+

ใจอ่อน
หรือแพ้เสียงในหัวตัวเองด้วยกันแน่ล่ะ..?

ว่าแบบนั้น ก็ค่อยๆ ชะลอความเร็วของมือที่ขยับช่วงล่างช้าลงเล็กน้อย

และแตะเอวคล้ายกับการประคอง ถามคำถามที่ฟังดูเอาใจใส่ขึ้นมา “อยากไปที่เตียงมั้ย“

และสุดท้าย ….
ก็ยังคงเป็นคนที่ตามใจเด็กเอาแต่ใจคนนี้เช่นเคย

+

แต่ความเหนียมอายพวกนั้นกลับหล่อหลอมให้ใบหน้าหยาดเยิ้มของนายในตอนนี้ดูออดอ้อนเสียจนเขาห้ามตัวเองให้รู้สึกใจสั่นเล็กๆ ไม่ได้

นั่นเพราะลึกๆ แล้ว
เขาเองก็อยากใส่มันเข้าไปยิ่งกว่าใคร

“….”
ระหว่างที่จูบละมุนเจือความหวานยังคงดำเนินต่อไป เขาเงียบราวกับใช้เวลานั้นขบคิดคำตอบในใจ
.
.
ไม่นานก็ละใบหน้าออกมาส่งเสียงเบาเป็นการตอบรับไป

”ก็ได้“

+

“ก็เหมือนกันแหละน่า”
“….”
”ผมก็ไม่เคยต้องอดอยากนานขนาดนี้หรอกนะ“

แน่ล่ะ ที่ผ่านมาสาวไม่ขาดมือเลยนี่

พูดแล้วก็อดไม่ได้ที่จะทำหน้าอ่อนเพลียประหนึ่งคนที่ไม่ได้กินของอร่อยมาหลายวัน สีหน้าเหมือนคนขาดสารอาหาร(?)

แต่ถึงอย่างนั้นประสาทรับรู้ก็ยังทำงานชัดเจนดี

มากพอให้ได้ยินการต่อรองของเด็กเอาแต่ใจตรงหน้า …. การร้องขอแสนลามกที่คนพูดเคยเขินกับมัน

+

+

และการที่คนที่ทำอะไรตามใจและตามความกระสันของตัวเองอยู่เสมอ มานั่งฝืนตัวเป็นฤาษีดัดตนแบบตอนนี้ จะมีสักกี่เหตุผลกัน..?

”ผมน่ะ“
”อยากเป็นเด็กดีของมาสึกิจริงๆ นะ”

ลงท้ายด้วยการกลับมาประกบจูบที่ริมฝีปากอีกครั้ง
.
.
จูบที่คงรสชาติเหมือนสตรอว์เบอร์รี่ที่หลอมละลายมากขึ้นทุกที

+

แม้เจ้าตัวจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงเนือยนิ่ง สบายๆ แต่จากปากที่เม้มแน่นตลอดเวลาที่ผ่านมาและใบหน้าที่แดงเรื่อไม่ต่างกัน คงบอกได้ว่าเขาเองก็กำลังเก็บกดอารมณ์ข้างในเอาไว้สุดฤทธิ์

ฝืนใจเห็นๆ

แต่อย่างน้อยสิ่งนึงที่พัฒนาขึ้นมาได้นิดหน่อยคงเป็นการหักห้ามใจตนเอง ไม่ให้ตามใจปากอย่างที่เคยเป็น

+

+

สานต่ออารมณ์ก่อนหน้า ทั้งพรมจูบ ทั้งขบดูดเบาๆ ไปตามซอกคอและบ่าที่เขาเป็นคนเลิกเสื้อขึ้นมาจนเผยผิวกายชัดเจนยิ่งขึ้น

ทำทุกอย่างเชื่องช้า และไต่ระดับมากขึ้น มากขึ้น ทีละน้อย จนถี่ขึ้นทุกนาที

….

และเริ่มมากพอให้ทุกการเสียดสีสร้างไฟที่ร้อนรุ่มไปทุกอณู

.
.
“เพราะงั้น”
“จนกว่าผมจะแน่ใจ ว่าจะอ่อนโยนกับมาสึกิได้”

“ผมจะยังไม่ทำนะ“

อา—
แล้วมันเมื่อไหร่กันล่ะ?

+

+

“แต่มาสึกิชอบทำหน้าน้อยใจนี่”
ดูออก?

