ตอนแรกไม่คิดว่าจะเขียนนิยายได้เงินเรื่อยๆ มองไม่เห็นหนทางงะ แล้วก็ไม่คิดว่าจะทำบก.นาน รู้อีกทีก็ 3-4 ปีแล้ว 😦 ตัดสินใจถูกที่ไปเปิดบช scb

แล้วเท่าที่ดู ถ้าขายตอน/ได้โดเนทผ่านรอร. มันก็หัก 8 บาท ในเมพอีก 8 บาท แม้ว่าใบเสร็จสุดท้ายจะสรุปว่าหักแค่ 8 แต่จริงๆ หักไปแล้วรวม 16 บาท จ้ากกก แล้วฉันก็ทนมาหลายปี 😞

ความรู้สึกของการไม่ถูกเมพหักค่าโอน 8 บาท มันแบบนี้นี่เอง

เหลืออีกบูธ น่าจะสภาพไม่ต่างกัน

หนังสือที่ฝากขายมาส่งแล้ว 2 บูธ ฝากไป 30 ขายได้ 5 เล่ม……..

ชอบดูไลฟ์เฮียเอกเย็นตาโฟเชียงรายมาก ดูเพลินเกิน

แต่อีกส่วนในใจมันก็ต่อต้าน (ไม่) นิดๆ เพราะฉันไม่เคยทำงานรูทีน แค่คิดก็จะบ้าแล้ว ใครจะทำได้วะ ชีวิตแบบนั้นไม่ใช่ชีวิตที่ต้องการ แต่สมมุติถ้าสอบได้ (ฝันเพ้อเจ้อมาก) แล้วทำงานแปบเดียวมันก็ไม่ใช่ปะ เซ็งว่ะ อยาก 经济独立 จนไม่ต้องคิดเรื่องพวกนี้เลย

แบบเอาจริงนะ การสอบกม.เป็นยาขมตลอดมา คือฉันไม่สามารถจำตัวบทได้ ไม่สามารถเขียนปรับได้ แต่ทำงานได้ (งงว่ะ 55555) แต่ที่หลังๆ เริ่มคิดเรื่องสอบผู้ช่วย ก็เพราะแบบ…รายได้ล้วนๆ เลย กับอยากให้พ่อภูมิใจว่าลูกก็ไม่ได้ลอยไปลอยมานะ 😭😭😭

มะกี้เจอข่าวเรื่องแมว ในหัวมันคิดเลยว่ายักยอก แบบไม่สามารถปรับบทกม.ให้เป็นภาษาสวยๆ ได้ แต่ฟันธงได้ หรือง่ายๆ คือมันคิดถึงวิธีปฏิบัติเลยว่าต้องทำยังไง แล้วก็คิดต่อว่า แล้วกูจะสอบเนติรอดได้ไง……..

ซึ่งถ้าผลงาน adaptation ที่ออกมา flop คนที่ผิดหวังที่สุดคือคนเขียนอยู่แล้ว มันเสียเซลฟ์มากๆ เลยด้วยซ้ำ (เอาไรมาก แค่ตอนนึงคนอ่านน้อยลงก็คิดมากแล้วว่าทำอะไรผิดไป) แบบเออ คุณก็ไม่ต้องดูหรือยินดีกับคนเขียนก็ได้ หรือจะเลิกติดตามกันไปก็ได้เพราะคิดเห็นต่างกัน แต่อย่าเบลมว่าไม่เห็นค่านักอ่าน เพราะนั่นไม่เป็นความจริง

เอาจริง นักอ่านจะนอยก็ได้ที่นิยายที่ชอบได้ไปทำซีรีส์หรือ adaptation อื่นๆ แต่ช่วยจัดการตัวเองได้ไหม อย่าถึงขั้นเบลมคนเขียนว่าไม่เห็นค่านักอ่าน ไม่เห็นค่าคนที่ชื่นชอบนิยาย คือคนเขียนเขา appreciate กับการมีอยู่ของพวกคุณอยู่แล้ว และจะรู้สึกแบบนั้นตลอดไป แต่คนเขียนก็อยากประสบความสำเร็จกว่านี้ไง ไม่ได้เหรอ?

