Φτάσαμε στο σημείο να βλέπεις στα γραπτά και στα λεγόμενα την υιοθέτηση και ταύτιση αρκετών απόψεων και ερμηνειών χαιδεματος της κοινωνίας αλλά και τους αστείους αρχικούς συλλογισμούς στον βωμό της αντίληψης να μην την φοβισουμε και μας φύγει
Είναι κόσμογωνιακά αστείο το μεγαλύτερο κομμάτι των αναλύσεων των αναρχικών ομάδων σε σημείο που ένας πολύ καλά διαβασμενος oldschool φίλελε δημοκράτης θα τις έκανε σκόνη. Ουσιαστικά από κει που κάποιες αναρχικές ομαδοποιήσεις και άτομα φοβόντουσαν να εκφράσουν τις πολύ οξείες ιδέες και θέλω
680+ δολοφονημένοι στην Πύλο, 57 στα Τέμπη, διάσπαρτα πατημένοι, βασανισμένοι από μπάτσους. Κατεστραμμένες ψυχοσυνθεσεις, ψυχικά τραύματα, φορτωμένοι με δικαστήρια. Οι αριστεροί διαμυνείουν μην τυχόν και πεθάνει ο Ρούτσι θα κάνουν εξέγερση
Σκατα στην κουλτούρα των κινηματικών μνημόσυνων και την παντοκρατορία των εξειδικευμένων συναισθημάτων σαπουνόπερας. Μια υποτυπώδης κοινωνία ζόμπι που παρακολουθεί σαν σειρά επεισοδίων την πραγματικότητα να συμβαίνει, αυνανίζεται με την κλίμακα της τροπής των πραγμάτων
Προσηγαγαν εισβολεις που επροκειτο να διενεργησουν πραξεις γραφιτισμου εις το αμαξοστασιο του ησαπ με την χρηση ιπταμενων σιδερένιων πουλιων. Να πεθανετε και να μην λυωνετε
Άμοιρε λαουτζίκο να περιμένεις τρώγοντας λιοσπορα να σε βγάλει καποιος στον δρόμο για 3-4 ωριτσες να κανεις το καθήκον σου, ενω βαρας μαλακία με εισαγγελείς άλλων κρατών.
Ενταξει να πουμε εμεις εδω την πεφτουμε λιγο ξερω γω, γονείς όταν θέλετε στειλτε να παμε για παλλαϊκό ξεσηκωμό να τους στείλουμε μήνυμα. Από Δευτέρα βέβαια δουλειά
Κοιτα να δεις, τελικα οι google photos γίναν κυριαρχη αισθητική. Η μάχη για να αφήσεις εντυπώσεις για κατι που δεν είσαι, η παραληρηματική φλυαρία αυτοσκοπός. Η επιφάνεια κατούρησε μυαλά. Τι όμορφο να ξηλώνεται ο φασεισμος γινομενος κυρίαρχος
Όπως τα ξερες, ο κοσμάκης καπνίζει παραδοσιακές γκραβούρες με την ακρόπολη, τα όνειρα ζέχνουν καταθέσεις κι ο έρωτας είναι μια πρόφαση για προσωπικές επιδιώξεις
Θ' ακούω συνέχεια κάτι στίχους και καθώς περνώ δίχως να σας ξέρω θα σας χαιρετώ Καπνός απ' το τσιγάρο που κρατώ θολώνει το τοπίο μες στο οποίο περπατώ Μες στο πλήθος λίγο πριν χαθώ
Πιθανόν θα 'λεγα το να παραφερθώ Λοιπόν τα ξίδια τα 'κοψα αφού με κάναν χαζό προκαλούσα προβλήματα Το 'ριξα αλλού και τώρα φίλε δίχως συναισθήματα πατάμε τη γλώσσα του κτήνους Αφιερωμένο σε όλους εκείνους που ζουν τη φάση τους χαμένοι σε βρώμικους ήχους ή βάφοντας βομβαρδίζοντας τοίχους
Πεζός στο υπόλοιπο της διαδρομής ψάχνω ν' αφήσω κάπου την υπογραφή μου Γαμώ κάθε πουτάνας γιο που πνίγει τη φωνή μου Θέλω η γη μου να γυρίζει μαζί της και 'γω να ζω πότε εκεί πότε εδώ Θέλω κι άλλα ακόμα να δω ωσότου κι αυτό να το βαρεθώ Όπου κι αν βρεθώ υπάρχει πάντα κάτι για να αντιπαθώ
Πες μου αλήθεια αν είσαι εντάξει κι έχω μεγάλη καρδιά Γεια Μπορεί να 'μαι οποιοσδήποτε που ξυστά σου περνά Μ' αγνοείς αφού κοντεύεις απ' την διαδρομή σου να απορροφηθείς Εύκολα μπαίνεις μα δύσκολα θα βγεις Γι' αυτό το λόγο μένω ξύπνιος ως την τελευταία στάση της γραμμής δε μένει κανείς
Νεκρός στα σκοτεινά στενά της πόλης περπατώ κάνω παιχνίδι Κοίτα να μην είσαι αρχίδι Γράφω αυτό αυτό που αποκαλείς σκουπίδι Κι είναι ήδη αργά να αλλάξεις μια παλιά κακιά συνήθεια Σου 'πα τα καταφέρνω και μόνος δεν θέλω βοήθεια
Ό, τι βαράει κι εκείνη τη στιγμή το κεφάλι μου Στα ίσα μίλησα κύλισα μα κέρδισα την εμπιστοσύνη Με θράσος δεν σε βγάζει πουθενά η καλοσύνη Μέσα σε τόση ασχήμια βρέθηκε κάτι τις μέρες μου να ομορφύνει μα... Οι λούπες μου φαντάσματα τα beats σκέτη ηρωίνη είναι ταξίδι
Μόνιμος κάτοικος της τσέπης μου ένας αναπτήρας και κάτι χαρτιά Μέσα σε ξένους νιώθω νευρικά Το να 'χεις υποψίες μια μέρα παίζει να σου σώσει τον κώλο Πάρε χοντρό και πάτα το όλο Ρίχνω λάδι στη φωτιά και τ' αδέρφια μπριζώνω Έχω μια τάση τις σκέψεις μου να ξεδιπλώνω μες στη ζάλη μου
Παίζουν πολλά μα σπάνια δίνω βάση σ' όλα όσα γύρω μου εξελίσσονται κάθε χρόνου λεπτό που περνά βιαστικά Μερικά απ' αυτά που συμβαίνουν ξαφνικά και ξυπνάς τακτικά απ' το λήθαργό σου για τα πρακτικά Μετρώ τις ώρες και τα γαμημένα λεπτά περνάν συχνά χωρίς λεφτά
Καθετί που φαίνεται αφύσικο αποσπά προσοχή Δε με είδατε ποτέ κι ας ήμουν πάντα εκεί Προσπαθούσα να φτιάξω μια καινούργια αρχή Ένα βήμα την κάθε φορά αρκεί κι ό, τι μείνει θα το ξεπλύνει η βροχή μ' όσα κατεβάσει