บางที เขาอาจสังเกตเห็นมาสักพักแล้วก็ได้
และในตอนนี้คงผสมโรงระหว่างความอยากของตัวเอง—และการเอาใจนายเท่าที่จะทำได้

”มาสึกิน่ะ“
”อาจจะยังเจ็บอยู่ก็ได้“

“ถ้าผมทำให้เจ็บซ้ำที่เดิม คงไม่ดีใช่มั้ยล่ะ”

และเริ่มกลับมาขยับมือขึ้นลงในจังหวะเดิมอีกครั้ง พร้อมกับนวดเนื้อช่วงล่างทั้งสองอย่างสนุกมือ

โดยที่หน้ายังซุกอยู่ที่คอ ขยับปากพูดชวนจั๊กจี้

+

+

รอยยิ้มเอ็นดู..?
จะว่าแบบนั้นก็ได้

‘เพี๊ยะ’

แต่ทำไมเด็กดีที่ถูกเอ็นดูถึงโดนตีก้นซะได้..?!

เขาหยุดมือที่สาวขึ้นลงสักครู่ ยังกุมมันไว้อย่างนั้น ขณะที่ขยับอีกข้างมาตีก้นนายไม่แรงไม่เบา ไม่เจ็บมากแต่ก็มากพอให้สะดุ้ง

“นี่มันเพิ่งสองอาทิตย์เอง”
“ผมอุตส่าห์มีความตั้งใจนะ”

ถึงจะพูดแบบนั้น แต่มือที่อยู่ที่ก้นกลมกลึงที่แน่นไปด้วยกล้ามเนื้อ ก็เริ่มบีบคลึงด้วยน้ำหนักราวกับกำลังนวดแป้งเค้กยังไงยังงั้น

+

ปากเม้มกดอารมณ์ลงในวินาทีที่ถูกไซ้เข้ามาจนรู้สึกถึงเนื้อที่แนบเนื้อแม้จะยังมีผ้าขวางกั้น

สะโพกและบั้นท้ายที่กำลังเชิญชวนให้แก่นกายช่วงล่างของเขาตื่นขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้—และส่วนนั้นของนายคงรู้สึกได้ว่ามันคงดันออกมาคล้ายอยากจะปลดปล่อยตัวเองไม่ต่างกัน

“อย่ายั่วกันแบบนี้สิ”
แต่ใบหน้าที่นายเห็น คงเป็นเขาที่ตอบรับด้วยเสียงติดขำ และมุมปากที่พากันยกยิ้มไปพร้อมกัน

+

+

สิ้นเสียงกระซิบที่ข้างหู นายคงรู้สึกได้ถึงความเสียววาบที่ผิวคอที่จี๊ดขึ้นมาราวถูกช็อต

….จากการดูดด้วยแรงที่พอดี
ในตำแหน่งที่พร้อมจะกระตุกกระแสไฟฟ้าทั่วเรือนร่าง

ไม่เจ็บเหมือนตอนนั้น
และยังเป็นน้ำหนักความเสียวในระดับที่รู้สึกดีที่สุดอีกด้วย

.
.
ดูเหมือนการฝึกความอดทนจะช่วยให้เด็กนี่เริ่มควบคุมอารมณ์ที่น่าพอใจได้ดีนี่..?

+

“แต่ว่า ไม่อยากให้มาสึกิเจ็บ”

ฝ่ามือลูบไล้ขึ้นลงอย่างเชื่องช้า ขณะที่ปลายนิ้วไม่ลืมที่จะนวดคลึงส่วนหัว พอให้ความรู้สึกที่ปลายนั้นส่งกระแสความเสียวซ่านขึ้นมาข้างบนอย่างต่อเนื่อง

ปล่อยให้ปากของนายว่างไว้อย่างนั้น
ราวกับเปิดทางให้สิ่งเร้าที่เขาเฝ้ารอ

….

เสียงครางของคนที่ชอบ
ไม่ว่าจะกี่ครั้งก็ยังเป็นเสียงที่โปรดปรานเสมอ

”เพราะงั้น“
“แค่นี้จะพอมั้ยนะ..?“

+

+

”อยากสัมผัส …อยู่ตลอดเลยแหละ“

และเริ่มเคลื่อนมาซุกไซ้ตามลำคอ ใช้ปลายจมูกไล้ลงมาตามแนวให้ชวนรู้สึกหวิว ต่อด้วยปลายลิ้นอุ่นที่เชื่อมรสสตรอว์เบอร์รี่ ลากยาวลงมาตั้งแต่ต้นคอยันไหปลาร้า
.
.
ความชื้นแฉะที่รู้สึกได้ผ่านผิวหนังที่ชุ่มไปด้วยน้ำลายบางๆ …. และการพรมจูบละมุนไปทั่วพื้นที่

มาพร้อมกับการเคลื่อนไหวช่วงล่างที่เริ่มต้นขึ้น

+

+

มือข้างเดิมก็เริ่มเคลื่อนตัว ดึงขอบกางเกงในลง และปล่อยให้แก่นกายของนายถูกปลดปล่อยออกมาข้างนอกกางเกงอย่างเต็มที่