ตั้งแต่เปลี่ยนแบตมือถืออ๊องบ่อยมากกก

อยากไปจีนแล้ว โฮรวววว

Smart watch อาจไม่จำเป็น แต่พอได้ลองแล้วก็ 🥳

ควรมีเครื่องชั่งน้ำหนักนานแล้วจริงๆๆ ดีมากกก

ของยังไม่ทันมาส่งด้วย แต่อยากได้สายนาฬิกาใหม่แล้ว…

อยากช้อปนิยายเรื่องไรสักอย่าง จบที่ซื้อ smart watch กับเครื่องชั่งน้ำหนักของ xiaomi งง

เอาจริงดรามามันเก่าแล้วและไม่มีอะไรยืนยันว่าจริงไม่จริง แต่มันก็อุบาทว์อยู่ดีอะ 5555555 ฮือออ ถ้าแฟนคลับพูดก็แล้วไปเหอะ แต่นี่ตัวนักเขียนพูดทำนองว่าตัวเองกับฝาแฝดเป็น 骨科 มันก็…

ไม่อยากหาตีนในทวิต แต่คือมซ.ซื้อ 垂涎 มาจริงดิ รู้ว่ากระแสซีรีส์มันดีมาก ดังมาก แต่ว่าจะไม่สนประเด็นดรามานักเขียนเหรอ…

สรุปไม่ใช่กุเหรอ 🙂

หรือจริงๆ มันเกี่ยวกับคลื่นความถี่ กระแสพลังงานที่ตรงร่องในเวลาที่ถูกต้องพอดีเฉยๆ ?? มัน 2 ครั้งแล้ว เลยอึ้งหน่อยๆ และคิดว่าน่าจะเคยเกิดขึ้นมาก่อนแล้ว เราแค่ไม่เฉลียวใจ แล้วตีความไปที่ว่าเป็นความแคล้วคลาด (ซึ่งจริงๆ พลังงานมันอาจหักล้างกันได้ ???)

ก็มาคิด ว่าถ้าจะให้เกิดผลต้องเป็นเรื่องที่เรากังวลใจเหรอ หรือยังไง ไม่รู้ว่าจะ exercise พลัง (?) หรืออะไรสักอย่างนี้ยังไง หรือจริงๆ เทวดาประจำตัวช่วย?? ไม่รู้แฮะ จะลองดูอีกครั้ง ถ้าอีกครั้งยังเกิดไรแบบนี้อีกจะหาวิธี exercise เพื่อควบคุม (?) เผื่อจะรวยสักที 5555555

เรื่องสองคือ เราคิดขึ้นมาว่าแว่นของพ่อที่ตัดไว้จะได้วันไหน คำนวณแล้วอืม อาจจะยังมั้ง (แว่นเลนส์ไลก้า ต้องตัดที่เยอรมันเท่านั้น) ตอนเย็นร้านแว่นไลน์มาแจ้งเลยว่าแว่นได้แล้วค่ะ !!! อึ้งมาก ซึ่งมันก็ทำให้เราโล่งใจไปเหมือนกัน แบบว่าพ่อตาลายมาพักใหญ่แล้ว ถ้าแว่นใหม่ยังไม่ดีอีก เราจะได้คิดหาวิธีการรักษาอื่นต่อไป อะไรแบบนี้

ค่อนข้างเชื่อเรื่องพลังงานหรือการ…เรียกอะไรดี แรงดึงดูดเหรอ หรือการสื่อจิต ไม่รู้แฮะ แต่ 2 ครั้งแล้วที่เรานึกถึงสิ่งใด สิ่งนั้นมักเกิดผลทันที

เรื่องแรกคือเราคิดขึ้นมาว่าเพื่อนจะไหวเหรอวะ ไปเที่ยวอุทยาน 5 วัน มันจะทนได้เหรอ คนติดแกลมแบบมัน เย็นวันนั้นมันก็บอกในกลุ่มเลยว่ากูจะลดเหลือ 4 วัน เอาเขาที่สูงที่สุดออก ซึ่งมันก็เป็นสิ่งที่ทำให้เราโล่งใจนะ เพราะเขาลูกนั้น เราก็แอบกลัวเหมือนกันจริงๆ

ละคือนี่อยากให้นักอ่านช่วยรีวิวในทวิตบ้างไรบ้าง แต่มันจะงอแงไป เรรยกร้องเกินส่วนอะ 55555 แค่เขาชอบและเม้นในรอรเราก็ดีใจแล้ว (และควรพอใจแล้ว) ผิดที่ฉันเองงงง /ตัดเน็ต