Funda
fhaykirr.bsky.social
Funda
@fhaykirr.bsky.social
2 followers 0 following 59 posts
Takiplesmeyelim 🫰🏻
Posts Media Videos Starter Packs
Yani affetsek ne değişecek, affetmesek ne ?
Hep iki akarsunun birleşince çoştuğunu romantize ettik. Belki de ayrıldıklarındaki dinginlik iyi gelen. Böyle de varız ya, şırıltılarımızı duyacak kadar yakınız. Ve daha iyiyiz. İyi ki karışmışız.
Bazen güvenli alanım yıkılmış gibi hissediyorum. Her defasında yeniden inşa etmek o kadar yorucu ki.
Ben herhangi bir konuda kendimi haksız görmüyorum. Sadece o an konuşmaya değer görmediğim şeyin sonradan benim kafamın içinde yankılanacağını ön göremediğim, aslında beni kıran bi durum olduğunu fark edememem sebebiyle anlık boş gördüğüm gerginlikten kaçıyorum.
Sarmaşık gibi...
Başta tenimde gezmesi, usul usul, tatlı tatlı,
nefes kesiciydi.
Sonra boğazıma dolandı, nefesimi kesmeye başladı. Kurtulmak zorundaydım ve bunu istemek yapmaktan çok daha zordu.
Her şeyi konuşabilirsiniz; bazen gündeminizde Dünya olur, bazense dünya yansa umurunuzda olmaz.
Ama şimdi değil. Şimdi bekleyiş zamanı.

Uyan ama acele etme.
Düşün ama kelimelere körü körüne güvenme.
Bekle, izle ve gerçeklerin ortaya çıkmasına izin ver.
Bu aşk konusu yüzyıllardır kutsanmış bir teşhis ve ona teslimiyet de en olması gereken şeymiş gibi öğretilmiş bize. Biz de ikna olup, itaat edip büyük bir keyif ve izdirapla bu rüzgarda savruluyor, bunu da bize bahsedilmiş bir şey gibi yaşıyoruz.
Bı'sey iyi olduğu için onu arzulamazmişiz. Aksine, biz arzuladığımız için onu iyi bulurmuşuz.
Zamanı küçümsememek lazımmış.
Mutlusuz olduğu yerde kalmakta neden israr eder insan diye düşündüm ve galiba biliyorum. Çünkü mutlu olduğu yerde kalmadı. Ait hissederken kaçtı, şimdi uykuya bile dalamadigi yerde...
Doğru kelimeyi bulamadım.
İnsanın kendine yapabileceği en korkunç şeylerden biri de kendini cezalandırmasi. Hele de başka bir insanla.
Unutmak diye bı'sey yok.
Alışmak, vazgeçmek, kabullenmek...
Neyse karşılığı sizde bilemem ama unutmak değil.
O sevgiyi koruyabilmek, Sevdiğimiz gibi sevilmek için... Güçlü görünmeye çalışır, Sevildiğimizi göremez, korkuyla kendimizi kapatır, inançlarımızla kendimizi haklı çıkarır, sevgiyi kendimizden uzaklaştırırız.
Ben artik,
Gerdanımı maviye
Göğsümü bir yelkenliye
Gönlümü ilk önüme, çıkan yaz seferine bağlamak istiyorum.
Acıyı ifade edebilmenin en saf yollarındandır gözyaşı.İnsan kendine bile itiraf edemediği duygularla baş başa kaldığında, gözleri konuşur.Beden, duygusal yükünü boşaltmanın en doğal yolunu bulur.Bazen bu, kaybedilen bir sevginin yasını tutmak olur, bazen de derin bir farkındalığın doğum sancısı...
Yaşadıklarından ders çıkarıcak kadar büyümüşsündür umarım. Dilerim ki gün gelir de tanıdığın hislerle yine kahrolmazsin bir köşede. Doğru yerden tutarsın.
İmkansızlıklar yanılgılar doğurmuş hep. Sanrılar taşımış yüzyıllar öncesinden günümüze, çok sahiplenmişiz.
Ama şimdi de çok imkan var. Bu kadarı fazla.
Ne garip.
Kötü bı ilişki yasiyosun. Bittiğinde başka bir sen oluyor. "Akillandim" diyosun. Sıradaki dogru kişi belki ama senin sefanı önceki sürmüş cefanda ona kalmış. Sen geçmişin intikamını gelecekten alıyorsun.
İnanın bana çok törpülemeye çalıştım.
Ama içimde var bu şey, atamıyorum. Kötüyse kötü. Sinir bozucuysa sinir bozucu. Kibirse kibir.
Var bu bende, buyum ben. Asirii yakisiyo bence bana.
Zaman her şeyin ilacı değil sanki. Gerçi bizim şifayı ne sandigimiza da bağlı ama sanırım zaman tam anlamıyla dönüştürücü. İçindeki gerçekliği ortaya çıkarmak için sabretmeliymis. Sonucun sandığın gibi olmama ihtimali de var tabi. Yansıma duyguymus. Öyle adlandirdim.Cosarim sanarken daha da duruldum
Ben canım ne isterse onu yaparım. Beni durdurabilcek tek şey de benim. Hata ise yapacagim şey, 10 kişi karşımda dursa işin sonunda yeni hatam olur. Ama içimden bı ses "dur" diyosa, tutkumun, arzumun dağlara tırmanması önemsiz. Dururum.
Bütün gün koşuşturunca sadece anı kurtaricak kadar düşünüyosun. Gece yatağa girince karanlık, sessizlik...
Kafada bı'anda acilan pencereler, her pencerede yüzlerce sekme. Dan dan dan!
Looney Tunes'deki Tazmanya Canavarı gibi hızlı ve saldırgan.
Seni durduran şey çok önemli,
devam etmen ya da harekete geçmen için.
İlk işe baslicagim zaman için benden 1 ay süre istediler. Aşırı da istediğim, beni çok heyecanlandıran bi işti.
Olmaz dedim, 1 ay olmaz.
Araya zaman koyarsak ben artık işi istemem, hevesim kaçar, tutkulu çalışmam.
Oryantasyon diyelim, heyecan önemli.
Hemen başladık. Güzel de bı süreçti.
azıyla yetinmek zorunda kalmamış ve bununla karşı karşıya kaldığında bunu hep reddetmiş biri için sadece damlalarla çöl geçmeye çalışmak gibi gelebilir bazı yollar. buna rağmen yoldan dönmemek onun için ne büyük fedakarlık olur.