เพียงเพื่อที่จะสัมผัสมันได้อย่างเต็มมือ
และเริ่มเข้าใกล้ความอุ่นร้อนที่กำลังปะทุขึ้น
ตอบสนองความกระสันอยากที่ซ่อนอยู่ในตัวมัน …. ด้วยการเริ่มลูบไล้อย่างเบามือ

“นี่ ไม่ใช่ว่าไม่อยากทำนะ“
เขาละจูบออกมาเพียงเล็กน้อย จนเส้นใยใสเยิ้มออกมาตามริมฝีปากของกันและกัน

+

+

อีกมือไม่ลืมที่จะลูบไล้ไปทั่วเรือนร่าง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ส่วนเว้าส่วนโค้งที่น่าหลงไหลใต้เสื้อผ้า—เอวบางที่ถูกไล้วนและนวดคลึงอย่างนวยนาบชวนเสียว

ปล่อยให้นายหันหลังให้ตน ค้ำกับเคาท์เตอร์ในมุมที่ไม่คุ้นเคย ราวกับเป็นหนึ่งในความตั้งใจ

เล้าโลมด้วยจูบและนิ้วมือที่รุกรานไปทั่วกาย ปล่อยเวลาให้ทุกอย่างผ่านไปอย่างเนิบนาบ …. ยังอยู่ในอารมณ์ที่อ้อยอิ่งและใจเย็นตลอดมา
.
.
จนถึงจุดนึง

+

ภาษากายที่แทนทุกคำตอบ
สัมผัสที่แทนคำอนุญาต
ราวกับทุกอย่างเป็นใจ

ให้เขาได้ทำอย่างที่อยากทำ สัก ’นิดนึง‘

….

มือข้างเดิมลูบคลำอยู่บนเนื้อบางของกางเกงชั้นใน ตามการเคลื่อนไหวที่นายเป็นฝ่ายเชื้อเชิญ

เริ่มเย้าแหย่มันโดยที่ยังมีผ้าคั่นกลาง และปากที่ยังคงขยับบดจูบ แลกลิ้น และน้ำลายรสเปรี้ยวอมหวานที่เริ่มเหนอะหนะไปทั่วโพรงปาก

ตามคำเรียกร้องเสียงแผ่วของคนตรงหน้า

+

+

.
.
เช่นเดียวกับมือของเขาที่ไม่ได้สัมผัสความอุ่นร้อนที่ซ่อนอารมณ์รุนแรงอยู่ใต้นั้นมาสักพัก

ระหว่างที่นายเพลิดเพลินกับจูบรสสตรอว์เบอร์รี่ เขาก็ถือวิสาสะรูดซิปกางเกงของนายลงมา ทาบมือลงไปที่ตรงนั้น

ทำก่อนแล้วค่อยขออนุญาตตามเคย

“ให้ผมทำให้มั้ย“

ราวกับคนรู้ทัน
และรับรู้มาตลอด
ว่านาย ’ต้องการ‘ สัมผัสของเขามากแค่ไหน

+

สลับกับจูบที่ดูดดื่มแต่ยังรักษาระดับความใจเย็นและเนิบนาบ

“หวาน..?”
“หรือว่าเปรี้ยวกันนะ”

ทั้งใบหน้าที่อ่อนระทวยและแดงระเรื่อ เสียงครางที่ดังขึ้นถูกปิดปากด้วยจูบที่ราวกับหลุมดำ ดูดกลืนทุกสิ่งรวมถึงอารมณ์ของนายที่เริ่มระเหยออกมาผ่านปฏิกิริยาเหล่านั้น

พลางสำรวจร่างกายของอีกฝ่าย ที่คงไม่ได้แตะต้องอย่างจริงจังมาตั้งแต่สองอาทิตย์ก่อน

+

+

ทั้งริมฝีปากที่ดูดกลืนละอองน้ำตาลที่เคลือบอยู่ทั่วผิว และลิ้นที่ราวกับกำลังเล่นสนุกกับลูกอมสีหวาน …. ท่ามกลางโพรงปากที่สั่นระริกของนาย

”แค่นิดนึงจริงๆ“
คลอด้วยเสียงแผ่วที่ราวกับเสียงลมหายใจ

และฝ่ามือที่รุกรานเข้ามาจากด้านหลัง ล้วงเข้ามาใต้เสื้อ ลูบไล้ตามเอวบาง จนยาวมายังยอดอกที่คงเริ่มตอบรับปลายนิ้วที่ซุกซน ที่ทั้งเขี่ยและคลึงมันอย่างเพลิดเพลิน

