ปีที่แล้วถ้าไม่มีไฮคิวช่วยดึงกลับมาเป็นโอตาคุต้องตรอมใจหนักแน่ๆ หมดใจจะตามฝั่งนั้นต่อเลย

พอคิดว่า ทำไมถึงทำ แล้วไม่ได้คำตอบ มันก็ทรมานใจ ผ่านมาเป็นปีก็ยังทรมานใจอยู่ดี จนกว่าจะไม่รู้สึกอะไรแหละมั้ง

พระจันทร์กำลังยิ้มอยู่แหละค่ะ 🌙 เราอยู่ในเมืองแบบเมื้องเมืองเลย ก็เลยไม่ค่อยเห็นพระจันทร์เพราะตึกบัง เป็นไปได้ก็อยากไปออกแคมป์นอนมองฟ้าเล่นๆเหมือนกัน

คุณอัสดง วันนี้แสงสวยจริง ๆ

แสงลอดผ่านใบไม้คือ the best เลย เราชอบมากๆๆๆๆๆ แต่ในเมืองมันแบบว่า มีแต่ตึก ไม่ค่อยจะเห็นต้นไม้ใหญ่เท่าไหร่เลย 🫠 // อันนี้แบบว่าไม่ได้ย้อมเลย บังเอิญเห็นพอดีเลยถ่ายเก็บไว้ ดูแล้วชวนคิดถึงบอกไม่ถูก

ทำไมอยากกลับมาดื่มอีกว้า

ไม่เชิงว่า ก็ไม่ได้เป็น เป็น เป็นแบบนั้น สับสน ตีกับตัวเอง สิ่งที่กำลังเป็น สิ่งที่อยากให้เป็น มันเป็นได้ แต่ไม่ใช่ตอนนี้ เฮ้อ อยากเมาว่ะ

ถ้าฟ้าไม่โดนย้อมด้วยพีเอ็มไปก่อน ฟ้าหน้าหนาวก็สว่างจริงๆ ช่วงโพล้เพล้ก็สวย เหมือนย้อมด้วยสีชมพูอมส้มเลย ว่าแล้วก็คิดถึง อยากไปมองฟ้ากว้างงง 55555

ย้อมสี

(นอกจากทวิตนี่ก็ไม่เข้าโซเชียลไหนแล้ว เพราะงั้น ถ้าไม่เข้าทวิตอีก มาสิงแค่ที่นี่ = หานสาบสูญ)

ยอมรับว่าปกติก็เข้าหาคนไม่เก่งโคตรๆอยู่แล้ว เจอเรื่องนั้นเข้าไปยิ่งระแวงทุกอย่างกว่าเดิม เหมือนปลุกสันดานความขี้ระแวงกลับมาอีกหลังจากมันหายไปเป็นปีๆหลายปี ลอยไปลอยมาเถอะ จะได้ไม่ต้องอะไรมากมาย ตราบใดมี่ยังมีความคิดนั้นอยู่ ก็อย่าเอาตัวเองไปสู่สิ่งที่มันจะทำให้วุ่นวายเลย

พยายามประคองมู้ดในแต่ละวันมาก เข้าทวิตแล้วก็เหนื่อยเป็นพลังงานที่สดใส แต่ก็ไม่อยากไปพ่นๆอะไรที่มันดีเพรสเกินจำกัดให้คนอื่น คือรับดีเพรสของคนอื่นหน้าทล.ได้ แต่ก็คิดๆอยู่ว่านอกจากการให้กำลังใจด้วบคำพูดเล็กน้อย (จริงๆ) กับกดไลค์ ชั้นจะไปเป็นอีแก่สะเหล่อในชีวิตใครอีกไหม ทั้งที่ก็หวังดี แต่ความหวังดีจะส่งผลดีกับคนที่อยากรับมัน ไม่เกิดผลกับคนที่ไม่อยากได้อะ

what if เป็นหมอ คงประสาทแดกกว่านี้อีกร้อยเท่าแน่ๆ คนแบบชั้นจะทนกับระบบเน่าๆแบบนั้นได้เหรอ ขนาดเรียนด้านนี้มายังไม่อยากวนเวียนอยู่ในวงการเลย

