เม่ย 2nd edition /do not rt
banner
amongwintersky.bsky.social
เม่ย 2nd edition /do not rt
@amongwintersky.bsky.social
57 followers 56 following 1.6K posts
มะเม่ย in low battery mode. thirties, tired, and broke. pls do not rt/qrt
Posts Media Videos Starter Packs
เหนื่อยแบบ กุชินกับมึงละ มึงชินกับกุละปล่อยกุไปทำงานได้ยั๊ง
เรื่องน่าเบื่อคือการต้องสู้กับอาการดีเพรสในทุกวัน
จิงๆ ก็ก่อนงานนส.จบละ 5555555 รู้สึกเลยว่าตัวเองใกล้ร่วง ยื้อได้เพราะงานล้วนๆ
สุขภาพจิตไถลลงเหว อะเกน
ไม่รู้ละว่าวันเสาร์จะเป็นยังไง แต่ตอนนี้นอนเถอะ 5555
หลายคนงงว่าจะเวอร์อะไรขนาดนั้นเวลามีคนบอกชอบงาน คือเพราะนานๆ ครั้งจะมีคนพูด พอได้ยินทีไรก็เลยดีใจมาก
สมัยเขียนบิทส์ก็ แค่นั้นแหละ หากคุณก็แค่นั้นแหละเหมือนกัน
แต่ก็เป็นคนเขียนงานได้แต่อะไรแบบนี้ มันก็คงได้แค่อะไรแบบนี้แหละ
ไอ้ความรู้สึกประเภท ฉันไม่มีทางเป็นนักเขียนที่เป็นที่รักได้หรอก ไม่ว่าจะจริงหรือสมองหลอกตัวเอง มันก็สลัดทิ้งไม่ได้
พอวันเสาร์ไอแจกลายเซ็น มันก็มีหลอนๆ จากตอนไปแจกที่ลูน่าสเปซแล้วไม่มีใครมาหาเลยตลอดชั่วโมงทั้งๆ ที่เป็นเที่ยงวันอาทิตย์ 555555 ไม่รู้ ฮือ หลอนแบบแผลใจมากเวอร์ ไม่รู้วันเสาร์จะเป็นยังไง ถ้าเป็นแบบเดิมอีกคงไม่กล้าไปจองสล็อตอะไรกับใครอีกแล้ว 5555555555555
สงสาน เล่มสองมัน ถ้าดวงตาคุนเหรทัม คุรจะเหรเก
ขายดีแต่กับผุชัยว่ะ หากคุณเนี่ย 5555555
Reposted by เม่ย 2nd edition /do not rt
กลับมาใส่กางเกงตัวที่เคยใส่ไม่ได้ ส่องกระจกแล้วต้นขาหาย ผมก็ว่าคุ้มละที่วันๆ กินแต่กาแฟดำกับโปรตีนแท่ง 555555
งานนส.เป็นที่ที่สามารถหันซ้านละเหยียบตีนคนที่เหม็นขี้หน้าได้จริงๆ 55555
สรุปน่าจะอาหวังว่ะ 555555555 ขอท่ดที่เรดาร์พัง
ยึกๆ ยักๆ มากว่าจะกินข้าวนอกบ้านหรือกลับไปกินที่บ้าน
เอาละ อย่างน้อยปีหน้ามีงานทำไปอีกสี่เดือน 😭 มีค่าเทอมละ
อาจจะเครียดกับหากคุณเก็บเทปคาสเซ็ตมากไปก็ได้ ปกสวยมากเลย แต่คนเขียนนั่งร้องไห้สติแตกมาวันนึงเต็มๆ ละ
มันคงไม่มีแบบนั้นอีกแล้วแหละ
ตอนเจอทีมรากหญ้าปาร์ตี้ เขาดูงงๆ ว่าทำไมเราอีโมชันนัลมาก แอพพริชิเอทสิ่งที่เขาทำ คือ แก เราไม่เคยได้อะไรแบบนี้มาก่อน 555555 เขียนนิยายมาไม่รู้กี่ปี ได้แฟนอาร์ตรูปเดียว นี่มาเป็นบอร์ดเกม ถึงจะรู้ว่าเขาเลือกจากลิสท์ประกวด แต่เขาก็ให้ใจกับเราเหมือนกัน นั่นอะ ที่สุดจริงๆ ตอนนี้ก็ยังคิดถึงตอนที่ไปนั่งกินเบียร์หลังประกาศรางวัลอยู่เลย
มันแค่ ไม่รู้ กลับมาเป็นนักเขียนไม่มีชื่อ ตัวตนบางเบาอีกครั้ง เป็นแฮฟอะซันนี่เดย์ที่เริ่สจากสิบ เป็นคลาวดี้เดย์เรนนี่เดย์ตลอดเวลา และคงไม่มีคน recognised งานไปมากกว่านี้ หรือจริงๆ กำลังหลอนและแองเชียสมากๆ จากเรื่องแจกลายเซ็นก็ไม่รู้ แผลใจใหญ่เบ้อเริ่มเลยปีนั้น 1 ชั่วโมงไพรม์ไทม์ที่ไม่มีใครมาหาเลย
ไม่รู้ว่าดีเพรสจนสมองหลอกตัวเองหรือมันเป็นจริงละ
วิกฤติสามสิบนี่มันแย่อะ 5555555 รู้สึกตลอดเวลาว่าตัวเองห่วยแตก
Reposted by เม่ย 2nd edition /do not rt