+

รสจูบหวานอมเปรี้ยวที่ชวนให้ตาตื่น ในตอนนี้กลับกลายเป็นทำให้มัวเมาจนตาปรือมองไม่เห็นอะไรอีกเลย

เขาดันตัวนายที่หันหลังให้ไปชิดกับเคาท์เตอร์ตามน้ำหนักการจูบที่มากขึ้นอีกหน่อย …. ร่างที่สวมกอดแนบชิดกันจนช่วงอกแนบกับแผ่นหลัง

และช่วงล่างบดเบียดเข้าหากันจนแนบแน่นไปกับสะโพกบั้นท้ายของคนตรงหน้า พอให้นายรับรู้ถึงน้ำหนักบางอย่างที่ดันเข้ามาอย่างห้ามไม่ได้

+

+

พร้อมเสียงกระซิบข้างหู “ขออีกนิดนึงได้มั้ย“

และแตะใบหน้าของนายให้เอียงหันมารับจูบอีกครั้ง
.
.
แต่ต่างกันตรงที่—ในครั้งนี้มันมีรสเปรี้ยวอมหวาน

”อยากลองชิม…จากมาสึกิน่ะนะ“

เพราะลูกอมสีแดงลูกนั้น
ถูกส่งผ่านลิ้นอุ่นที่สอดเข้ามาอย่างไม่ทันให้ตั้งตัว

บางที คนที่เอาแต่ใจในวันนี้
อาจจะไม่ได้มีแค่นายก็ได้มั้ง..?

+

หยิบลูกอมใส่ปากเงียบๆ ราวกับเด็กว่าง่าย—ลูกอมสตรอว์เบอร์รี่สีแดงสดที่เพียงแค่เห็นก็คาดเดาได้ถึงรสชาติของมัน

ทั้งอย่างนั้น มันกลับมีอะไรบางอย่างที่ดึงดูดใจ
.
.
และไม่กี่นาทีหลังจากที่นายเริ่มไปจัดการที่ครัว คงรู้สึกได้ถึงฝีเท้ากระทบพื้นไม้บางๆ ที่ใกล้เข้ามาทางนั้น

แต่เพียงครู่เดียวกลับกลายเป็นมือทั้งสองที่โอบเข้ามารอบเอวจากข้างหลัง สวมกอดนายเอาไว้อย่างนั้น

+

เมื่อละจูบออกมา คงมองเห็นเพียงหน้าตาเหม่อลอยที่ราวกับสติครึ่งนึงเกือบจะหลุดเข้าไปในภวังค์ที่ยากจะออก

เป็นอย่างนี้ทุกครั้งที่การจูบถูกทิ้งไว้ให้ค้างคา ไม่ว่าจะด้วยตัวนาย หรือตัวเขาเองที่ผละจากมา

….

เขามองตามสายตาสีน้ำทะเลที่หลุบต่ำไป “….” และไม่ได้พูดอะไรตอบรับข้อความหลังจากนั้น

ทำเพียงยกสันมือขึ้นมาแตะที่ปากของตนไว้อย่างนั้น

+

+

ราวกับกำลังฝึกหักห้ามจิตใจที่เกเรของตัวเองซะบ้าง..?

+

พร้อมกับรสชาติที่ทั้งเงียบสงบและรุกรานในเวลาเดียวกัน

ตาสองคู่ปรือหลับลง โอนอ่อนไปตามการเคลื่อนไหว ขยับจูบตอบรับสัมผัสนัวเนียอย่างเนิบนาบและอ้อยอิ่ง

….

เช่นเดียวกับตลอดครึ่งเดือนที่ผ่านมา เขายังเลือกที่จะคงระดับการสัมผัสเอาไว้แค่กึ่งหนึ่ง เพียงเพื่อจะไม่ให้อารมณ์หลั่งไหลออกมามากเกินไป

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง การสัมผัสตัวนายน้อยลง อย่างตอนนี้เองก็เช่นกัน

+

เขาหันกลับมาแค่นหัวเราะหึ ดูจากหน้าตาก็ดูประทับใจบุคคลที่นายกล่าวถึงสุดๆ

”จะมีใครตามมาลักพาตัวอีกรึไ..—“
แต่พูดไม่ทันขาดคำ ก็เหมือนจะมีใครบางคนลักพาจูบของเขาไปแทนซะงั้น..?

ดวงตาคู่จางที่ไม่ทันได้ตั้งตัวคงเบิกขึ้นเล็กน้อย และเผยอปากรับจูบนั้นได้อย่างทันท่วงที
.
.
ในวินาทีที่อีกฝ่ายบดริมฝีปากลงมา คงพาให้คลื่นอารมณ์ที่ซ่อนอยู่ข้างในพวกนั้นส่งผ่านมายังเขา—ราวกับคลื่นทะเลที่ซัดเข้ามา

+