โปร่งแล้วสีสดด้วยค่ะ เราช้อบชอบ แบบว่า นี่แหละฟ้าที่ใฝ่ฝัน 55555 เราเคยใส่ฟิลเตอร์คล้ายๆกันแต่ย้อมเยอะหน่อย ฟ้าออกมาสดสว่างมากกก ถูกใจใช่เลย

เขียนมายาวนานขนาดนี้แต่กูไม่คิดจะทำออริซักเรื่องอะนะ 5555 ก็ใช่น่ะสิ ชั้นอยากเป็นหมอน่ะตอนนั้น ไม่ได้อยากเอาการเขียนมาเป็นเรื่องหลัก พอมาคิดๆดู กูล้มเหลวทั้งสองอย่างเลย ตลกดี

ถ้าเลือกอ่านหนังสือจะไม่ได้เขียน ถ้าเลือกเขียนจะไม่ได้ดูซีรีส์ ถ้าดูซีรีส์จะไม่ได้ทำอะไรเลย ขอเลือกนอนแล้วกัน

ซ้ายยย

ที่คนนั้นเขาด่าหนักขนาดนั้นเพราะมันไปด่าเมนเขาก่อนปะวะ (เมนนี่ด้วยเหมือนกัน) แต่เสือกเดินรอยตาม (พ่อพาออกมา) ก็เลยเหมือนเป็นเงาแค้น ส่วนที่เหลืออื่นๆ ไม่รู้ รู้แค่เป็นคนปากตรงประมาณนึง แต่เมนกูคือเป็นคนเหี้ยเลยจ่ะ บัดซบแท้ ที่เคยปกป้องมันนี่เสียเวลาชีวิตกูมาก

ไม่ได้ตามฝั่งจีนที่ออกจากวงไปนานแล้ว เห็นเป็นพักๆ ว่าทำอะไรยังไง อยู่ดีสบายไม่ได้ไปก่อความเดือดร้อนมีข่าวฉาวที่ไหนก็โอเค แล้วกับอีกคนอะ วัยเดียวกับนี่ เกิดปีเดียวกัน ตอนนี้มันก็โตแล้ว ทำไมคนยังด่ามันอีกนะ เฮทเตอร์แม่งเยอะจัดเลยกับคนนี้

แต่ด้วยอัลกอกับอีฟอร์ยูเนี่ย มันทำให้กูระแวงมากว่าเวลาจะบ่นอะไรซักอย่าง แม่งจะไปโผล่หน้าทล.คนอื่นที่ไม่ได้ฟอลกูหรือเปล่า คนบล็อกคนมิวท์กูน่าจะเป็นสิบเป็นร้อยละ แต่ไม่เห็นก็เท่ากับไม่รู้นั่นแหละ

มันมีทั้งข้อดีข้อเสียแหละอีระบบใหม่ของทวิตน่ะ ข้อดีคือจำกัดให้คนเห็นแต่สิ่งที่สนใจ (ถ้าตัวเองโพสถึงอยู่บ่อยๆซ้ำๆ) ข้อเสียคือ อยู่ในเอคโค่แชมเบอร์ กับ โพสอย่างอื่นไม่ได้ มันจะไม่ตรวจจับเพราะหลากหลายเกิน ทั้งที่จุดประสงค์แรกของทวิตคือมีไว้เพื่อทวิตไปเรื่อยไปเปื่อยแท้ๆ

ถ้าเนรมิตเอ็นซีในที่ทำงานเลยอาจจะมหัศจรรย์ไปหน่อย แปะไว้ก่อนแล้วกัน ไหนๆมันก็ไม่มีพล็อต ผมขออนุญาตตัดไปตอนฆ่าอสูรก่อนค่อยไปอุ่นเตียงทีหลัง ส่วนผมขอทำงานต่อก่อน

เอาเถอะลูกพี่ ไม่มีคนเห็นกูหรอก เขียนอะไรก็เขียนไปเหอะ

แต่งานกูปัจจุบันมันไม่ได้ต้องแบกคอมแล้วอะ เห้อ

ประสบปัญหามากวันๆ คิดถึงสมัยแบกคอมตัวเองมาทำงาน ถึงจะแบกหนักแต่ก็ไม่ได้ต้องมานั่งอะไรมากมาย