even uit. Nu bezig om de laatste zaken te regelen voor de uitvaart. De foto's moeten nog geregeld worden, ik moet achter diverse speeches aan. Maar een Excel gemaakt waar ik even overzicht kan aanbrengen

Ik droom veel over haar. Het zijn geen leuke dromen. Vandaag droomde ik dat ze nee had gezegd om te trouwen. In mijn droom snapte ik niet waarom en was ik overtuigd dat ik haar kon overhalen ookal was de huwelijkslocatie al gecanceled.

Dus... ik post vanaf nu denk ik updates, naakt en wel, over dit rouwproces. Ik hoop steun, metgezelschap, herkenning, rouw, liefde en nog meer te vinden op deze manier. En dan ga ik door zolang ik daar de behoefte aan heb. En zo niet? Dan stop ik. #rouw

Wellicht helpt het ook anderen wel met het rouwproces. Ik ben nog jong en vind het moeilijk dat plotseling, terwijl anderen om mij heen nog een mooie toekomst gegund is, ik niks heb om op terug te vallen. De uitvaart is binnekort, maar het gat waar ik ik daarna in val is donker, eng en onbekend

Maandag is mijn verloofde (zeg maar gerust vrouw, want in essentie waren we dat na 10.5 jaar, man en vrouw) van 30 overleden. Ik ben aan het stoeien met de manier waarop ik dat wil verwerken. Onze toekomst is weg. Ik dacht dat online selectieve gedachten delen misschien wel helpt.

Zo is het! Succes!

Klopt. En er is ook een verantwoordelijkheid bij de Kamer om wat te doen aan dat dalend vertrouwen (namelijk, stuur een bewindspersoon weg als deze structureel heeft laten zien niet geschikt te zijn voor de taak en alleen maar zand in de motor te strooien, kuch VVD, kuch NSC)...

Ik schrok hier ook van, en ik vind het verder sprekend dat dit niet opgepakt wordt door media.

WNL be like WNL. Interessanter dat VVD-TV in de titel zet dat Yesilgöz een beetje de weg kwijt is